Ο Λόγος των τριών Ιεραρχών με φόντο την παγκοσμιοποιημένη ζούγκλα

Μια είδηση που έφτασε πρόσφατα στ’ αφτιά μας συγκλονίζει και την πιο σκληρή καρδιά, διαταράσσοντας ταυτόχρονα τις φλοιώδεις δομές του εγκεφάλου μας: Το 2019 τα εισοδήματα του πλουσιότερου Γάλλου Μπερνάρ Αρνό αυξήθηκαν κατά 36 δις δολάρια, ανεβάζοντας την περιουσία του στα 105 δις δολάρια. Μια άλλη πληροφορία επισημαίνει πως στις ΗΠΑ, την κοιτίδα του καπιταλισμού, σαράντα εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, 1 στους 7 ανθρώπους παγκοσμίως ζει στην αθλιότητα, σχεδόν 800 εκατ. άνθρωποι (11% του παγκόσμιου πληθυσμού) εργάζονται για 1,9 δολάριο την ημέρα, 2,1 δις άτομα παγκοσμίως δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές διαθέσιμο νερό στο σπίτι, ενώ στην προηγμένη Ευρωπαϊκή Ένωση 1 στους 4 βιώνει τον εφιάλτη της φτώχιας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Πραγματικά, θολώνει ο ανθρώπινος νους στην προσπάθειά του να συνειδητοποιήσει τα πιο πάνω νούμερα που συνθέτουν τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη και τις τραγικές επιπτώσεις τους στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Με αυτά τα δεδομένα, καθίσταται σαφές ότι στην εποχή μας το οξύτερο πρόβλημα του πλανήτη δεν είναι πώς θα θρέψει τους φτωχούς, αλλά πώς θα χορτάσει τους πλούσιους. Η θεώρηση αυτή αντικατοπτρίζει τη σχιζοφρενική κατάσταση που επικρατεί παγκοσμίως με θύματα δισεκατομμύρια ψυχές, ανήμπορες να αντιδράσουν για μια υποτυπώδη ανθρώπινη ζωή. Είναι ευκόλως αντιληπτό πως η αδικία και η φτώχια είναι η μήτρα του εγκλήματος και της τρομοκρατίας που έχουν εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά της Γης.

Οι τρεις Ιεράρχες

Καταγράφοντας αυτές τις στυγνές πραγματικότητες, η σκέψη περιστρέφεται στον Βίο και την Πολιτεία των Τριών Ιεραρχών, που χωρίς φόβο στηλίτευσαν τη δράση του κάθε αδίστακτου μαυραγορίτη που ήθελε να πλουτίσει σε βάρος των λιμοκτονούντων συμπολιτών του. Ενήργησαν ως ορθοφρονούντες συνδικαλιστές, άλλοτε ευγενικά και άλλοτε με δυναμικό τρόπο, αξιώνοντας από τους άρχοντες την απαλλαγή των φτωχών από τη δυσβάστακτη φορολογία, ενώ δεν παρέλειψαν να παρέμβουν καταλυτικά για κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα ορυχεία του Ταύρου, τα οποία καταπατούνταν βάναυσα από αδίστακτους εργοδότες.

Κύπρος – Ελλάδα

Στα δίσεκτα χρόνια που βιώνουν σήμερα η Κύπρος και η Ελλάδα, αν θέλουμε να βγούμε από τα μεγάλα κοινωνικά αδιέξοδα, μια συνταγή υπάρχει: Να μυήσουμε τους μαθητές και τους σπουδαστές μας στα ιδανικά και τις ακατάλυτες αξίες της Ελληνικής Παιδείας, με κορωνίδα την ανθρωποκεντρική αγωγή, την ισοπολιτεία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αδελφοσύνη, την ισότητα, την ταπεινότητα και την αλληλεγγύη, που διέδωσαν με θάρρος και ευτολμία οι Τρεις Μέγιστοι Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος. Και, οπωσδήποτε, να καταστούμε ενεργοί πολίτες, με προμετωπίδα τη νεολαία, πολεμώντας για το δίκαιο και το ηθικό σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής.

Σε διαφορετική περίπτωση, θα συνθλιβούμε, ως κοινωνία, ως λαός και ως χώρα, στους αδηφάγους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης που προωθούν οι έμποροι των εθνών και οι εγκάθετοί τους στα κράτη και τις τοπικές κοινωνίες. Προς τούτο, τον πρώτο λόγο έχει η Πολιτεία, η οποία καλείται να απαλλαγεί η ίδια από τα σύνδρομα της διαπλοκής και της διαφθοράς, προχωρώντας σε ριζικές αλλαγές στην Παιδεία, με κινητήριο άξονα τα Ελληνικά Γράμματα.

Ύψιστης σημασίας είναι και η ευθύνη της κοινωνίας των πολιτών, που καλείται να ορθώσει ανάστημα, αν πράγματι θέλει τα παιδιά μας να ζήσουν σ’ έναν ανθρώπινο κόσμο, τον οποίο δηλητηριάζουν, βάσει καλά μελετημένου σχεδίου, οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης.

*Δημοσιογράφος, Πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy