Την πατήσαμε και μας πάτησαν

Τι πάθαμε με την ιστορία των διαβατηρίων; Πάθαμε σαν τη ζωηρούλα παντρεμένη, που έμπαζε αμέριμνη τους εραστές της από το παράθυρο και την κουτσομπόλευε κρυφά η γειτονιά, αλλά εκείνη δεν έδινε δεκάρα, επειδή κανένας δεν την έπιανε επ’ αυτοφώρω την ώρα της δράσης. Ώσπου μια μέρα, ένας βαλτός εραστής έβγαλε ροζ βίντεο και το ανέβασε στο διαδίκτυο. Οπότε όλη η γειτονιά είχε, πλέον, το τεκμήριο της απιστίας που αναζητούσε και άρχισε να την κατηγορεί ανοιχτά και να της ρίχνει και πέτρες στα παράθυρα. Κάτι παρόμοιο πάθαμε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου μας μαστίγωσαν αλύπητα. Φάγαμε μαστίγιο χωρίς καρότο, διότι θεώρησαν ότι είχαμε ήδη χλαπακιάσει πολλά καρότα, μέχρι σκασμού, με τα χρυσά διαβατήρια. Μας προειδοποιούσαν εδώ και καιρό, αλλά κάναμε πως δεν ακούαμε. Σαν τη ζωηρούλα μοιχαλίδα, που θεωρούσε ότι η γειτονιά δεν είχε δικαίωμα να επεμβαίνει στις ερωτικές της επιδόσεις. Αλλά στο τέλος την πάτησε. Όπως την πατήσαμε κι εμείς. Κι αναγκαστήκαμε να καταργήσουμε άρον-άρον το σχέδιο πολιτογραφήσεων. Ένα σχέδιο που ήταν αναγκαίο για να φέρουμε επειγόντως ρευστό στον τόπο, σε ώρες κρίσιμες μετά την κατάρρευση της οικονομίας, αλλά καταφέραμε να το μετατρέψουμε τελικά σε ένα όργιο λαμογιάς και φαγοποτιού, πολύ τολμηρότερο και με περισσότερες... ανωμαλίες από τα όργια της άπιστης που λέγαμε πιο πάνω. Προσκαλούσαμε, μάλιστα, και διάφορους περίεργους και ύποπτους τύπους, που οργίαζαν με τις ευρωπαϊκές αξίες. Με το αζημίωτο για μας, φυσικά. Τώρα πάθαμε όπως την γκόμενα, που όλοι την έχουνε στο στόμα τους. Αφού δεν δώσαμε προσοχή στη ρήση των παππούδων μας, «παρά να σου βγει το όνομα, καλύτερα να σου βγει το μάτι». Όταν... μιτσοκαμμά κιόλας!

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