Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία
Μόνο που δεν ξεχύθηκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν εν τη αφελεία τους όταν το τουρκικό γεωτρύπανο ORUÇ REIS απεχώρησε από την ελληνική υφαλοκρηπίδα – χωρικά ύδατα και ελλιμενίστηκε στον κόλπο της Αττάλειας.
Οι Τούρκοι έσπευσαν να δηλώσουν πως έγινε για σκοπούς συντήρησης και αλλαγής του πληρώματος όταν ήταν φανερό ότι τούτο συμφωνήθηκε κατόπιν κάποιων παρασκηνιακών διαβουλεύσεων με πρωτοβουλία της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, που προεδρεύει αυτήν την περίοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό να αποφευχθεί η επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας και να δοθεί η ψευδής εντύπωση ότι επέρχεται αποκλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο και να αρχίσουν συνομιλίες Ελλάδας – Τουρκίας.
Στο μεταξύ, δεν είχαν κανένα ενδοιασμό οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη σύνοδο κορυφής (1-2/10) να επιβάλουν κυρώσεις στη Λευκορωσία, της οποίας ο πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο είναι ο τελευταίος δικτάτορας στην Ευρώπη. Όμως η χώρα του δεν εισέβαλε σε άλλη χώρα, ούτε και κατέχει και λυμαίνεται έδαφος χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η Κύπρος.
Και εμείς διακηρύττουμε σε όλους τους τόνους – αφού ανακρούσαμε πρύμναν και εγκαταλείψαμε το αίτημά μας για επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας τονίζοντας κατ’ επανάληψιν ότι «η επιβολή κυρώσεων δεν ήταν αυτοσκοπός». Προφανώς τις ζητήσαμε για «να κάνουμε… χάζι» (χιούμορ).
Έτσι λοιπόν «στύλλον στύλλον άνεση» κατά το κυπριακό γνωμικό, αφού οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας εν είδει «κουτόφραγκων» «εκλοτσήσαν τη μάππα παρακάτω», όπως συνηθίζουμε να λέμε, μέχρι την επόμενη σύνοδο Κορυφής τον προσεχή Δεκέμβριο.
Φυσικά ούτε και τότε ο Ερντογάν επρόκειτο να συμμορφωθεί και θα τους γράψει στα παλιά του τα παπούτσια -…εάν όχι και κάπου αλλού- αφού στο μεταξύ προχωρεί στην υλοποίηση των σχεδίων του για εποικισμό της Αμμοχώστου, οπότε θα έλεγα «αιωνία μας η μνήμη».
Για το όλο θέμα έγραψα στον ημερήσιο Τύπο άρθρο με τίτλο «Να αποτραπεί ο εποικισμός της Αμμοχώστου» και απαριθμούσα συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία έπρεπε να ληφθούν προτού οι Τούρκοι προχωρήσουν στην υλοποίηση των σχεδίων τους.
Στο μεταξύ, πλήρης είναι η σύγχυση που επικρατεί όταν άλλοι ομιλούν «για περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου», άλλοι για Βαρώσια ή Βαρώσι κ.λπ., όταν πόλη με αυτήν την ονομασία δεν υπάρχει, παρά μόνο μία συνοικία στο κέντρο της πόλης του Ευαγόρα, με την περιοχή, όπως φαίνεται στους χάρτες του Κτηματολογίου από εποχής της Αγγλοκρατίας, να ονομάζεται «Βαρώσια (Αρσινόη)» και το Famagusta είναι ξενόφερτο. Την Αρσινόη την έκτισε ο Πτολεμαίος ο Β΄- στο όνομα της συζύγου και αδελφής του - επί των ερειπίων της οποίας κτίστηκε η Αμμόχωστος.
Για την ονοματολογία της πόλης το Εργατικό Κέντρο Αμμοχώστου (ΣΕΚ), της οποίας υπήρξα Επαρχιακός Γραμματέας, εξέδωσε το 1994 βιβλίο με τον τίτλο «Αμμόχωστος και Κωνσταντία, Αρσινόη, Σαλαμίνα, Αλάσια - Η ονοματολογία ως απόδειξη της ελληνικότητας της πόλης» με συγγραφέα τον Άντρο Παυλίδη.
Στο βιβλίο αναφέρεται, σύμφωνα με όλες τις ιστορικές πηγές και συγγράμματα, ότι από της αυγής της Ιστορίας το όνομα της πόλης ήταν πάντοτε Αμμόχωστος (πόλη χωμένη στην άμμο). Η ονομασία Βαρώσια (Βαρώσι) δεν υπάρχει πουθενά.
Ούτε λοιπόν οι βαρύγδουπες αποφάσεις και ανακοινώσεις του ούτω καλούμενου Εθνικού Συμβουλίου, μήτε οι καταγγελίες της Τουρκίας στον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλαχού πρόκειται να αποτρέψουν την Τουρκία στην εφαρμογή των σχεδίων της.
«Δεν είναι εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τις κουρταλεί», λέει ο Διονύσιος Σολωμός.
Μήτε οι εξαγγελίες του Γεν. Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες περί «πενταμερούς διάσκεψης» και η πρόταση για συνδιάσκεψη των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου θα μεταβάλει την κατάσταση. Θα πρόκειται και πάλι για «κουβέντες του καφενείου». Πομφόλυγες – λόγια δηλαδή κενά περιεχομένου – θα έλεγα όλα αυτά.
Άλλωστε, για τον ίδιο λόγο πήγε εσπευσμένα σε Αθήνα και Άγκυρα ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, για να αποφευχθεί δηλαδή η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, να δοθεί η ψευδής εντύπωση για δήθεν αποκλιμάκωση και στη συνέχεια «συνομιλίες» Ελλάδας-Τουρκίας.
Για την καταβαράθρωση του Κυπριακού και πριν και μετά την εισβολή αποκλειστική ευθύνη φέρουν αυτοί που το χειρίστηκαν, διότι έπρεπε να γνωρίζουν τις προθέσεις των Τούρκων και των Άγγλων έναντι της Κύπρου και να ήταν έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουν. Δυστυχώς, ο Ελληνισμός και στην Ελλάδα και στην Κύπρο στερείται ηγεσίας πεφωτισμένης και με εθνικό ανάστημα που να αγωνιστεί για την απελευθέρωση. Αλλά θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.
*Πρώην συνδικαλιστής
