Περιπλάνηση στην αστρική απεραντοσύνη

Σε προηγούμενο άρθρο μου της 20ής Μαΐου 2020 με τίτλο «Το Ταξίδι, το Σύμπαν, η Αρχή και το Τέλος» αναφέρομαι στις μελέτες και στις αναζητήσεις του πατέρα μου Αντρέα Ρολάνδη και τις δικές μου, τη δεκαετία του 1950, για τον Άνθρωπο, την Ψυχή, το Σύμπαν και τον Θεό Δημιουργό. Για τον Άγνωστο Θεό. Αναφέρομαι επίσης στην έκδοση από τον πατέρα μου της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ψυχικά Νέα» στις 6 Σεπτεμβρίου 1952, της οποίας υπήρξα ο πρώτος αρχισυντάκτης σε ηλικία 18 χρονών.

Αυτόν τον Άγνωστο Θεό γύρευαν και οι Αρχαίοι Έλληνες. Έτσι, δίπλα στους Δώδεκα Θεούς του Ολύμπου, τοποθετούσαν με ευλάβεια ένα βωμό αφιερωμένο στον Άγνωστο Θεό. Σε αυτόν τον Άγνωστο Θεό αναφέρεται και ο αρχαίος Έλληνας πεζογράφος Παυσανίας και επίσης μίλησε γι’ Αυτόν στους Αθηναίους αργότερα ο Απόστολος Παύλος.

Παρά τις πολύ περιορισμένες επιστημονικές και αστρονομικές γνώσεις της εποχής εκείνης, φαίνεται πως οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν τη διαίσθηση πως η Δημιουργία είναι απέραντη, απλησίαστη από τον Άνθρωπο και πως ίσως την έπλασε ένας Άγνωστος Θεός. Ανύπαρκτες οι γνώσεις για τη Δημιουργία. Εξ ου και το «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» («ένα γνωρίζω, πως τίποτα δεν γνωρίζω») του Σωκράτη.

Ο απέραντος χώρος γύρω μας είναι το ευρύτερο σπίτι της Γης, το Μεγάλο Σπίτι του Ανθρώπου. Στον χώρο αυτό η Γη αποτελεί κόκκον άμμου μέσα στο άπειρο. Και ο Άνθρωπος είναι μια ανύπαρκτη παρωνυχίδα μέσα στον χώρο και τον χρόνο του σύμπαντος.

Στο σημείο αυτό πιστεύω πως αξίζει να επαναλάβω με δύο λόγια, όπως έκανα και στο προηγούμενο άρθρο μου, τα μεγέθη που μας περιβάλλουν, σύμφωνα με την επιστήμη.

• Η μάζα της Γης είναι τριακόσια τριάντα εκατομμύρια φορές πιο μικρή από τη μάζα του Ηλιακού μας Συστήματος!
• Το Ηλιακό μας Σύστημα είναι ένα από διακόσια πενήντα δισεκατομμύρια Ηλιακά Συστήματα που ευρίσκονται στον δικό μας Γαλαξία (Milky Way)!!
• Ο δικός μας Γαλαξίας είναι ένας από δύο τρισεκατομμύρια Γαλαξίες (ο καθένας με δισεκατομμύρια ήλιους και πλανήτες), που ευρίσκονται στο ορατό Σύμπαν!!!
• Άρα, πού και τι είναι ο Άνθρωπος;

Ο αιδεσιμότατος C. Drayton Thomas γράφει στο βιβλίο του «Dawn Beyond Death» («Το ξημέρωμα μετά τον θάνατο): «Πού θα είμαστε άραγε μετά από έναν αιώνα; Άλλοι θα κατοικούν στα σπίτια μας, άλλοι θα περπατούν στους γνωστούς μας δρόμους, στα καταστήματα, στα αγαπημένα μονοπάτια του περιπάτου μας. Δεν θα υπάρχουμε πια. Θα έχουμε εγκαταλείψει τη Γη. Τι θα μας απασχολεί άραγε τότε και ποιο το περιβάλλον μετά που θα φύγουμε;». Ο Drayton είχε επίσης διαβάσει το βιβλίο «Τα τελευταία λόγια Μεγάλων Ανδρών». Λέει πως για πολλούς η «φυγή» αποτελεί «πήδημα στο σκοτάδι, για άλλους υπάρχει ελπίδα».

