Βέβηλοι της «Αγίας Τράπεζας»…
Οι Τούρκοι καλπάζουν ανενόχλητοι και εισβάλλουν στο Οικόπεδο οκτώ της Κυπριακής ΑΟΖ. Και οι ημέτεροι κοιμούνται. Όλες οι κυβερνήσεις άφησαν την Κύπρο αθωράκιστη. Ο λαός από το υστέρημά του πρόσφερε αφειδώς πέραν των 8,5 δις ευρώ, αλλά μόνο τα μισά διατέθηκαν για την άμυνα. Τα άλλα έκαναν φτερά. Δαπανήθηκαν για να καλύψουν οι εκάστοτε κυβερνώντες τα δικά τους λάθη. Τη δική τους κακοδιαχείριση, αλλά και τις ζημιές των πάσης φύσεως αεριτζήδων, οπαδών τους και οικονομικών τους πατρώνων.
Το κομματικό κατεστημένο έχει φτιάξει παραθυράκια στον νόμο για τις εισφορές στην άμυνα. Και έτσι παίρνει από τη μια τσέπη και τα βάζει στην άλλη. Κλέβει νομότυπα τον πολίτη. Πατά χωρίς ηθικές αναστολές πάνω στην Αγία Τράπεζα της αμυντικής μας θωράκισης. Της ασφάλειας των πολιτών και του ίδιου του κράτους. Χωρίς κανείς να ντρέπεται! Πώς τα μέλη της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής ανέχονται την όλη κατάσταση; Κοιμούνται ήσυχοι τη νύχτα; Ο πολίτης πλέον όχι. Η Τουρκία κλιμακώνει την ένταση. Αυτή έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Εάν θελήσει να προχωρήσει σε επεισόδιο, ποιος και πώς θα τη σταματήσει; Δεν αρκούν, ούτε η υπομονή μας ούτε η ανοχή μας. Δεν μπορούν να αποτρέψουν την τουρκική απειλή.
Ο εξευμενισμός κυριάρχησε στην πολιτική μας κουλτούρα. Και μαζί του επιβλήθηκε η τουρκική πολιτική. Ο κατευνασμός τροφοδότησε τις εξωφρενικές αξιώσεις της Άγκυρας και κλιμάκωσε τις προκλήσεις της. Ενώ οι ημέτεροι ζούσαν το φλερτ τους με την Τουρκία, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι η λύση ήταν κοντά, ο Ερντογάν τούς πατούσε, προτού περάσουν τις βέρες της ομοσπονδίας, με τη μεγάλη ιδέα της Γαλάζιας Πατρίδας και της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Τούρκοι δεν αντιλήφθηκαν πότε τον δικό μας κατευνασμό ως καλή θέληση, αλλά ως αδυναμία. Γνωρίζουν καλά ότι, ούτε συμμαχίες έχουμε, ούτε όπλα για να φτιάξουμε αποτροπή. Δεν μας παίρνουν στα σοβαρά. Μας θεωρούν δεδομένους. Γι’ αυτό και δεν υποχωρούν. Κερδίζουν στις συνομιλίες και κάθε προηγούμενη δική τους μαξιμαλιστική θέση μετατρέπεται από τους «ευφυείς ημετέρους» σε δικό μας έντιμο, δήθεν, συμβιβασμό. Και οι Αττίλες προελαύνουν. Αλωνίζουν. Όπως έλεγε και ο Ντενκτάς: «Αφού μόλις καθίσουμε στο τραπέζι των συνομιλιών μού δίνουν, πώς θα γίνει διαπραγμάτευση; Με αναγκάζουν να ζητώ κι άλλα! Και μετά με κατηγορείτε ως αδιάλλακτο…»! Τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα.
Η Τουρκία με τη σαρκαστική ειρωνεία του Ντενκτάς τι μας λέει σήμερα για την επιδρομή της στο Οικόπεδο οκτώ; Εάν οι γεωτρήσεις είναι επιτυχείς, μπορούμε να γίνουμε συνεταίροι! Οποία γενναιοδωρία! Δούλεμα. Και μάλιστα χοντρό! Δυστυχώς, όμως, βρίσκει συμμάχους στο εσωτερικό. Διότι, τι σημαίνει η πολιτική θέση, «να βάλουμε την Άγκυρα στη διαδικασία της εκμετάλλευσης του φυσικού μας αερίου»; Τραβούμε ή όχι το χαλί κάτω από τα πόδια μας; Τα ακούει αυτά ο Ερντογάν και σπεύδει να μπει στο παιχνίδι. Με τους δικούς του όρους. Γράφοντας κανονικά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιβάλλει τους δικούς του νόμους. Αυτούς της ισχύος.
Εγείρεται και πολιτικό και ηθικό και νομικό ζήτημα για τα χρήματα, που ο πολίτης έχει προσφέρει για την ασφάλειά του και έχουν καταλήξει στις μαύρες τρύπες των ελλειμμάτων. Οφείλουν να του δώσουν σαφείς εξηγήσεις. Δεν μπορεί ο Υπουργός Άμυνας να ζητιανεύει από το Υπουργείο Οικονομικών με το σταγονόμετρο. Η ισχυρή άμυνα δεν οδηγεί σε κρίσεις. Ούτε σε πολέμους. Τους αποτρέπει. Η κρίση που βιώνουμε και η κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων είναι προϊόντα της πολιτικής του εξευμενισμού. Και της απουσίας αμυντικής θωράκισης. Η διαχρονική στάση της Πολιτείας είναι εγκληματική. Ασυγχώρητη. Έχει επιτρέψει στην Τουρκία να εμπεδώσει μέσα από τις ομοσπονδιακές ψευδαισθήσεις τη διχοτόμηση. Και τώρα παγιδευμένη στα λάθη της, χωρίς σχέδιο Β, παρακολουθεί τις εξελίξεις. Βεβήλωσε την Αγία Τράπεζα της Άμυνας. Και η Τουρκία, μετά την κατάληψη της μισής Κύπρου, βάζει χέρι στα οικόπεδα του φυσικού αερίου στον νότο. Ως προηγούμενο βήμα της πλήρους κατάληψης…
