Παραπολιτικά

Τρέχαμε, πάλι, εκ των υστέρων

Η αιώνια ιστορία μας επαναλήφθηκε, με τραγικό τρόπο, και κατά τον χρόνο που μόλις μας άφησε χρόνους. Μια ιστορία που μας θέλει, μετά από κάθε τραγωδία, να αρχίζουμε να ψαχνόμαστε για τα αίτια και τους αίτιους και να τρέχουμε σαν τρελοί να πάρουμε μέτρα που έπρεπε να είχαμε πάρει για να αποφύγουμε την τραγωδία. Μέσα στο 2019 είχαμε την ανακάλυψη της ανατριχιαστικής δράσης του κατά συρροήν δολοφόνου, μετά την οποία αρχίσαμε να ερευνούμε για ποιο λόγο η Αστυνομία δεν εντόπισε έγκαιρα και δεν πρόλαβε τα εγκλήματά του. Τον ίδιο χρόνο είχαμε και τον άδικο θάνατο του 15χρονου Στυλιανού, για τον οποίο το πόρισμα της Επιτρόπου Διοικήσεως επιρρίπτει ευθύνες στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας και την Αστυνομία, αφού δεν ενήργησαν αποτρεπτικά, όταν έπρεπε.

Στις τραγωδίες αυτές, αλλά και σε πολλές άλλες του παρελθόντος, προκύπτει μια γενική εικόνα ότι κανένας δεν ήξερε, κανένας δεν ρωτούσε, κανένας δεν καταλάβαινε, κανένας δεν ενδιαφερόταν, κανένας δεν απορούσε και, φυσικά, κανένας δεν δεχόταν ότι είχε οποιαδήποτε ευθύνη για την τραγική κατάληξη αυτών των υποθέσεων.

Στην μπανανία μας κανένας δεν φταίει για τίποτε, ακόμα κι όταν αποδειχθούν οι ευθύνες του μέσα από έρευνες. Αν παραδεχόμασταν όλοι ότι έχουμε ο καθένας μερίδιο ευθύνης (μεγάλο ή μικρό), ίσως θα μπορούσαμε να προλάβουμε την επόμενη τραγωδία. Αλλά δεν...

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