Η χαριστική βολή…
Κάνεις δεν μπορεί να καθορίσει το δημόσιο συμφέρον, παρά μόνο ο κυρίαρχος λαός. Ούτε ο Πρόεδρος ούτε η Βουλή, αλλά ούτε και ο Γενικός Εισαγγελέας. Το περί δικαίου αίσθημα είναι ισχυρότερο κάθε άλλης αντίληψης. Διότι ο λαός είναι κυρίαρχος και το αισθητήριό του για διαφάνεια και εξυγίανση συνταυτίζεται με τη λογική και την εύρυθμη λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος οι φάκελοι για τα χρυσά διαβατήρια καθώς και για άλλα θέματα να μένουν στο σκότος. Θα πρέπει να έρθουν στο φως.
Δεν υπάρχει δικαιολογία να είναι κλειδωμένα στα συρτάρια ή στα απόρρητα ντουλάπια του Γενικού Εισαγγελέα ή των Ερευνητικών Επιτροπών. Ας δοθούν και στον Γενικό Ελεγκτή. Τι ενοχλεί; Ο ρόλος του θα είναι βοηθητικός. Και όχι εχθρικός. Έτσι το βλέπει ο λαός, ο οποίος δεν υπεισέρχεται στις προσωπικές και άλλες διαφορές, πόσω μάλλον στις βεντέτες που δημιουργούνται μεταξύ των θεσμών. Τους θέλει όλους αδέκαστους και καθαρούς.
Τώρα, παρά ποτέ, ο πολίτης διαπιστώνει ότι κάτι πάνε να του κρύψουν. Και δεν τον ανέχεται. Απαιτεί να γνωρίζει. Διότι πληρώνει μέσω της φορολογίας και αξιώνει από τα έσοδα και τα κέρδη να έχει κοινωνικά και άλλα οφέλη. Αξιοκρατία και δικαιοσύνη. Καλύτερο επίπεδο ζωής. Αυτή είναι η δουλειά του Γενικού Ελεγκτή. Να ελέγχει εάν υπάρχει ή όχι διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Του δικού μας χρήματος. Λογικά, λοιπόν, ο Πρόεδρος και η Κυβέρνηση από μόνοι τους θα έπρεπε να είχαν δώσει τους φακέλους στον Γενικό Ελεγκτή για να ψάξει από τη δική του πλευρά και με βάση τις συνταγματικές του εξουσίες τι συμβαίνει. Και μαζί με τη Γενική Εισαγγελία να εξεταστεί εάν και πού υπάρχουν ποινικές υποθέσεις.
Η Κυβέρνηση με τη στάση της πυροδοτεί υποψίες. Κατά πόσο δηλαδή υπάρχει κάτι που θέλει να αποκρύψει. Και ο πολίτης δικαίως είναι καχύποπτος. Παράλογο θα ήταν να μην είναι και να κλείνει τα μάτια του σε ό,τι συμβαίνει γύρω του. Ακόμη και η Κυβέρνηση παραδέχεται ότι υπάρχει διαφθορά. Αλλιώς, δεν θα προέβαλλε τον ισχυρισμό ότι μπορούν να χαθούν υποθέσεις με τη δημοσιοποίηση στοιχείων. Είναι, δε, τραγικό και εξοργιστικό να περιμένει κάποιος από το φιλοτουρκικό Al Jazeera να μας κάνει διεθνώς ρεζίλι για να αντιδράσουν οι θεσμοί του κράτους και να εξετάσουν εάν και πού υπάρχουν ατασθαλίες και ποινικά αδικήματα. Εάν λειτουργούσε ορθά το κράτος δικαίου και αν προχωρούσε η Κυβέρνηση σε γενική αυτοκάθαρση, κανένας λόγος δεν θα υπήρχε ούτε για τις υφιστάμενες λαϊκές αντιδράσεις ούτε ο Γενικός Ελεγκτής θα εμφανιζόταν ως ο Ρομπέν των Δασών. Η Κυβέρνηση και η αναξιοπιστία του κατεστημένου, των κομμάτων και της Βουλής τού απένειμαν αυτόν τον ρόλο.
Αυτή η αναξιοπιστία γίνεται αντιληπτή και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ερώτημα, λοιπόν: Πώς η Κυβέρνηση, όταν δεν δύναται να επιλύσει σοβαρά προβλήματα διαφθοράς, μπορεί να επιλύσει το Κυπριακό; Όταν δεν την παίρνουν σοβαρά οι πολίτες της, πώς να την λάβουν υπόψη οι Τούρκοι, που είναι ξεκάθαροι στη θέση τους και επιμένουν στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εάν προλάβουν. Διότι, όπως πάει η κατάσταση, εάν δεν συνέλθει και η Κυβέρνηση και το κομματικό κατεστημένο, θα διαλύσουν το κράτος μόνοι τους. Η Άγκυρα δεν θα χρειαστεί καν να μας δώσει τη χαριστική βολή.
