Πού πάει, η Ευρώπη;
«Σαν μια σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η Γηραιά μας Ήπειρος».
Προφητικός ο λόγος του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, ο οποίος αποδήμησεν εις Κύριον το 1988.
Στις μεγάλες προκλήσεις της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας και ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση της επιθετικότητας και των έκνομων ενεργειών της Τουρκίας, η οποία απειλεί τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την ίδια την Ευρώπη, η Ε.Ε. παρουσιάζεται απονευρωμένη και απογοητευτικά ανήμπορη να διαδραματίσει τον ρόλο που οι πεφωτισμένοι ιδρυτές της οραματίστηκαν. Παλινδρομεί αδυνατώντας να ενεργήσει έγκαιρα και αποτελεσματικά στη βάση των ευρωπαϊκών αξιών, ώστε να εξαναγκαστεί ο Τούρκος πειρατής να συμμορφωθεί με τη διεθνή νομιμότητα και τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών.
Οι ευρωπαϊκές αξίες δεν είναι προς πώληση, δήλωσε με στόμφο η Πρόεδρος της Κομισιόν πρόσφατα. Φαίνεται, όμως, ότι οι πλείστες χώρες-μέλη της Ένωσης έχουν υποθηκεύσει τις ευρωπαϊκές αξίες στο ανατολίτικο παζάρι της Τουρκίας. Κατέστη φανερό ότι τα οικονομικά και άλλα στενά εθνικά συμφέροντα των χωρών στην Άγκυρα επιτρέπουν σε έναν επικίνδυνο για την ασφάλεια της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της ίδιας της Ευρώπης δικτάτορα να χειραγωγεί υπέρ του τα κράτη μέλη.
Μαραθώνιες και ατέρμονες συζητήσεις λαμβάνουν χώραν στους θεσμούς, ενώ οι συνεχείς κρίσεις που προκαλεί η Τουρκία συνεχίζονται ανεμπόδιστα. Οι δε αποφάσεις, όταν ληφθούν, περιορίζονται στην έκφραση αποδοκιμασίας των ενεργειών της και σε ευχολόγια και ες αύριον τα σπουδαία. Η έκφραση συμπαράστασης προς τις δοκιμαζόμενες χώρες μέλη, Κύπρο και Ελλάδα, είναι κενές περιεχομένου. Η «καλή φίλη» του Ερντογάν υψώνει τοίχο προστασίας της Τουρκίας, την οποία εξακολουθεί να εφοδιάζει με πολεμικό υλικό. Προστασία παρέχει και η Ισπανία.
Είναι για τους λόγους αυτούς που η Τουρκία δεν υπολογίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γνωρίζει ότι κυρώσεις δεν θα υπάρξουν. Δεν είναι Λευκορωσία και Ρωσία η χώρα αυτή. Εξάλλου, το εξήγγειλε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Τσαβούσογλου, πριν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, 1-2 Οκτωβρίου 2020. Γνωρίζει ότι τα δώρα θα τα πάρει αργά ή γρήγορα. Έτσι, κλιμακώνει την ένταση στην περιοχή επιδιώκοντας ένα θερμό επεισόδιο, εξαπολύει υβριδικό πόλεμο, παίρνει και φέρνει το «Ορούτς Ρέις» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, πραγματοποιεί έρευνες στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραβιάζει το καθεστώς της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων. Δηλώνει ετοιμότητα για διάλογο με την Ελλάδα, αλλά τορπιλίζει τον διάλογο εφαρμόζοντας τη γνωστή παρελκυστική της πολιτική. Γιατί δεν θέλει να διαπραγματευθεί. Θέλει να κατακτήσει ό,τι θεωρεί δικό της.
Οι απειλητικές δηλώσεις του Τ. Ερντογάν δεν φαίνεται να κατανοούνται από τους Ευρωπαίους. Η πρόσφατη θέση, την οποία με τον γνωστό υψαυχενισμό του κατέθεσε στη διεθνή κοινότητα, ότι η Τουρκία έχει ιστορική ευθύνη και δικαίωμα να επεμβαίνει όπου υπάρχει τυραννία και όπου είχαν φτάσει οι πρόγονοι των Τούρκων, από τη Λιβύη μέχρι τη Σομαλία, από την Αρμενία και όπου κριθεί αναγκαίο, μόνο αλτρουιστική δεν είναι. Γιατί οι επιδρομές και ο σφετερισμός είναι στο αίμα των Οθωμανών και των Τούρκων απογόνων τους. Γιατί ο Ερντογάν δρα βάσει σχεδίου και οι απειλές του υλοποιούνται.
Υπενθυμίζεται εν προκειμένω για προβληματισμό των Ευρωπαίων ότι οι Οθωμανοί Τούρκοι έφτασαν μέχρι τη Βιέννη, την οποία πολιορκούσαν από τις 27 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 14 Οκτωβρίου 1529 και ένα σχεδόν αιώνα αργότερα, το 1683, πολιόρκησαν την πόλη από 14 Ιουλίου μέχρι 12 Σεπτεμβρίου. Η Βιέννη σώθηκε ως εκ θαύματος από τα στίφη των Οθωμανών.
*Πρέσβης ε.τ.
