Επανεκκινώντας με αγαλλίαση ψυχής προς ένα ελπιδοφόρο αύριο

Στην Κύπρο, τον τελευταίο καιρό συμμετέχουμε σε ένα μοναδικό ψυχόδραμα αναπαριστώντας οδυνηρά γεγονότα και τραυματικές εμπειρίες της πολιτικής, πολιτειακής και κοινωνικοοικονομικής ζωής. Μέσα σε ένα πρωτόγνωρο όργιο ασύστολης ψευδολογίας, διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, κοινωνικής παρακμής και πολιτικής βαρβαρότητας, οι πολιτικοί – πολιτειακοί άρχοντες, τυφλωμένοι από το μεθύσι της εξουσίας και του εύκολου χρήματος, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν την έκταση και το βάθος της κρίσης. Ο καθένας, χωρίς ταλέντο ψυχαναλυτή, μπορεί να αντιληφθεί πέραν πάσης αμφιβολίας πως η μικρή μας χώρα είναι πλέον έρμαιο της κυβερνητικής ανευθυνότητας και της κομματικής ανηθικότητας. Η απάτη, η δωροδοκία, η ρουφιανιά και η αλαζονεία με πρωταγωνίστρια την πολιτική ασυνέπεια, διέλυσαν τα υγιή κύτταρα της κοινωνίας και της Πολιτείας. Την ώρα που η καθημερινότητά μας παίζεται στα ζάρια της δόλιας σχέσης πολιτικών καιροσκόπων και οικονομικών κερδοσκόπων, μάλιστα εν μέσω πανδημίας, απαίδευτοι και άπληστοι ταγοί προτιμούν να φτωχοποιήσουν τον λαό και να διασύρουν τη χώρα, προκειμένου να παραμείνουν γαντζωμένοι στην καρέκλα της εξουσίας. Αχρείες πολιτικές ηγεσίες, επικαλύπτοντας με λαμπερή προσωπίδα την αντιεπιδημιακή μάσκα, πλασάρουν λόγω της λαϊκής κατακραυγής έναν άλλο αριστοτεχνικά φιλοτεχνημένο εαυτό, επιχειρώντας να καλύψουν τις αμαρτωλές πράξεις τους και τις αναίσχυντες συμπεριφορές τους. Ο λαός, όμως, αισθανόμενος έντονα πλέον τον φόβο της κατρακύλας προς την άβυσσο, άρχισε να ξυπνά από τον λήθαργο αντιδρώντας έντονα στις κομματικές εταιρείες περιορισμένης ευθύνης και στους εταιρικούς ομίλους διακυβέρνησης, που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο σύροντας τα νοικοκυριά στη μιζέρια και την περιθωριοποίηση. Η επίμονη επιδίωξη της οικονομικής ολιγαρχίας για επιβολή διά πυρός και σιδήρου της νέας τάξης πραγμάτων, που θέλει τη συνύπαρξη κροίσων και πληβείων, αναπόφευκτα οδηγεί σε αιματηρές κοινωνικές συγκρούσεις. Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο και με την πανδημία να αιωρείται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας, ο Κυπριακός, ο Μητροπολιτικός και ο όπου Γης Ελληνισμός ετοιμάζονται να υποδεχθούν τον Μεσσία. Η έξαρση της πανδημίας και οι τραγικές καταλήξεις συνανθρώπων μας, μας υποχρεώνουν σιγά-σιγά να χωνέψουμε πως αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Η αναγκαστική κοινωνική αποστασιοποίηση επισκιάζει αναπόφευκτα τη γιορτινή ατμόσφαιρα του πέρσι, του πρόπερσι και των προηγούμενων χρόνων. Ωστόσο, με κανένα τρόπο δεν μπορεί να ξεθωριάσει τη λάμψη του Δωδεκαημέρου με κορωνίδα τη μέρα Γέννησης του Θεανθρώπου, που είναι ξανά εδώ για να μας θυμίζει τον πραγματικό λόγο ύπαρξής μας σ’ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή. Το άστρο της Βηθλεέμ, ολόλαμπρο και ακτινοβόλο, δακτυλοδείχνει σε όλους τα αίτια και τα αιτιατά της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης καλώντας μας να δούμε τον κόσμο με άλλη ματιά. Με σπινθηροβόλα μάτια αγάπης, αλληλεγγύη, ανοχής, ιώβειας υπομονής και αδελφοσύνης. Τα φετινά Χριστούγεννα δεν χρειαζόμαστε στολίδια και υλικά αγαθά, παρά μόνο πίστη για να πλημμυρίσουμε τις καρδιές όλων με το φως της αγάπης. Όπως τότε το αστέρι της Βηθλεέμ διείσδυσε βαθιά στον σκοτεινό κόσμο φεγγοβολώντας την οδό της ταπείνωσης και της σωτηρίας, έτσι και σήμερα μπορούμε με πράξεις αγάπης προς τους πάσχοντες συνανθρώπους μας και ισχυρές παραινέσεις προς τους έχοντες εξουσία, να ρίξουμε στη λήθη διχαστικές τραυματικές εμπειρίες, επανεκκινώντας με αγαλλίαση ψυχής προς ένα ελπιδοφόρο αύριο. Αξίζει όλοι, με επίγνωση της Ελληνικότητας και της Χριστιανικής μας πίστης, μακριά από συμπλέγματα μειονεξίας και συμπεριφορές αρχομανίας, να εργασθούμε συνειδητά ώστε η Ελλάδα, η Κύπρος και ο Οικουμενικός Ελληνισμός να συνεχίσουν να συνεισφέρουν δημιουργικά στην κοινωνική ανασυγκρότηση και την εθνική αναγέννηση. Να συνεργασθούμε μέσα σε πνεύμα ομοψυχίας για να μεταλαμπαδεύσουμε τις αξίες της ελληνικής λεβεντιάς, οικοδομώντας τον ευρωπαϊκό πολιτισμό που θα αποτελέσει την ασπίδα της ασφαλούς ύπαρξής μας.

Στη μικρή ημικατεχόμενή μας πατρίδα, χρειαζόμαστε σύμπνοια, ενότητα και συλλογική δράση για να φεγγοβολήσει η πολυπόθητη ελευθερία, η ειρήνη και η ανθρωπιά. Για να πετύχουμε τον ιερό τούτο σκοπό , ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι η επιστροφή στις ρίζες μας. Αυτό συνεπάγεται να κάνουμε πράξη της καθημερινότητάς μας τις περίλαμπρες αξίες του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού και της βαρυσήμαντης κληρονομιάς μας με κορωνίδα την αγάπη για τον συνάνθρωπο, τον αυτοσεβασμό, τον αλληλοσεβασμό και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ευθύνη ατομική και συλλογική, να χαράξουμε μια νέα πορεία προς το αύριο με οδηγό μας το ορθό, το πρέπον και το ηθικό, κτίζοντας μια νέα ευνομούμενη και ανθρώπινη πολιτεία.

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού iep.org.cy