Αναλύσεις

Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε

αι, όμως, αυτό που την σόκαρε την κοινωνία περισσότερο απ' όλα δεν είναι το περιεχόμενο όσων είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά το γεγονός ότι αποκαλύφθηκαν πράγματα που, λίγο-πολύ, όλοι μας γνωρίζαμε ή τουλάχιστον υποψιαζόμασταν

Με κατάπληξη, αλλά κυρίως με λύπη και με αίσθημα ντροπής, παρακολουθεί ολόκληρη η κοινωνία από τις οθόνες της το τελευταίο φύλο συκής του κράτους μας να πέφτει στο πάτωμα. Και, όμως, αυτό που την σόκαρε την κοινωνία περισσότερο απ' όλα δεν είναι το περιεχόμενο όσων είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά το γεγονός ότι αποκαλύφθηκαν πράγματα που, λίγο-πολύ, όλοι μας γνωρίζαμε ή τουλάχιστον υποψιαζόμασταν. Αυτοί είμαστε οι Κυπραίοι: ψευτοσυντηρητικοί που στο σκοτάδι κάνουν τα αίσχιστα, αλλά τάχα μου σοκάρονται μόλις ανάψει το φως. Υποκριτές, που με περισσούς φαρισαϊσμούς στρουθοκαμηλίζουν.

Αν ρωτούσαμε πριν από μια εβδομάδα 1000 πολίτες να μας πουν ποιοι πιστεύουν ότι είναι οι πιο "βρόμικοι" πολιτικοί της Κύπρου, ο Συλλούρης δεν θα ήταν καν στην πρώτη πεντάδα, ενώ ο Τζιοβάνης ίσως να μην ήταν και στους πρώτους 30. Ωστόσο είδαμε το "Σύστημα" να αντιδρά αστραπιαία στο βίντεο του Αλ Τζαζίρα, όχι για να διορθώσει παθογένειες, αλλά για να αυτοπροστατευθεί. Πρώτα επιτέθηκε στους "κακούς ξένους που μας ζηλεύουν και βάλθηκαν να μας διαβάλουν". Μετά επιτέθηκε στα λίγα σάπια μήλα που "αμαύρωσαν τη φήμη του επενδυτικού μας προγράμματος". Μετά επιτέθηκαν στις "μεμονωμένες περιπτώσεις" των Τζιοβάνη και Συλλούρη ως των "ξεδιάντροπων πολιτικών, που φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων".

Κι όταν λέω "Σύστημα", εννοώ τους πάντες: Κόμματα, ΜΜΕ, Επαγγελματικούς συλλόγους και οργανωμένους φορείς, Επιμελητήρια κ.λπ. Είτε με επίσημες δηλώσεις είτε με ψιθύρους γέμισαν το παζάρι με το αφήγημα πως "έπεσαν απ' τα σύννεφα", πως πρέπει να απομονωθούν οι "κακοί" και τα "σάπια μήλα" για να προστατευθεί η Πολιτεία και η κοινωνία και το "καλό μας όνομα" στο εξωτερικό.

Ποιος δεν γνωρίζει πως η χώρα βρομά και ζέχνει ολόκληρη από πάνω ώς κάτω; Κανένας απ' ό,τι φαίνεται: Τα ΜΜΕ (παραδομένα στα ισχυρά οικονομικά λόμπι των ελαχίστων), χρειάστηκε να έρθει ένα ξένο κανάλι για να ξεμπροστιάσει αυτό που κάθε Κύπριος δημοσιογράφος γνωρίζει και βιώνει καθημερινά, αλλά δεν έχει το σθένος να αποκαλύψει. Τα κόμματα έχουν τόσους σκελετούς στα ντουλάπια τους, που δεν τολμούν να αρθρώσουν όσα λένε οι απλοί πολίτες μεταξύ τους. Οι "φορείς" ψάχνονται να δουν πόσους από το σινάφι τους έπιασαν τα σκάγια για να προσαρμόσουν τη ρητορική τους. Η μεγαλύτερη δυσκολία του "συστήματος" στον χειρισμό του όλου θέματος πηγάζει από το ενδεχόμενο να υπάρχουν κι άλλα βίντεο και να αφορούν επιφανή πρόσωπα που το υπηρετούν. "Μήπως να περιμένουμε λίγο πριν να κουνήσουμε το δάκτυλο, μπας και μας πάρει κι εμάς η μπάλα;". Η δε Δικαιοσύνη σαστισμένη μέχρι και ενοχλημένη, λες και ξύπνησε από κρότο βαρύ μες στα μεσάνυκτα, επιχειρεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Όταν ένα κτήριο έχει σάπιους θεμελιούς, όσο και να το σουβατίζεις και να το βάφεις, θα πέσει και θα σε πλακώσει. Το πάρτι που στήθηκε φαίνεται να τελειώνει και το "Σύστημα" που το διοργάνωσε, θέλει να επιβιώσει στήνοντας πιο δίπλα νέο μαγαζάκι για να επιβιώσει, όπως κατάφερνε πάντα...

Είναι καιρός για εκ βάθρων αναδόμηση του κράτους. Το κράτος της δεκαετίας του ’60 αποτελεί μόνο καρκίνωμα και μολύνει οτιδήποτε αγγίζει, με πρώτο τον πολίτη-πελάτη. Τα γραμμάτια των πολιτικών στο "Σύστημα" δεν επιτρέπουν ούτε καν στους ελάχιστους καλοπροαίρετους πολιτικούς να ξεφύγουν. Μοναδική λύση είναι ο πολίτης να σταματήσει να είναι πελάτης των κομμάτων. Να ορθώσει ανάστημα και να διεκδικήσει με αξιοπρέπεια ένα κράτος δικαίου, ευρωπαϊκό, χωρίς λαμόγια και "σιεητάνηδες πολιτικούς που βρίσκουν λύσεις σε κάθε πρόβλημα". Κι αυτό δεν γίνεται με "μονάδες". Χρειάζεται μαζικό κοινωνικό κίνημα. Και αυτό δεν είναι ανάγκη να γίνει ερήμην των κομμάτων. Αν τα κόμματα ειλικρινά αποφασίσουν να ενεργήσουν προς όφελος της κοινωνίας και να απομακρύνουν τα ίδια με αυτοκάθαρση τις πρακτικές και τα πρόσωπα που συντηρούν τη διαπλοκή και υπηρετούν το "Σύστημα", τότε μπορούν να ξαναγίνουν πραγματικά κύτταρα της δημοκρατίας και να καταστούν αυτά το μαζικό κοινωνικό κίνημα. Αν δεν μπορούν, όμως, ο κόσμος θα τα προσπεράσει.

Ο ίδιος ο λαός μαζικά πρέπει να απαλλαγεί από τις εξαρτήσεις του από αυτό το σαθρό "Σύστημα", να αντιληφθεί ότι δυνάστης τους είναι αυτό το σάπιο κράτος και να διεκδικήσει κάτι υγιές, δίκαιο, σύγχρονο και ευρωπαϊκό. Ίσως δε η επίλυση του Κυπριακού γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο να μην επιτυγχάνεται τόσα χρόνια. Γιατί, πέραν του προφανούς οφέλους της απαλλαγής του τόπου από τον κατακτητή, αν υπάρξει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σύνταγμα με checks and balances, το "Σύστημα" που επί δεκαετίες ασελγεί στο ασθενές σώμα μια κουτσουρεμένης κυριαρχίας, θα χάσει και τα αβγά και τα πασχάλια.

Δεν υπάρχει περιθώριο αναβολής. Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε.