Οι προπομποί της αποχαύνωσης

Αν θέλεις να αποκοιμήσεις έναν λαό, να τον αδρανοποιήσεις μέσα σε μια επικίνδυνη νωθρότητα, να χειραγωγήσεις τα «θέλω» και τα «πρέπει» του, αποπροσανατόλισέ τον.

Σε αντίθεση με την αρχαία Ελλάδα, όπου οι φιλόσοφοι, οι μεγάλοι διανοητές και οι πνευματικοί άνθρωποι στόχευσαν στην εξέλιξη του ανθρώπινου νου, της σκέψης, της επιστημονικής αναζήτησης, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άφησε στην ανθρωπότητα - μαζί με τη σήψη και τη διαφθορά που την οδήγησαν στην κατάρρευση - έναν ύπουλο μηχανισμό χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού των μαζών. «Άρτον και θεάματα». Η ιστορική αυτή φράση, η οποία ανάγεται στα ρωμαϊκά χρόνια, προέρχεται από τη λατινική panem et circenses και στις μέρες μας χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις πνευματικής και πολιτικής εξαθλίωσης των μαζών, που περιορίζονται σε εφήμερες απολαύσεις, ξενόφερτες ιδεοληψίες, κακέκτυπους μιμητισμούς. Όλα αυτά ανάγουν τη ματαιοδοξία, την επίδειξη, τον καιροσκοπισμό, τη βλακεία και την έλλειψη αυτοεκτίμησης, ωθώντας σε επικίνδυνα πρότυπα. Στην αποχαύνωση και αδιαφορία ως προς την αντιμετώπιση σημαντικών προβλημάτων με επικείμενη λύση διάφορη από τη θέληση των πολιτών. Ο όχλος χειραγωγείται να απασχολείται με αλλότρια και να ξεχνά την πνευματική ισχύ και την ανάγκη να αγωνιστεί για τα μείζονα ζητήματα που συναποτελούν όλα τα στοιχεία της ύπαρξης και επιβίωσής του.

Βλέπουμε σήμερα την Κύπρο της ημικατοχής και του απειλούμενου αφανισμού να χορεύει αμέριμνη στους ρυθμούς μιας χαζοχαρούμενης παρέας στα τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία, πέρα από ένα δελτίο ειδήσεων περισσότερο εγχώριου ενδιαφέροντος, δεν έχουν να προσφέρουν πνευματική τροφή που θα προπονήσουν τουλάχιστον τους νέους να αποκτήσουν αγωνιστικό φρόνημα. Να ακονίσουν τη σκέψη ενισχύοντας έτσι την αγάπη προς την πατρώα γη, τη γλώσσα τον πολιτισμό.

Με μια γλώσσα πανάρχαια που μας έδωσαν Ελληνική, την εκχυδαΐζουν και την λεηλατούν με ανορθογραφίες και ασυνταξίες. Φτάσαμε σε αυτήν την εξαθλίωση, να θεωρείται πλέον αναχρονισμός να μιλούμε σωστά Ελληνικά; Πιθηκίζουν αναμασώντας σαν στραγάλια αγγλικούρες και ατάκες του συρμού.

Τα άθλια πρότυπα

Ποιους συμφέρει ο λαός να βρίσκεται σε έναν ύπνο δικαίου και σφαχτού; Σίγουρα τους έχοντες εξουσία, που εύκολα θα περνούν τις πολιτικές τους χωρίς ταραχές και αντιδράσεις.

Στην αποχαύνωση των μαζών σίγουρα έχουν «δάκτυλο» και οι ξένες ελίτ των κολοσσών και των μονοπωλίων, που προτιμούν έναν λαό νωθρό και άβουλο, παρά να είναι ετοιμοπόλεμος, να αφουγκράζεται τις επιβουλές και να αντιστέκεται στο κακό.

Έτσι, με τη λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση, όλες οι χώρες εισάγουν τη σαβούρα και την πολτό της αποχαύνωσης για να γίνουμε όλοι μια απέραντη φάρμα ζώων που δεν θα σκέφτεται, δεν θα αντιδρά, δεν θα αμφισβητεί.

Δώστε θέαμα στον όχλο να ξεχνά τη φτώχια και την κακομοιριά του, να μην ενδιαφέρεται, αν η περιλάλητη άτυπη πενταμερής για το Κυπριακό θα μας οδηγήσει σε δύο κράτη ή θα διαιωνίζεται η τουρκική κατοχή μέχρι την τελική παράδοση.

Τον χαβά τους τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης. Μέχρι και τουρκικές τηλεοπτικές σειρές πλάσαραν στους κατακτημένους από την Τουρκία Κύπριους και το όπιο εισχωρεί όλο και περισσότερο στον αρρωστημένο οργανισμό μας.

Τα τρισάθλια πρότυπα που πλασάρουν τα τηλεοπτικά κανάλια έναντι τηλεθέασης είναι μια σύγχρονη Κερκόπορτα παράδοσης του λαού στη μοίρα του. Τον οποίον θέλουν να κλείνει τ’ αφτιά στον γοερό χρησμό της κόρης του Πριάμου Κασσάνδρας πάνω από τα τείχη της Τροίας. Τα φανταχτερά πυροτεχνήματα, η γκλαμουριά και τα εφέ δεν θα αφήσουν να ακουστεί το εάλω η Πόλις.

Τηλεπερσόνες της συμφοράς

Ηθοποιοί, δημοσιογράφοι και άλλοι μετεξελίχθηκαν σε τηλεπαρουσιάστριες και τηλεπαρουσιαστές και μπροστά στον φακό με αστραφτερά χαμόγελα λένε τα μεγάλα τίποτε, επιχειρώντας να εντυπωσιάσουν με σαχλά κουτσομπολιά από τον κόσμο της μόδας και των διασήμων. Οι παρουσιαστές ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο ποιος θα εμφανιστεί πιο γυναικωτός από τον άλλο, με μια εκνευριστική θηλυπρέπεια να αφηγούνται σεινάμενοι, λυγάμενοι ποιος με ποιαν χώρισε ή ποια διασημότητα έριξε μαύρες πλερέζες. Θου Κύριε!

Το όπιο του λαού για να ξεχνά τη φτώχια και τα προβλήματά του. Με ψίχουλα άρτου, λόγω οικονομικής κρίσης, και μπόλικο θέαμα για να κοιμάται χορτάτος σε έναν κόσμο γυάλινο.

Η μεγάλη δύναμη του ανθρώπου είναι η σκέψη την οποία φοβούνται όλοι οι εξουσιαστές. Έτσι κινούνται οι μοχλοί, ώστε αυτή η διαδικασία να εκφυλιστεί και να εξαφανιστεί η όποια αμφισβήτηση. Με μία εύπεπτη φαντασμαγορία μαζικής κατανάλωσης, για να μη βλέπουμε αυτά που πρέπει και να μην ακούμε όσα θέλουν να αποκρύψουν.

Η μεγάλη δύναμη, η σκέψη και η μνήμη πρέπει να διατηρούνται σε βαθιά ύπνωση. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά των διοικούντων.

Τα διαφημιστικά σλόγκαν απευθύνονται περισσότερο σε διανοητικά ανάπηρους παρά σε σκεπτόμενους ανθρώπους. Τα κανάλια μάς βομβαρδίζουν νυχθημερόν με αχρείαστα καταναλωτικά αγαθά με ψεύτικες ιδιότητες και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, αν αυτά τα προϊόντα είναι αποτελεσματικά ή όχι. Πλέον είναι διάχυτη η πρακτική ελέγχου των αντιδράσεων με έναν απόλυτο τρόπο ύπουλης καταστολής τους. Στόχος, ο αποπροσανατολισμός της προσοχής από τα ουσιώδη, τα σοβαρά και τα σπουδαία στα ευτελή, τα ασήμαντα και τα επουσιώδη.

Όταν ο Όργουελ έγραφε το περίφημο βιβλίο «Η φάρμα των ζώων» είχε ως έμπνευση το πρώην σοσιαλιστικό σύστημα. Δεν του βγήκε, όμως.

Προέβλεψε, χωρίς να το επιδιώξει, πολύ παραστατικά το μέλλον του προηγμένου άκρατου καπιταλισμού με τον ακρωτηριασμό της ανθρώπινης σκέψης και της καταστολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τις παρακολουθήσεις της ιδιωτικής ζωής από το άγρυπνο μάτι του «μεγάλου αδελφού». Την εθνοκτονική υποβολή σε έναν λαό πως αυτός ευθύνεται για τα δεινά του και όχι οι κατακτητές του.

Έτσι περίπου συμβαίνει και στο Κυπριακό. Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ χέρι-χέρι με τα Ην. Έθνη κάνουν πως ξέχασαν ποιοι μας κούρσεψαν, και μας θεωρούν υπεύθυνους για τα δεινά των Τ/κ. Την Τουρκία την έχουν στο περίμενε για να της κάνουν και άλλα χατίρια. Αυτός ο ύπουλος μηχανισμός εξάλειψης της αμφισβήτησης δυστυχώς έχει περάσει σε μια μερίδα του λαού, που φωνάζει για «λύση τώρα όπως και να ’ναι».

Η λειτουργία της αμφισβήτησης προϋποθέτει σκέψη και εμβάθυνση επί των σημαντικών και καίριων θεμάτων, πράγμα άβολο, διόλου εξυπηρετικό και απευκταίο για τους διοικούντες.

Η χρήση του θεάματος ως τεχνική χειραγώγησης της κοινής γνώμης διατυπώθηκε άριστα από τον Αμερικανό διανοητή, Νόαμ Τσόμσκι, στο «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους»:

«Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα».

Αν οι προπομποί της αποχαύνωσης συνεχίσουν να μας «καθοδηγούν», δυστυχώς οι «Μήδοι» θα περάσουν.