Στο πιο πάνω άρθρο μου κάνω εκτενή αναφορά σε πέντε θεωρίες για μετά που θα «φύγουμε»:

• Στην απόλυτη ανυπαρξία.
• Στα διδάγματα των διαφόρων θρησκειών.
• Στη μετεμψύχωση.
• Στη συμμετοχή σε πολυσυλλεκτική οντότητα.
• Στον πνευματισμό.

Διερωτάται φυσικά κανείς πώς μπορεί ο μέσος άνθρωπος να εξεύρει απάντηση στα ερωτήματα αυτά, μια και στον πλανήτη Γη υπάρχουν περίπου 4.300 θρησκείες και άρα λατρεύονται περισσότεροι από τέσσερεις χιλιάδες θεοί.

Στο Σύμπαν, όπου με βάση ένα από τα μεγαλύτερα διαστημικά τηλεσκόπια, το Hubble, υπάρχουν ίσως 2 τρισεκατομμύρια γαλαξίες, ο καθένας από τους οποίους εμπεριέχει γύρω στα 200 δισεκατομμύρια ήλιους (σαν τον δικό μας), με τους πλανήτες τους ο κάθε ήλιος, πρέπει να υπάρχει και αλλού ζωή και πρέπει να λατρεύονται κάποια τρισεκατομμύρια θεοί!

Εμείς λοιπόν, τα 7,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζούμε σήμερα στον πλανήτη Γη, μαζί με άλλους που θα γεννηθούν στα επόμενα χρόνια, όπως γράφω πιο πάνω, δεν θα είμαστε στον χώρο με τον οποίο είμαστε εξοικειωμένοι μετά από ένα αιώνα, το έτος 2120. Θα είμαστε κάπου αλλού, η ίσως δεν θα είμαστε πουθενά. Όπως συνέβη και με τα 110 περίπου δισεκατομμύρια ανθρώπους, τους προγόνους μας, που υπολογίζεται πως έζησαν στη Γη τα τελευταία ένα εκατομμύριο χρόνια και μετά έφυγαν για πάντα. Έτσι όλα τα μεγαλεία, οι αυτοκρατορίες, οι υπερδυνάμεις, η δόξα, ο πλούτος, η φτώχια, η εξουσία, η ευτυχία, η δυστυχία αποτελούν ένα παροδικό παιγνίδι πάνω σε ένα κόκκο άμμου μέσα σε έναν αδίσταχτο χώρο και χρόνο.

Ο χώρος και ο χρόνος

Αυτόν τον χώρο και χρόνο προσπάθησα να διασχίσω με τη σκέψη μου, να περιπλανηθώ στις μακρινές λεωφόρους του, για να πάρω μια γεύση, έστω απειροελάχιστη, της Δημιουργίας. Ξεκίνησα λοιπόν…

Ο πλησιέστερος Ήλιος προς τον δικό μας Ήλιο είναι ο Alpha Centauri, που απέχει 4,3 έτη φωτός από εμάς. Δηλαδή το φως, που σε ένα δευτερόλεπτο περιστρέφεται επτά φορές γύρω από τη Γη με ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο(!) χρειάζεται 4,3 χρόνια για να φθάσει από τη Γη στον Alpha Centauri. Το ταχύτερο διαστημικό σκάφος που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος (to Voyager 1) πέτυχε μέγιστη ταχύτητα 17 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο ή 61.000 χιλιόμετρα την ώρα, η οποία είναι 18. 000 φορές πιο αργή από την ταχύτητα του φωτός. Άρα για να φθάσει στον Alpha Centauri το διαστημόπλοιό μας χρειάζεται 77.000 χρόνια!! Και αυτό για τον πλησιέστερο Ήλιο! Για να πάμε πιο πέρα, με την ιλιγγιώδη ανθρώπινη ταχύτητα ενός διαστημικού σκάφους, χρειαζόμαστε εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ή ακόμα και τρισεκατομμύρια χρόνια! Άρα ο χρόνος και ο χώρος είναι έννοιες αξεπέραστες για το ανθρώπινο μυαλό. Και όσο και αν ταξιδεύω νοερά, δεν μπορώ να σταθμίσω τους απέραντους αριθμούς.

Οι αποστάσεις αυτές δείχνουν πως ο Άγνωστος Θεός του Σύμπαντος είναι η Υπέρτατη Δύναμη, πάνω από τα τρισεκατομμύρια θεούς που πρέπει να λατρεύονται σε διάφορους πλανήτες στο εύρος και το μήκος της Δημιουργίας. Προφανώς ο Άγνωστος Θεός θέλει να κρατήσει σε αποστάσεις αξεπέραστες μεταξύ τους τα όντα που πρέπει να κατοικούν σε τρισεκατομμύρια πλανήτες. Πλανήτες που υπάρχουν με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και που δεν αμφισβητούνται, μιας και αποδεικνύονται με μετρήσεις φωτός, με τα διαστημικά τηλεσκόπια, με εκλείψεις αστρικών σωμάτων, με την επίδραση της βαρύτητας και με πολλά άλλα επιστημονικά στοιχεία.

