Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι άκρως επίκαιρο και διδακτικό

Σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τον Ελληνισμό λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας αλλά και της πρωτοφανούς τουρκικής επιθετικότητας στην Κύπρο και το Αιγαίο, γιορτάζουμε φέτος την 47η επέτειο του Πολυτεχνείου. Αψηφώντας τις απειλές του στρατοκρατικού καθεστώτος και τον τρόμο των ερπυστριών, οι Έλληνες φοιτητές τόλμησαν. Με όπλα τη νεανική ορμή, την ευτολμία, τη φιλοπατρία και την προσήλωση στις δημοκρατικές αξίες σήκωσαν άφοβα το λάβαρο του ξεσηκωμού στέλνοντας σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας το μήνυμα ότι του «Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Με το άλικο αίμα τους πότισαν το ευλογημένο δένδρο της Δημοκρατίας, διαμηνύοντας ότι δεν χωράνε εκπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες και τις δημοκρατικές αρχές.

Σήμερα που βιώνουμε το αποτρόπαιο πρόσωπο της διεφθαρμένης πολιτικο-κομματικής ζωής και της κοινωνικής περιθωριοποίησης με πρώτα θύματα τους νέους, το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι όσο ποτέ επίκαιρο και διδακτικό. Η άνεργη και περιθωριοποιημένη νεολαία μας αντί να αργοσβήνει στις καφετέριες και να αναλώνεται στις οθόνες των κινητών οφείλει να επαναστατήσει διεκδικώντας ισχυρό κράτος δικαίου και κοινωνικής πρόνοιας αλλά και ξεκάθαρου εθνικού προσανατολισμού. Τα φοιτητικά νειάτα, ως το πιο εκλεκτό κομμάτι του λαού, καλούνται να βρουν τη δύναμη για να αναδυθούν μέσα από το λήθαργο της καθημερινότητας και να ξαναμπούν πρωτοπόροι στις μαχητικές πορείες για ένα καλύτερο αύριο. Αναζητούνται λοιπόν οι οραματιστές ηγέτες που θα δώσουν νέα πνοή στη νεολαία μας για να κρατηθεί όρθια και να αντιμετωπίσει αγονάτιστη τις δυσκολίες της στυγνής κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας που εδραιώνει το αχτύπητο δίδυμο της πολιτικής αλητείας και της οικονομικής ολιγαρχίας.

Με το βλέμμα στραμμένο στην αγέρωχη θωριά των εξεγερθέντων νέων του Πολυτεχνείου, εμείς οι παλαιότεροι απολογούμαστε γιατί με τα λάθη, τις παραλείψεις και την ολιγωρία μας, παραδώσαμε στους νέους μια κοινωνία που τους συνθλίβει τα όνειρα για ένα ελπιδοφόρο αύριο. Έχουμε υπέρτατο χρέος να αφουγκρασθούμε τις κραυγές απόγνωσης της σημερινής νεολαίας και να σημάνουμε συναγερμό για αγώνα ενάντια στα κάθε λογής κατεστημένα που θέλουν την κοινωνία φέουδο τους και τη νεολαία υπόδουλη των απεχθών κερδοσκοπικών επιδιώξεων τους.

Πιστεύουμε βαθύτατα, πως η φετινή 17η Νοεμβρίου 1973 που τόσο πολύ ατιμώνεται τα τελευταία χρόνια από απάτριδες πολιτικούς ηγέτες, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για να ξανατεθεί η αγνή και πατριωτική νεολαία μας στην πρωτοπορία των κοινωνικών και εθνικών αγώνων με σκοπό την κοινωνική ανασυγκρότηση και την εθνική ανάταση. Αυτή θα είναι η καλύτερη μνημόνευση αλλά και απόδοση τιμών προς τους γενναίους αγωνιστές του Πολυτεχνείου.

*Δημοσιογράφος, Πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού (iep.org.cy)