Εξήντα χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας
Συμπληρώνονται φέτος 60 χρόνια από τότε που η Κύπρος άρχισε να λειτουργεί ως ανεξάρτητο κράτος. Η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν η κατάληξη ενός αγώνα, του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., που είχε ως στόχο την Ένωση με την Ελλάδα. Αυτός ο προαιώνιος πόθος που δικαιωματικά επιδίωξε, πότε ειρηνικά και άλλοτε διά των όπλων, ο κυπριακός λαός δεν ευοδώθηκε δυστυχώς, παρά τις υποσχέσεις, ακόμα και των Άγγλων αποικιοκρατών. Δεν ήταν λίγες οι φορές που Άγγλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι αναφέρθηκαν στο αναφαίρετο αυτό δικαίωμα της συντηρητικής πλειοψηφίας των κατοίκων της Κύπρου. Έλα, όμως, που τα συμφέροντα και οι δολοπλοκίες υπερισχύουν πάντα του δικαίου! Πολύ περισσότερο όταν απέναντί σου έχεις τους ραδιούργους Εγγλέζους, που τους συνδράμουν και οι παραδομένοι πολιτικοί της Αθήνας…
Οι θυσίες των ηρωικών παιδιών της Ε.Ο.Κ.Α. έμειναν, δυστυχώς, ανανταπόδοτες. Οι αγχόνες και τα ολοκαυτώματα δεν έφεραν το ποθούμενο. Λεβεντονιοί, αμούστακα παιδιά αντίκρισαν τον θάνατο σαν να πήγαιναν σε πανηγύρι! Κι ο λαός παρακολουθούσε τα κατορθώματά τους και έπαιρνε δύναμη για τη δύσκολη συνέχεια. Μια συνέχεια που δεν ήταν όπως την προσδοκούσαν οι αγωνιστές της Λευτεριάς.
Κι αντί της Ένωσης, ήρθε η ανεξαρτησία. Πρώτη Συμφωνία στη Ζυρίχη (11 Φεβρουαρίου 1959) και μετά από μια ακριβώς εβδομάδα στο Λονδίνο. Με τον λαό απόντα! Χωρίς να πάρουν τη γνώμη του, υποθήκευσαν το μέλλον του! Και εφάρμοσαν ένα δοτό Σύνταγμα που οι πιο έγκριτοι νομικοί εκείνης της εποχής, δικοί μας και ξένοι, χαρακτήρισαν τερατούργημα! Όπου μια μικρή μειονότητα Τούρκων Κυπρίων (Τ/κ) μετατράπηκε σε κοινότητα, έχοντας αποκτήσει τέτοια, δυσανάλογα του μεγέθους της, προνόμια και δικαιώματα, που μπορούσε να ανατινάξει τα θεμέλια του νέου κράτους, όποτε αυτή θεωρούσε κατάλληλη στιγμή. Κι αυτό έκανε, όταν οι συνθήκες το επέτρεψαν! Σίγουρα κάναμε και εμείς λάθη. Δεν ήταν όμως αυτά τα λάθη, η αιτία της τουρκανταρσίας. Οι Τούρκοι κουβαλούσαν όπλα στο νησί πριν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής τους επί των επάρατων συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου (πλοίο «Ντενίζ», Οκτώβριος 1959).
Για εκείνους που χωρίς εντελώς άκριτα αναφέρονται σε εγκλήματα που διεπράχθησαν με θύματα συμπατριώτες μας Τ/κ, υπάρχει μια πολύ απλή και απόλυτη ξεκάθαρη απάντηση. Τέτοιες περιπτώσεις (καταδικαστέες δίχως άλλο) ήταν περιορισμένες και δεν έγιναν με καμιάν απολύτως κρατική συνδρομή και σκοπιμότητα. Σε αντίθεση με τις ενέργειες των Τούρκων που οργανώθηκαν με μεθοδικότητα από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Θυμίζω πως κατά τη διάρκεια της αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., Τούρκοι επικουρικοί χυδαιολογούσαν, ξυλοκοπούσαν και έστελναν στην αγχόνη τους αγωνιστές της λευτεριάς. Με τον Ντενκτάς να είναι ο βασικός συνήγορος υπεράσπισης της αποικιοκρατίας. Η περίπτωση του Κοντεμένου, όπου οι Άγγλοι έδωσαν ως πρόβατα επί σφαγή τους Έλληνες στους Τούρκους για να τους κατακρεουργήσουν, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική περίπτωση της αγγλικής δολοπλοκίας!
