Να προσέχεις τι ζητάς από τους επίγειους…. θεούς
Όλες οι δράσεις και ενέργειες των ΗΠΑ, της όποιας διοίκησής τους, στοχεύουν σε τελική ανάλυση τη Ρωσική Ομοσπονδία. Είναι ένας πόλεμος σε όλα τα επίπεδα και εφ’ όλης της ύλης. Ακόμα και στο εκκλησιαστικό επίπεδο. Όλες οι ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας στοχεύουν όχι μόνο να αποκρούσουν αυτήν την αμερικανική επίθεση αλλά και να επεκτείνουν τη ρωσική επιρροή. Αυτή η σύγκρουση προϋπήρξε του 21ου αιώνα και επανήρχισε μετά την άνοδο του Πούτιν στην εξουσία. Στη διάρκεια της Προεδρίας στη Ρωσία του αχαρακτήριστου Γιέλτσιν, οι ΗΠΑ υπήρξαν μόνη και αδιαμφισβήτητη υπερδύναμη. Κατ’ αυτήν την περίοδο περικύκλωσαν κυριολεκτικά τη Ρωσία. Από δυτικά Πολωνία, Ουκρανία, Βαλτικές, από νοτιοδυτικά Ρουμανία ακόμα και Βουλγαρία, από Νότια Τουρκία, Ελλάδα, ορισμένες τουρκόφωνες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, Πακιστάν, Αφγανιστάν κ.ο.κ. και από Ανατολικά Ιαπωνία. Συν τα προβλήματα με Γεωργία και Τσετσενία. Σιγά-σιγά όμως με τον Πούτιν στα ηνία η Ρωσία ανέκαμψε οικονομικά, επιβλήθηκε εσωτερική τάξη, ανακτήθηκε στρατιωτική ισχύς κ.λπ. Και ήλθε η ώρα που η καπιταλιστική Ρωσία άνοιξε φτερά προς τα έξω. Τα γεγονότα γνωστά. Αποκορύφωμα της εξόδου της Ρωσίας προς τα έξω η κάθοδος στη Μεσόγειο. Όνειρο αιώνων, το οποίο τώρα γίνεται πράξη. Αυτή ακριβώς η πτυχή της εξωτερικής δραστηριότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας επηρεάζει και την Κύπρο. Από δύο απόψεις. Από τη μια αυτή καθαυτή η δυναμική κάθοδος στη Μεσόγειο και ειδικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο «Συρία» τοποθετεί τη ρωσική φυσική και όχι μόνο παρουσία σε απόσταση αναπνοής από την Κυπριακή Δημοκρατία. Από την άλλη η τροπή που πήραν οι ρωσοτουρκικές σχέσεις, αναπόφευκτα επηρεάζουν το όλο πλέγμα των σχέσεων στην περιοχή μας αλλά και ειδικότερα το τρίγωνο Τουρκία-Ελλάδα- Κύπρος. Αν, μάλιστα, συνεχιστεί η πορεία των πραγμάτων όπως τώρα ρέουν, θα επηρεαστεί – άρχισε ήδη – και το Κυπριακό.
Την ίδια ώρα να σημειώσω ότι το τρίγωνο Ελλάδα – Τουρκία – Κύπρος την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα έχει μετεξελιχθεί σε τετράγωνο. Ελλάδα – Τουρκία – Κύπρος – Ισραήλ. Αυτή η σύνθετη σχέση έγινε ακόμα πιο πολύπλοκη μετά τη δυτικόπνευστη «αραβική άνοιξη» και κύρια μετά την παταγώδη και αιματοβαμμένη αποτυχία της. Ως αποτέλεσμα αυτής της αποτυχίας έρχεται στο προσκήνιο και πάλιν η Αίγυπτος και κυρίως το Ιράν.
Σ’ αυτήν την πολυπλοκότητα πρέπει να προστεθούν και οι συνέπειες της αποτυχίας ακόμα μια αποτυχημένης παρέμβασης. Της απόπειρας πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν. Πραξικόπημα, το οποίο ο ίδιος αποδίδει σε αμερικανικό δάκτυλο. Γεγονός που επιτάχυνε της προς ανατολάς πορεία και προσανατολισμό του καθεστώτος Ερντογάν και την απόφασή του να ανεξαρτητοποιηθεί από τα δυτικά και ΝΑΤΟϊκά δεσμά ή «δεσμά» αν θέλετε και την οικοδόμηση της νέας, μεγάλης Τουρκίας. Σχέδιο το οποίο εδράζεται στην επιθετικότητα και επεκτατικότητα και την ενεργειακή εξασφάλιση. Σχέδιο του οποίου αναπόσπαστο κομμάτι είναι και το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που έφερε την Τουρκία να… συνορεύει με τη Λιβύη και την τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Τρίπολη και άλλα 13 κράτη της περιοχής. Ζούμε την απίστευτη ως πριν 3-4 χρόνια συνεργασία Ρωσίας και Τουρκίας. Τουρκίας «Σουνίτες» και Ιράν «Σιϊτες». Ισραήλ και σειράς αραβικών καθεστώτων. Αλλά και την επιμονή και εμμονή ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης να επαναφέρουν την Τουρκία στο δυτικό «μαντρί».
Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα εξελίξεων, ο οποίος καθίσταται ακόμα πιο πολύπλοκος αν αναλογιστεί κάποιος την παγκόσμια αντιπαράθεση ΗΠΑ και Κίνας, την ανάδειξη νέων δυνάμεων όπως Ινδία, Βραζιλία κλπ., τις φοβερές αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα που ο χώρος και ο χρόνος δεν επιτρέπουν να αναφερθώ, ο σύγχρονος κόσμος καθίσταται πολυπολικός και άρα απίστευτα ρευστός. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες προσπαθούμε να λύσουμε το Κυπριακό, μέσω του ΟΗΕ (και ορθά), αλλά ενός ΟΗΕ μεταλλαγμένου λόγω ακριβώς των εξελίξεων. Σ’ αυτήν την προσπάθεια και τη φροντίδα να ανακάμψει η κυπριακή οικονομία από την κρίση και μέσα στη δίνη της σύγκρουσης ΗΠΑ – Ρωσίας, η κυπριακή Κυβέρνηση επέλεξε την αποκλειστική πορεία προς Δυσμάς. Το ίδιο και η Ελλάδα. Και είμαστε μάρτυρες σειράς ενεργειών και δράσεων, δηλώσεων και ανακοινώσεων προς αυτήν την κατεύθυνση. Τελευταία τέτοια πράξη η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Η δέσμευσή του για πλήρη σύμπλευση με τις ΗΠΑ και το αντάλλαγμα ερωτηματικό. Λέγεται ότι οι ΗΠΑ θα αναλάβουν πρωτοβουλία για εκτόνωση των ελλαδο-τουρκικών σχέσεων. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να σημαίνει εκτόνωση όταν ο ένας επιτίθεται και διεκδικεί παράνομα (Τουρκία) και ο άλλος αμύνεται νόμιμα και δίκαια (Ελλάδα και Κύπρος), αλλά συνήθως οι μεσολαβητές μοιράζουν τις αποστάσεις. Εμείς εδώ στην Κύπρο έχουμε μαρτυρήσει από τέτοιες αγγλοαμερικανικές πρωτοβουλίες. Προσοχή, λοιπόν, στο τι ζητούμε από τους επίγειους θεούς, όταν ιδιαίτερα είναι προκατειλημμένοι υπέρ του επιτιθέμενου Γκρίζου Λύκου.
