Παραπολιτικά

Ο Τραμπ και ο τραμπούκος του

Δεν θα παίξουμε, βέβαια, τις καμπάνες, όπως επί Τζίμι Κάρτερ, αν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, Τζο Μπάιντεν, κερδίσει τις προεδρικές εκλογές την ερχόμενη Τρίτη. Σίγουρα, όμως, θα ανακουφιστούμε αν δεν επανεκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ, αυτός ο θαυμαστής και προστάτης του Ερντογάν. Είναι αναντίλεκτο γεγονός ότι τα τέσσερα χρόνια της προεδρίας Τραμπ ήταν αρκετά για τον Τούρκο Πρόεδρο να εφαρμόσει στην πράξη όλους τους νεο-οθωμανικούς σχεδιασμούς του. Και όσο πλησιάζει η μέρα που το φιλαράκι του ο Τραμπ θα εξοστρακισθεί, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, από τον Λευκό Οίκο, τόσο περισσότερο αγριεύει και προσπαθεί να προλάβει να κάνει ό,τι πλιάτσικο μπορεί μέχρι τον Γενάρη που θα αναλάβει ο νέος Πρόεδρος στην Ουάσιγκτον. Φυσικά, θα πρέπει ταυτόχρονα να σημειώσουμε ότι δεν θα είχε αυτό το τουπέ ο ισλαμοφασίστας αν δεν ήτανε «τέντζερης και καπάκι» με τον Πούτιν. Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν έχει εξασφαλίσει και χρονικό περιθώριο μέχρι τον ερχόμενο Δεκέμβριο από την αγαπημένη μας ευρωπαϊκή οικογένεια, για να μπορεί να επιδίδεται στα νταηλίκια του σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου χωρίς κόστος. Ωστόσο, πιστεύω ότι η ιδιαίτερη προσωπική του σχέση με τον Τραμπ ήταν αυτή που μέτρησε περισσότερο στην εκδήλωση της άκρατης επιθετικότητας και θρασύτητάς του. Γι’ αυτό, ναι, θα χαρούμε αν φύγει αυτός που αρνείται πεισματικά να επιβάλει οποιεσδήποτε κυρώσεις κατά της Τουρκίας, έστω και αν αυτή έχει προκαλέσει αφόρητα τις Ηνωμένες Πολιτείες με την αγορά και λειτουργία των πυραύλων S400 που έχει προμηθευθεί από το αντίπαλον δέος. Δεν περιμένουμε, βέβαια, από τον Μπάιντεν, εάν εκλεγεί, να ρίξει μπουνιά στον Ερντογάν, αλλά, όσο να ’ναι, δεν θα είναι και γιουσουφάκι του σουλτάνου, όπως ο άλλος.

ΜΠΟΞΕΡ