Συνεχίζω το ταξίδι μου μέσα από τρισεκατομμύρια γαλαξίες, ήλιους, πλανήτες, με όλων των ειδών τα χρώματα και μεγέθη, με Μαύρες Τρύπες που απορροφούν και καταβροχθίζουν ολόκληρα ηλιακά συστήματα και που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του Σύμπαντος. Μέσα από άστρα με πυρακτωμένες επιφάνειες με θερμοκρασίες μέχρι 4 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου(!) και άλλα άστρα με κατεψυγμένες επιφάνειες, με θερμοκρασίες μέχρι το απόλυτο μηδέν, δηλαδή πλην 273 βαθμούς Κελσίου. Ακόμα και μέσα από πλανήτη οκτώ φορές πιο μεγάλο από τη Γη, το ένα τρίτο της μάζας του οποίου αποτελείται από διαμάντια (!). Το όνομα του πλανήτη αυτού είναι 55 Cancri e. Δυστυχώς για μας τους άπληστους γήινους η απόσταση του Cancri από τη Γη μας είναι 40 έτη φωτός και για να φθάσουμε εκεί, με το ταχύτερο διαστημόπλοιό μας, χρειάζονται 720.000 χρόνια!!

Σταματώ τώρα την περιπλάνηση στον χώρο και επιχειρώ περιπλάνηση στον χρόνο, με δύο από τις εμπειρίες του πατέρα μου.

1. Το σκίτσο της μητέρας του: Η μητέρα του Αγάθη (η γιαγιά μου) είχε πεθάνει στη Λάπηθο της Κερύνειας το έτος 1902, λίγο μετά που γέννησε τον πατέρα μου. Το 1937 ο πατέρας μου έγραψε στον Άγγλο ψυχοζωγράφο Frank Leah, Grotian Hall, 115 Wigmore Str., London W1 (για τον οποίο είχε διαβάσει σε αγγλική εφημερίδα) και ζήτησε να ζωγραφίσει, αν μπορούσε, και να του αποστείλει το σκίτσο της μάνας του Αγάθης, που είχε πεθάνει πριν από 35 χρόνια. Φυσικά ο Leah δεν γνώριζε ούτε τον πατέρα μου, ούτε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειάς του. Ο Leah τού το έστειλε σε λίγες εβδομάδες!! Φωτογραφίες από τις αρχές του αιώνα δεν υπήρχαν στο χωριό τότε. Το σκίτσο όμως της Αγάθης, που τοποθετήθηκε στο ράφι του καφενείου του αδελφού της Αγάθης, Κλεάνθη Σιακίδη, αναγνωρίστηκε απόλυτα από τον Κλεάνθη Σιακίδη και πολλούς συγχωριανούς που την θυμόντουσαν και έμειναν όλοι κατάπληκτοι. Γράφει ο πατέρας μου στο βιβλίο του «Τα Μυστικά των Θεών» (1947), σελ. 89. «Για μένα το σκίτσο αυτό είναι η τέλεια απόδειξη. Αποκλείει κάθε υπόθεση τηλεπάθειας ή μετάδοσης σκέψης, αφού δεν γνώριζα τη μορφή της μητέρας μου. Στο σκίτσο αποδίδεται τέλεια ο τρόπος του κτενίσματος της εποχής εκείνης (1902) και το στυλ του νυμφικού φορέματος, με το οποίο ετάφη η μητέρα μου, σύμφωνα με τα έθιμα του χωριού, γιατί είχε πεθάνει εντός ενός έτους μετά τον γάμο της».
2. Ο πατέρας μου το 1950 ήταν ανώτερος κυβερνητικός λειτουργός. Εγώ ήμουν τότε στην πέμπτη τάξη του Παγκυπρίου Γυμνασίου. Ένα μεσημέρι ο πατέρας μου ήλθε στο σπίτι, κάπως αναστατωμένος, γιατί είχε ζητήσει να τον δει ο Άγγλος Κυβερνήτης Sιr Andrew Wright. Το κυβερνείο ήταν το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο. Θυμάμαι που ο πατέρας μου φόρεσε την «καλή» του φορεσιά και έφυγε με ταξί για το Κυβερνείο. Όταν επέστρεψε, μας είπε πως ο Κυβερνήτης, που είχε πληροφορίες πως ο πατέρας μου ασχολείτο με τη μεταφυσική, ζήτησε από τον πατέρα μου να τον βοηθήσει γιατί, όπως είπε, ενώ καθόταν στο γραφείο του, έβλεπε πολλές φορές να κυκλοφορούν γύρω του γνωστά ή συγγενικά του πρόσωπα που είχαν αποθάνει. Ο πατέρας μου του εξήγησε πως, με βάση τις γνώσεις του, ο Κυβερνήτης πρέπει να είχε ιδιότητα διαμέσου (μέντιουμ) και έτσι οι αισθήσεις του συνελάμβαναν εικόνες και ήχους πέραν των ανθρώπινων ορίων. Έβλεπε λοιπόν μορφές ανθρώπων που είχαν «φύγει», που οι συνήθεις άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν. Ο Κυβερνήτης ξανακάλεσε τον πατέρα μου για το ίδιο θέμα μετά από λίγους μήνες, γιατί συνέχισε να βλέπει τις ίδιες οπτασίες και αισθανόταν αναστατωμένος. Τα πιο πάνω τα θυμάμαι προσωπικά όταν συνέβησαν.

