ART AERI: Γκυ των Λουζινιάν
Ο Γκυ των Λουζινιάν ή Γουΐδων των Λουζινιάν γεννήθηκε περί το 1150 και πέθανε στις 18 Ιουλίου 1194. Ήταν Γάλλος ευγενής από τον Οίκο των Λουζινιάν και Βασιλικός σύζυγος των Ιεροσολύμων. Ήταν πέμπτος γιος του Ούγου Η΄ των Λουζινιάν και της Βουργουνδίας του Ρανκόν. Έμεινε γνωστός ως ο μοιραίος βασιλιάς που οδήγησε τα στρατεύματα των Σταυροφόρων στην καταστροφική μάχη του Χαττίν και την πτώση των Ιεροσολύμων από τον Σαλαντίν. Ο Γκυ των Λουζινιάν ήταν ο ιδρυτής του Βασιλείου της Κύπρου.
Μετά την απώλεια του βασιλείου της Ιερουσαλήμ, ο Γκυ των Λουζινιάν παρηγορήθηκε με το βασίλειο της Κύπρου. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, όταν είχε κατακτήσει την Κύπρο, την πώλησε στους Ναΐτες Ιππότες και ο Γκυ με τη σειρά του την αγόρασε από τους Ναΐτες το 1192 και παρέμεινε βασιλιάς της Ιερουσαλήμ ως τιτλούχος. Πέθανε μετά από δύο χρόνια, στις 18 Ιουλίου 1194, και ενταφιάστηκε στον ναό των Ναΐτών της Λευκωσίας. Στην Κύπρο τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Αμάλριχος, στον οποίο ο Ερρίκος ΣΤ' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας απένειμε τον τίτλο του βασιλιά. Μετά τον θάνατο του τρίτου της συζύγου η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον Αμάλριχο, που ορκίστηκε νέος βασιλιάς το 1197.
Ο Γκυ παρουσιάζεται στο "Δεκαήμερο" του Βοκάκιου, όπου μια κυρία από τη Γασκώνη μετατρέπει τον βασιλιά της Κύπρου από βάναυσο σε ευγενή ιππότη. Ο μυθιστορηματογράφος Γουόλτερ Σκοτ στο έργο του "Οι Μενεστρέλοι στα Σκωτσέζικα Σύνορα" (1802–1803) καταγράφει τον θρύλο της Μελουσίνας, ενός υπερφυσικού πλάσματος που παντρεύτηκε τον Γκυ με τον όρο να μην εισβάλει ποτέ στην ιδιωτική του ζωή. Η Μελουσίνα γέννησε πολλά παιδιά και δημιούργησε ένα επιβλητικό κάστρο με τη μαγική της τέχνη. Η αρμονία τους ήταν συνεχής, μέχρι που ο σύζυγός της παραβίασε τους όρους του γάμου και με τη χρήση της μαγικής μπανιέρας έκρυψε τον εαυτό του. Η Μελουσίνα μόλις γνώρισε τον αδιάκριτο εισβολέα μεταμορφώθηκε σε δράκο και αποχώρησε με θρήνους. Έκτοτε δεν την είδαν ανθρώπινα μάτια. Έγινε προστάτιδα των απογόνων της και του πύργου των Λουζινιάν, ενώ ακούστηκαν θρήνοι και μια έκρηξη γύρω από τους πυργίσκους του κάστρου την νύχτα πριν από την κατεδάφισή του.
Ο Γκυ εμφανίζεται σε μια σειρά από μυθιστορήματα όπως στα έργο του συγγραφέα Γκράχαμ Σέλμπι "Οι Ιππότες του Σκοτεινού Φήμης" και "Η Ιερουσαλήμ της Σεσίλης Χόλλαντ", παρουσιάζεται σαν καλοκάγαθος άνδρας αλλά αδύναμος και επιπόλαιος. Ο συγγραφέας Ρόναλντ Ουέλτς στο έργο του "Ιπποτικός Σταυροφόρος" και η Ελεονώρα Χίμπερτ στο έργο "Η καρδιά του λιονταριού" τον εμφανίζουν περισσότερο συμπαθή και ιπποτικό. Όλα τα έργα δίνουν την εντύπωση ότι ήταν μικρότερος σε ηλικία από τον βασιλιά Ριχάρδο, διχαστικός και υπεύθυνος για την απώλεια των Αγίων Τόπων από τον Σαλαντίν.
Για περισσότερες πληροφορίες αποταθείτε στο www.artaeri.com.
Μακαρίου 71, Λ/σία
