Οδηγός πολιτικής αυτογνωσίας το νέο έργο του Κώστα Ν. Χατζηκωστή: «Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΛΙΟΡΚΕΙ ΚΥΠΡΟ – ΑΙΓΑΙΟ – ΘΡΑΚΗ»

Κάθε έργο του Κ.Ν. Χατζηκωστή αποτελεί συνοριακή οριοθέτηση ανάμεσα στη δυνατότητα και τον ρεαλισμό. Οι αλήθειες των έργων του ορίζουν τις συντεταγμένες των ιστορικών γεγονότων, οι οποίες καθορίζουν τις έννοιες του πολιτικού ορθολογισμού.

Πέρα από μισό αιώνα ο Κ.Ν. Χατζηκωστής κατάφερε να διεισδύσει στο βάθος αθέατων πολιτικών σχεδιασμών. Ξεδίπλωσε με σοβαρή και έγκριτη επιχειρηματολογία τα υπέρ και τα κατά του κυπριακού προβλήματος. Δεκαετίες αναλύει και διαγιγνώσκει λανθασμένες τακτικές, εξόφθαλμες αδυναμίες, ανικανότητες, στείρες αντιλήψεις. Ως «ιατρός» πολιτικής αυτογνωσίας, έχει συνταγογραφήσει τα φάρμακα εκείνα που θα βοηθούσαν σημαντικά τον Κυπριακό Ελληνισμό.

Δεν εισακούσθη. Και δεν ελήφθη υπ’ όψιν. Ιδού τι έγραφε από το «Ελεύθερο Βήμα» στις 15 Σεπτεμβρίου 1969: «Για όλους κτυπά η καμπάνα. Κάποιος άλλος κτύπος κάποιας άλλης καμπάνας ήχησε το 1922. Και ως αν έπαθε κώφωσιν το Έθνος δεν τον ήκουσε. Και επικολούθησε ο Τουρκικός βροντώδης αλαλαγμός διά να ξεκληρίση τη Μεγάλη Ελλάδα από την κοιτίδα της!». Πέντε χρόνια αργότερα ήρθε η συμφορά του 1974. Έκτοτε κανένα παυσίπονο πολιτικού εφησυχασμού δεν έφερε αποτέλεσμα. Οι συνταγές έμειναν ανεξαργύρωτες, για να υλοποιήσει ο Τουρκικός Επεκτατισμός τα υποχθόνια σχέδιά του. Ο Διόδωρος Σικελιώτης μάς λέει από τα βάθη των αιώνων ότι «μόνο οι άνθρωποι που διακρίνονται για τη φρόνηση και την αρετή τους μπορούν να προστατεύσουν την πατρίδα τους σε εποχές κινδύνου»…

Ο πρόλογος του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε τρεις σελίδες, συμπυκνώνει την αυθεντική πορεία των πολιτικών συσχετισμών τονίζοντας την αναγκαιότητα εθνικής στρατηγικής, ρεαλιστικών συμμαχιών και συλλογικού αναστοχασμού. Γράφει μεταξύ άλλων: «…ο συγγραφέας είναι ακατάβλητος αρθρογράφος. Παρεμβαίνει καθημερινά και τροφοδοτεί τον δημόσιο διάλογο με εντυπωσιακή ευθύτητα και διαρκείς αναφορές στην ιστορία του Κυπριακού και των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο Κώστας Ν. Χατζηκωστής θέτει με σαφή και ανάγλυφο τρόπο τα διλήμματα. Αντιδρά στην υπεκφυγή και την αδράνεια. Θεωρεί ότι θεμελιώδης υποχρέωσή του είναι να ασκεί πίεση προκειμένου να δοθούν στρατηγικού χαρακτήρα απαντήσεις».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρείται από τους κορυφαίους σύγχρονους πολιτικούς άνδρες. Άριστος γνώστης του συνταγματικού δικαίου, νομικός, πολιτικός, ρεαλιστής και άγρυπνος φύλακας των εθνικών προσανατολισμών. O Ευάγγελος Βενιζέλος υπογραμμίζει σε τρεις λέξεις το Α και το Ω του Χατζηκωστή. Είναι, γράφει, «κυρίως πατριώτης, όπως πρέπει να είναι κάθε ενεργός πολίτης με συνείδηση της Ιστορίας»…

«Οι Τούρκοι πολιτικοί ηγέτες», επισημαίνει στη σελίδα 69 ο Κώστας Χατζηκωστής, «διδάσκονται από τον Θρασύμαχο το τι εστί δίκαιο… Φαίνεται ότι διαβάζουν και μελετούν περισσότερο από τους Έλληνες συναδέλφους τους τις παραινέσεις και τα δόγματα και τις συμβουλές των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων». Ο Θρασύμαχος, από την «Πολιτεία» του Πλάτωνος, λέει ότι το δίκαιο καθορίζεται από το συμφέρον του ισχυροτέρου. Επομένως «τα τουρκικά διακηρυγμένα σχέδια δεν αντιμετωπίζονται με κούφιες φραστικές μικροπολιτικής τεχνοτροπίας αντιδράσεις, για να εμπαίζονται οι Έλληνες». Προσέξτε τι γράφει στη συνέχεια πως «αντιμετωπίζονται μόνο με την αποτρεπτική ΔΥΝΑΜΗ. Δηλαδή με το να γνωρίζει η Τουρκία ότι Ελλάς και Κύπρος μπορούν ν’ αντισταθούν».

