Παραπολιτικά

«Ξαναμένουμε σπίτι»;

Σιγά-σιγά επιστρέφουμε σε μέρες που δεν θα θέλαμε να ξαναζήσουμε, της περιόδου τού «μένουμε σπίτι». Η ανεξέλεγκτη εκτόξευση των κρουσμάτων, η αδυναμία ιχνηλάτησης, η αύξηση του αριθμού μεταδοτικότητας, η διασπορά σε σχολεία, νοσοκομεία, επιχειρήσεις, η δραματική αύξηση του αριθμού των ασθενών στα νοσοκομεία και στις εντατικές, δεν άφηναν άλλη επιλογή από τη λήψη σκληρών μέτρων. Κανένας δεν μπορεί να κυκλοφορεί πλέον χωρίς μάσκα, ακόμα και σε εξωτερικούς χώρους, εκτός αν θέλει να ενισχύσει τα ταμεία του κράτους με 300 ευρώ. Τέρμα τα ξενύχτια σε Λεμεσό και Πάφο. Μπαίνουν σε κέρφιου, από τις 11 τη νύχτα μέχρι τις 5 το πρωί. Και ελπίζω να μην ξαναδούμε το φαινόμενο, κάποιοι Λεμεσιανοί να καταφεύγουν στη Λευκωσία για να κάνουν πάρτι, λόγω των απαγορεύσεων στην πόλη τους. Ας δείξουμε λίγη αυτοσυγκράτηση, ρε παιδιά. Τι θα χάσουμε αν μείνουμε πίσω από κάποιο πάρτι; Και τι θα γιορτάσουμε κάτω από τέτοιες συνθήκες; Τα ρεκόρ των κρουσμάτων του κορωνοϊού ή την οικονομική κρίση που μαστίζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού; Ξέρω, μας ελκύει η «χαρά της ζωής», αλλά δίπλα μας σεργιανίζει ο θάνατος. Κάποιοι δεν εννοούν να καταλάβουν ότι τίποτε δεν είναι όπως προηγουμένως. Ότι οι χαρούμενες και ανέμελες συνάξεις των περασμένων χρόνων μπορούν τώρα να μετατραπούν σε μακάβριο πάρτι της πανδημίας. Πολλοί εξακολουθούν να επιδεικνύουν μιαν ασύγγνωστην επιπολαιότητα, πιστεύοντας ότι κορωνοϊός δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, ή και εάν υπάρχει δεν θα τους αγγίξει, ή και εάν τους αγγίξει θα τον νικήσουν, όπως ο «Σούπερ Τραμπ». Μακάρι με τα νέα αυστηρά μέτρα να αναχαιτισθεί η ανεύθυνη συμπεριφορά από κάποιους, αλλιώς θα την πληρώσουμε τελικά όλοι, με ένα γενικό lockdown, που θα επιφέρει και το οριστικό knockdown της οικονομίας...

ΜΠΟΞΕΡ