Benedikt von Tscharner

Με λύπη πληροφορήθηκα τον θάνατο του φίλου μου από τα φοιτητικά μου χρόνια, Benedikt von Tscharner, ενός μεγάλου Ελβετού διπλωμάτη και πατριώτη.

Συνάντησα τον Benedikt για πρώτη φορά στη Γενεύη στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν πήγα εγώ από το Λονδίνο για να συνεχίσω τις σπουδές μου στις Πολιτικές Επιστήμες μετά τη νομική και από τότε μείναμε φίλοι μέχρι σήμερα. Καταγόταν από μια πολύ παλιά διακεκριμένη οικογένεια της αριστοκρατίας της Βέρνης και διάλεξε ως καριέρα τη διπλωματία.

Το βιογραφικό του ήταν εντυπωσιακό: Διδάκτωρ Νομικής, δικηγόρος της Γενεύης, σπουδές στις ΗΠΑ. Γιος προτεστάντη Πάστορα ο Benedict είχε τη λιτότητα του προτεστάντη και του αριστοκράτη, την αφοσίωση στο καθήκον. Περισσότερο απ’ όλα, όμως, αγαπούσε τη χώρα του ως ένας Ελβετός ευπατρίδης. Ήταν περήφανος που ήταν αξιωματικός του ελβετικού στρατού και για τις σχέσεις του με τους στρατιώτες του.

Το 1963 εισήλθε στο ελβετικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου πολύ γρήγορα διακρίθηκε από τους ανωτέρους του. Εργάστηκε στη Γερμανία, στην οικονομική διπλωματία στη Βέρνη, στις Βρυξέλλες.

Ο Benedikt von Tscharner αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της καριέρας του στις σχέσεις της Ελβετίας με τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες και για μια εποχή ήταν αρχηγός της ελβετικής αντιπροσωπίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες στις Βρυξέλλες. Πίστευε και πολέμησε για την εισδοχή της Ελβετίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προσπάθειά του, όμως, αυτή δεν εστέφθη με επιτυχία. Μετά τις Βρυξέλλες διορίσθηκε στη Βιένη ως αρχηγός της ελβετικής αντιπροσωπίας στον OSCE. Το τελευταίο του πόστο ήταν στο Παρίσι ως Πρέσβης της Ελβετίας στη Γαλλία, οπότε και προετοίμασε την επίσημη επίσκεψη του προέδρου Chirac στην Ελβετία.

Η φιλία μας διήρκεσε μέχρι τα τέλη της ζωής του. Είχα την τιμή να με φιλοξενήσει στο σπίτι του στη Βέρνη, στις Βρυξέλλες και στη Residence της Πρεσβείας της Ελβετίας στο Παρίσι μαζί με την εξίσου εκλεκτή σύζυγό του Corinne nee Hentsch.

Μετά την αφυπηρέτησή του από το Υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε ως Πρόεδρος του Ιδρύματος για την ιστορία των Ελβετών στον κόσμο στην Penthes, όπου ήταν στο στοιχείο του, και έκανε πολύ καλή δουλειά. Είχε προταθεί κάποτε στην απουσία του και ως Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας των Συνδέσμων Ηνωμένων Εθνών (WFUNA) και επίσης ήταν ενεργός σε πάρα πολλούς άλλους συνδέσμους και οργανώσεις μετά την αφυπηρέτησή του.

Η φιλία του θα μου λείψει. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του.

*Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών & Διεθνών Σχέσεων (Η.Ε.Ι., Γενεύης Ελβετίας), Πρόεδρος του Ιδρύματος Θεοδούλου, πρώην Μέλος της Γραμματείας του ΟΗΕ