Ασφαλώς η γνώση της Ιστορίας είναι επιβεβλημένο καθήκον για κάθε πολιτικό πρόσωπο. Όταν οι αρχαίοι Έλληνες ρήτορες, φιλόσοφοι, πολιτικοί, ιστορικοί, διδάσκονται μέχρι και σήμερα απ’ όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου, σημαίνει ότι τα πανάρχαια συγγράμματα είναι πάντοτε επίκαιρα και διαχρονικά. «Η μελέτη της Ιστορίας, λέει ο Πολύβιος, μπορεί να συντελέσει πολύ στη διόρθωση της ζωής των ανθρώπων, γιατί απ’ αυτήν αντλούμε πολλά και σοφά διδάγματα». Κατά συνέπειαν, αν οι λαοί θέλουν να ζουν ελεύθεροι, οφείλουν να έχουν πολιτική αυτογνωσία.

Το 1969, στην εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα», ο Κώστας Χατζηκωστής έγραψε ένα από τα πιο ρεαλιστικά του άρθρα που, δυστυχώς, επαληθεύτηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο: «…Με αυτήν την Τουρκία αναμετράται η Κύπρος. Αλλά αναμετράται, Όχι. Απλώς μετρά τας ημέρας, τους μήνας, τα έτη εντός των οποίων απαλλοτριώνει, χωρίς να το θέλει, αλλά και ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνεται, τα δίκαιά της, την κυριαρχία της, την ιστορία της, την ελληνικότητά της. Αλλά εάν και την υστάτην των υστάτων στιγμών δεν οριοθετήση η Κύπρος ορθώς τας Τουρκικάς αξιώσεις και δεν εκτιναχθή διά να ανακόψη την Τουρκικήν εξόρμησιν, τα Τουρκικά όνειρα θα υλοποιηθούν, ενώ ο δικός μας ρεαλισμός θα… ονειροποιηθή!..».

Στις 19 Νοεμβρίου 2017, στο άρθρο του «Ρητορική ψευδολογία», υπογραμμίζει με αυστηρό τόνο τις πολιτικές ασάφειες και τα επικίνδυνα αδιέξοδα. Οι ξένες δυνάμεις, τα Ηνωμένα Έθνη, ο διεθνής παράγοντας, νίπτουν τας χείρας τους μπροστά στο άδικο που συντελείται εδώ και 46 ολόκληρα χρόνια. Ο Ελληνισμός για μια ακόμα φορά δοκιμάζεται. Και προκαλείται. Οι ευθύνες των Ελλαδιτών και Κυπρίων ηγετών είναι τεράστιες. Αν θέλουμε να συνομιλούμε με αποτέλεσμα και κοινούς στόχους, επιβάλλεται συστράτευση, ομοψυχία και ορθές εκτιμήσεις.

Για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα ισχύουν τα ακόλουθα λόγια του Χατζηκωστή, μια μετενσάρκωση του Θουκυδίδειου Λόγου: «Αποφασιστικότητα χωρίς ΔΥΝΑΜΗ αντίστασης στην Τουρκική αρπακτικότητα δεν είναι απλώς αυταπάτη ηγετών και εμπαιγμός του Λαού. Είναι εγκληματική τακτική ως βάρος της ύπαρξης και επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού. Όταν συνομιλείς χωρίς δυνατότητα να λέγεις ΟΧΙ και να το στηρίζεις αποτελεσματικά, τότε δεν συζητάς. Τότε σε πνίγουν στα αδιέξοδα και σε αποτελειώνουν».

Σε πέντε μήνες κλείνουν διακόσια ολόκληρα χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Όταν επιτέλους αναλογιστούμε πώς γράφτηκαν αυτές οι ένδοξες ιστορικές σελίδες, τότε ως ηγεσία και ως λαός θα έχουμε μέλλον. Τα κείμενα του Κώστα Ν. Χατζηκωστή αποτελούν έναν Οδηγό Πολιτικής Αυτογνωσίας, γιατί έχουν το βάθος εκείνο που πηγάζει από την ορθή φιλοσοφημένη πολιτική διόραση.