Και επειδή μας διαβάζουν και άνθρωποι που δεν γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, θυμίζω εν τάχει πως το 16% (και όχι 18%, όπως λέγεται και γράφεται) του συνολικού πληθυσμού της Κύπρου απέκτησε τέτοια δικαιώματα (δικαίωμα veto σε όλες τις αποφάσεις της Βουλής και της Κυβέρνησης, 40% θέσεις στον Στρατό και την Αστυνομία, 30% των θέσεων στη Δημόσια Υπηρεσία, στην Κυβέρνηση και στη Βουλή και πάει λέγοντας).
Σε ό,τι μας αφορά, η Κυπριακή Δημοκρατία, μόνο δημοκρατική δεν ήταν, αφού μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν οι κάθε λογής ανίκανοι και διεφθαρμένοι (λαμπρές εξαιρέσεις υπάρχουν ασφαλώς). Τι να πρωτοθυμηθώ: Χαριστικά δάνεια σε πολιτικούς και αξιωματούχους, βόμβα χρηματιστηρίου, ρουσφετολογία, κ.ά. Και το χειρότερο απ’ όλα. Μέχρι αγωνιστές δολοφόνησαν κυβερνητικοί παράγοντες αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνούσαν μαζί τους. Το κράτος του Γιωρκάτζη και του Μακαρίου κατήργησε τις εκλογές. Μέχρι το 1974 είχαμε κοινοτάρχες διορισμένους και όχι εκλεγμένους. Τα δε πρώτα χρόνια ούτε βουλευτικές εκλογές γινόντουσαν! Ούτε φυσικά και Προεδρικές, αφού ο Μακάριος δεν είχε, σχεδόν ποτέ, ανθυποψήφιο, πλην Τάκη Ευδόκα που τόλμησε, αλλά το παρακράτος (με συμμετοχή και της Αστυνομίας) διέλυε με κάθε τρόπο όλες τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις. Δημοκρατία για κλάματα… Και ήρθαν οι παρανοϊκοί της χούντας και την ανατίναξαν! Και μετά ο Καραμανλής, ένας εκ των δημιουργών της, την αποτελείωσε, δηλώνοντας πως «κείται μακράν»!
Γιορτάζουμε, λοιπόν, κάθε 1η του Οκτώβρη την κυπριακή ανεξαρτησία, που να σημειωθεί επίσημα λειτούργησε την 16ην Αυγούστου 1960, μην κάνουμε όμως πανηγύρια καλοκαιριάτικα! Την Κυπριακή Δημοκρατία που είναι ημικατεχόμενη (λίγοι το θυμούνται, αλλά τέλος πάντων), προσδοκώντας σε καλύτερες μέρες και στη μέρα της απελευθέρωσης. Προσδοκώντας να βρεθεί μια λύση, όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοί της να απολαύουν ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών. Κι όπου θα γίνονται κατ’ απόλυτο τρόπο σεβαστά τα δικαιώματα και της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας.
Ερώτηση: Αν στην Κύπρο ήσαν οι Έλληνες το 16%, ποια θα ήταν η τύχη τους άραγε; Για να σας διευκολύνω, δίνω την απάντηση: Θα μιλούσαμε απλώς για άλλη μια γενοκτονία... Η Τουρκία έχει αφανίσει τόσους και τόσους λαούς, σιγά που θα μας την χάριζε!
*Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού
