Συνήγοροι της συνομοσπονδίας
Σήμερα Κυριακή, 15η Νοεμβρίου, οι Τούρκοι θα εορτάσουν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους με πικ-νικ στην Αμμόχωστο. Εμείς ζούμε στις αντιφάσεις μας. Ενώ από τη μια ο λαός καταδικάζει την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, από την άλλη, η πολιτική μας ηγεσία και δη ο Πρόεδρος δηλώνει ετοιμότητα να συμμετάσχει σε μιαν άτυπη Πενταμερή, κατά την οποία, όμως, η Άγκυρα και ο κ. Τατάρ δεσμεύονται να θέσουν επί τάπητος άλλες μορφές λύσης. Δεν τις κρύβουν, μάλιστα. Τις καθορίζουν. Αναφέρονται στη φόρμουλα των δυο κρατών στη λογική της συνομοσπονδίας. Θέλουν, δηλαδή, αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Οι κόκκινες γραμμές που έθετε ο Πρόεδρος, για έναν ανεκτό διάλογο, θρυμματίζονται με τη σύμφωνο γνώμη του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ. Έφυγε ο όρος της αποχώρησης του τουρκικού στόλου από την κυπριακή ΑΟΖ και του τερματισμού των τουρκικών απειλών. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Πρόεδρος επιλέγει να ανέχεται το τουρκικό πιστόλι στον δικό του, αλλά και στο δικό μας, κρόταφο. Όλοι λοιπόν και ειδικότερα ο Πρόεδρος διαγιγνώσκουν την επιθετική και αδιάλλακτη τουρκική πολιτική, αλλά δηλώνουν οι πλείστοι ετοιμότητα για συμμετοχή στην Πενταμερή. Και ενώ ο Πρόεδρος την διερμηνεύει ορθά, ότι δηλαδή η Άγκυρα μάς σπρώχνει στη συνομοσπονδία, πράττει λανθασμένα. Δεν προβάλλει εναλλακτικές δράσεις και σπεύδει ταχέως να πέσει στην παγίδα.
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, στενός συνεργάτης του Προέδρου, επιδίωξε στο Εθνικό να δώσει άλλοθι στην τουρκική διχοτομική αντίληψη της πολιτική ισότητας στην εξής βάση: Η άλλη πλευρά δεν θα θέσει, κατά τον ισχυρισμό του, ευθέως θέμα συνομοσπονδίας, αλλά πολιτικής ισότητας. Αντιλαμβανόμενος ο Πρόεδρος την «γκάφα» του συνεργάτη του, έσπευσε να τον διορθώσει, επισημαίνοντας ότι ο τρόπος με τον οποίο οι Τούρκοι θέτουν και αναλύουν την πολιτική ισότητα οδηγεί στη συνομοσπονδία. Συνεπώς, δεν είναι αθώα η υποβολή της πολιτικής ισότητας στην τράπεζα των συνομιλιών. Το αντίθετο. Σκοπός της είναι να ανατρέψει τα ψηφίσματα 541 και 550 του Σ. Ασφαλείας και να ανοίξει τον δρόμο για την αναγνώριση του ψευδοκράτους ως ισότιμου συνιστώντος κράτους.
Εφόσον ο Πρόεδρος βλέπει τη νάρκη, γιατί τρέχει να την πατήσει; Είναι ή όχι αυτή η πρακτική, τάση αυτοχειρίας; Ορθότερο και σοφότερο θα ήταν εάν έθετε ευθέως στην κ. Λουτ το αυτονόητο: Πώς μπορεί να συγκληθεί Πενταμερής όταν η θέση της τουρκικής πλευράς είναι εκτός των παραμέτρων και των εντολών για τις καλές υπηρεσίες του ΓΓ του ΟΗΕ; Πώς μπορεί να συγκαλείται Πενταμερής και μία από τις δυο πλευρές να αξιώνει την κατάργηση των ψηφισμάτων του Σ. Ασφαλείας και την αναγνώριση του ψευδοκράτους; Θα έχουμε δηλαδή και κατάργηση της διεθνούς εννόμου τάξεως και της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής. Η κατοχή θα παράγει δίκαιο! Παγκόσμια πρωτοτυπία.
Όταν ο Σουλτάνος αντιλαμβάνεται τον υποτελή τρόπο της ηγεσίας μας και είναι άνετος. Εύχαρις και θρασύς. Και έρχεται στην Κύπρο για να πάει σήμερα πικ-νικ στην Αμμόχωστο. Και από εκεί να μας εκβιάσει, εξηγώντας μας για πολλοστή φορά ότι, εάν δεν δεχθούμε τους όρους του, τότε θα την εποικίσει. Αυτά παθαίνουν όσοι δεν έχουν σχέδιο Β. Ενώ η επιστροφή της Αμμοχώστου ήταν τουρκική υποχρέωση ανεξαρτήτως λύσης, εξελίσσεται μέσα από τον εξευμενισμό και τις υποχωρήσεις ετών σε εργαλείο εκβιασμού σε βάρος της κυπριακής Κυβέρνησης.
Μόνον οι αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι οι Τούρκοι δεν θα προχωρήσουν και στο θέμα της Αμμοχώστου και στη συνομοσπονδία. Ποιος θα τους εμποδίσει; Τα Ην. Έθνη ή οι εταίροι μας; Γιατί, όμως, να το πράξουν; Γιατί να γίνουν βασιλικότεροι του Βασιλέως όταν υπάρχουν ημέτεροι, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να καλύψουν τη δική τους αδέξια και αδιέξοδη πολιτική, καθίστανται συνήγοροι της τουρκικής πολιτικής ισότητας και της συνομοσπονδίας; Όπως μάλιστα κινούνται τα πράγματα, να δείτε που θα μας πουν μέσα από την άπταιστη γλώσσα του «υποτακτικού ρεαλισμού» το εξής αμίμητο: Τι θέλετε πια; Νικήσαμε! Τα δυο κράτη είναι χειρότερα από τη συνομοσπονδία…
