Ο χρόνος άλλαξε. Εμείς;

Φλομώσαμε στις ευχές με την είσοδο του 2020. «Είθε η αλλαγή του χρόνου να μας φέρει όσα επιθυμούμε και όσα επιδιώκουμε». Αλλά η αλλαγή του χρόνου από μόνη της δεν θα μας φέρει τίποτε απολύτως. Μόνο η αλλαγή η δική μας μπορεί να το επιτύχει. Η αλλαγή της πολιτικής των πολιτικών μας, αλλά και η αλλαγή ημών των πολιτών. Αν δεν υπάρξουν τολμηρές αλλαγές σε όλους τους τομείς, ο νέος χρόνος θα είναι απλώς αντίγραφο του απελθόντος και των προηγουμένως απελθόντων. Άνκαι πρέπει να παραδεχτούμε ότι το 2019 σημαδεύθηκε από κάτι κοσμογονικό, τη λειτουργία του Γενικού Σχεδίου Υγείας. Ωστόσο, θα χρειαστούν ανάλογες προσπάθειες και το 2020, όταν ξεκινήσει η δεύτερη φάση του ΓεΣΥ.

Ο νέος χρόνος, όμως, έχει μπροστά του κι άλλες ανάλογες προκλήσεις, που θα αποδείξουν αν μπαίνουμε στον αστερισμό των μεγάλων αλλαγών ή αν η εφαρμογή του ΓεΣΥ αποτελούσε μόνο μια φωτεινή εξαίρεση. Οι κυριότερες από τις προκλήσεις αυτές αφορούν τις μεταρρυθμίσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση, στη δημόσια υπηρεσία και στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Αυτά σε συλλογικό επίπεδο. Σε ατομικό επίπεδο, θα πρέπει κατά τον νέο χρόνο να επιχειρήσουμε αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε, που συμπεριφερόμαστε, που αντιμετωπίζουμε τους άλλους. Ανευθυνότητα, τσαπατσουλιά, υποβόσκων ρατσισμός, ευθυνοφοβία, απειθαρχία, στρουθοκαμηλισμός, αμετροέπεια, επιδειξιομανία, κουτοπονηριά, κομφορμισμός, υποκρισία, είναι μερικά μόνο από τα πολυάριθμα κουσούρια μας ως λαού, που οφείλουμε να εγκαταλείψουμε. Ή, τουλάχιστον, να προσπαθήσουμε να εγκαταλείψουμε.

Όταν ανταλλάσσουμε ευχές αυτές τις ημέρες, ας μη λέμε «καλή χρονιά». Ας λέμε... «καλύτερη χρονιά»!

ΜΠΟΞΕΡ