Ατέλειωτα ερωτήματα

Διερωτάται όμως κανείς: Πώς εξηγούνται τα πιο πάνω με βάση τα αστρονομικά δεδομένα της Δημιουργίας; Πού ευρίσκοντο η γιαγιά Αγάθη και οι φίλοι του Κυβερνήτη μέσα στον απέραντο χρόνο και χώρο του Σύμπαντος; Και τι έκαναν και τι κάνουν όλα αυτά τα χρόνια μέσα στο ταξίδι της ζωής και του θανάτου; Πού είναι πράγματι η Αλήθεια;

Τα ερωτήματα λοιπόν προς τον Άγνωστο Θεό είναι ατέλειωτα:

• Από πού ξεκινά ο χρόνος και πού τελειώνει; (Η μεγάλη έκρηξη δεν αποτελεί ικανοποιητική απάντηση).
• Από πού ξεκινά ο χώρος και πού τελειώνει;
• Ποια η έννοια της ύπαρξης του Ανθρώπου στη Γη και ευρύτερα της Ζωής στο Σύμπαν; Ο άνθρωπος ευρίσκεται πάνω στον βράχο (πλανήτη) Γη που περιστρέφεται στο διάστημα για 4.600.000.000 χρόνια, ενώ ο ίδιος ο Άνθρωπος υπάρχει για ένα ελάχιστο διάστημα, για περίπου 1.000.000 χρόνια. Τι γινόταν στη Γη τα 4.599.000.000 χρόνια που προηγήθηκαν;
• Ποιος και πώς διοικεί την απέραντη Δημιουργία και γιατί την έπλασε ο Δημιουργός της; Ήταν μια ανάγκη ή ένα τυχαίο συμβάν ή ένα παιγνίδι ή μια διέξοδος του Άγνωστου Θεού;
• Ποιος και γιατί δημιούργησε τις έννοιες του Καλού και του Κακού, της Αγάπης και του Μίσους, της Αλήθειας και του Ψεύδους; Και πώς εμπότισε με αυτά τον ανθρώπινο νου και την ψυχή;
• Υπάρχουν και πολλά άλλα ερωτήματα που δεν απαντώνται ούτε σήμερα, ούτε εκεί που θα καταλήξει κάποτε η ψυχή, αν καταλήξει κάπου. Κάθε μέρα φεύγουν από τη ζωή στη Γη περίπου 165.000 άνθρωποι (60 εκατομμύρια τον χρόνο). Κάποτε θα είμαστε κι εμείς σε αυτό το πλήθος της φυγής, που αποτελείται από ηγεμόνες, θρύλους, κοινούς θνητούς, μεγιστάνες, εγκληματίες και άλλους. Θα πάμε κάπου, σε έναν προορισμό; Θα υπάρξει κάτι μετά; Ή μήπως θα βυθιστούμε σε ανυπαρξία;

Δεν ξέρω. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κλίνω ευλαβικά το γόνυ τω Αγνώστω Θεώ.

*Υπουργός Εξωτερικών 1978-1983

Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού 1998-2003

Βουλευτής 1991-1996

Πρόεδρος του Κόμματος των Φιλελευθέρων 1986-1998

Αντιπρόεδρος της Διεθνούς των Φιλελευθέρων 1994-1998