Οι μαθητές έχουν άποψη και την επιβάλλουν

Οι μαθητές έχουν άποψη, την εκφράζουν και, όταν δεν ακούγεται, την επιβάλλουν. Απέχουν από τα μαθήματα, ξεχύνονται στους δρόμους, δηλώνοντας -και διαδηλώνοντας- την αγανάκτησή τους στα όσα τους αφορούν αλλά δεν συμμετέχουν.

Το ‘παν και το ‘καναν. Πήραν πιο δυναμικά μέτρα, για να εκδηλώσουν ακόμη μια φορά την εναντίωσή τους απέναντι στις τετράμηνες εξετάσεις ως μέρος της διαδικασίας αξιολόγησης του μαθητή. Οι ίδιοι νιώθουν αόρατοι θεατές σε ένα θέατρο που παίζεται γι’ αυτούς χωρίς αυτούς, ζωντανεύοντας τους στίχους από το γνωστό άσμα του Παπακωνσταντίνου «φοβάμαι για όλα αυτά που θα γίνουν για ‘μένα χωρίς εμένα». Θέλοντας λοιπόν να εκφράσουν την παρουσία τους, αποφάσισαν την απουσία τους από τα μαθήματα. Μια κουβέντα με τον Πρόεδρο της ΠΣΕΜ, Γιάννη Λαπίθιο, ήταν αρκετή για να αντιληφθούμε ότι οι μαθητές όχι μόνο έχουν τη δική τους γνώμη για το πώς πρέπει να είναι το σχολείο, αλλά προχώρησαν σε λεπτομερέστατη καταγραφή όσων θεωρούν πως πρέπει να αλλάξουν και δίνουν τις δικές τους προτάσεις για ένα σχολείο πάνω απ’ όλα ανθρώπινο, δίκαιο, που να προάγει αξίες, γνώση, κριτική σκέψη.

Επένδυση στην Παιδεία

Η Παιδεία αποτελεί για τους μαθητές ένα βασικό κοινωνικό αγαθό, που πρέπει να διασφαλίζεται με τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών μόρφωσης και την εξίσωση των δυνατοτήτων επιτυχίας για όλους. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της μαθητικής νεολαίας, «η Παιδεία, η Έρευνα και η Καινοτομία μπορούν να αποτελέσουν βασικούς πυλώνες για την πρόοδο του τόπου μας. Το κράτος θα πρέπει να προχωρήσει στη λήψη μέτρων, που στόχο θα έχουν την επιστημονική και οικονομική ενίσχυση του εκπαιδευτικού συστήματος, ξεπερνώντας με τον τρόπο αυτό τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα». Όσον αφορά τα καίρια προβλήματα που αντιμετωπίζει η μέση εκπαίδευση, ο Γιάννης Λαπίθιος ανέφερε μια πρόταση της ΠΣΕΜ για τη δημιουργία ενός νέου τύπου σχολείου, που συνδυάζει τη γενική με την επαγγελματική εκπαίδευση. «Θα παρέχει στέρεη γενική και ανθρωπιστική παιδεία και ταυτόχρονα τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση μέσα από πεδία σπουδών και επαγγελματικών κατευθύνσεων. Ενοποίηση που θα παρέχει τη δυνατότητα ωφέλιμης αλληλεπίδρασης και που θα δίνει στην τεχνική εκπαίδευση τη θέση, την προβολή και την αναγνώριση στην κοινωνία που της αξίζει. Να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι όλων των σχολικών μονάδων». Αναφερόμενος στο θέμα της δυσκολίας των μαθητών να επιλέξουν μια κατεύθυνση μετά το Γυμνάσιο, ο Πρόεδρος της ΠΣΕΜ τόνισε ότι «θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα σχολείο, στο οποίο ο μαθητής θα κάνει τις επιλογές του, αφού έχει πρώτα εικόνα για το τι περιλαμβάνουν, μέσα από μια ενιαία τάξη της Α’ Λυκείου. Επίσης οι επιλογές των μαθητών να είναι τέτοιες, που το σύνολό τους να προσφέρουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και προς τα Μεταλυκειακά Ιδρύματα Επαγγελματικής Ειδίκευσης και Κατάρτισης. Χρειάζεται ποιοτική αναβάθμιση με την εισαγωγή νέων σύγχρονων προγραμμάτων και μεθόδων διδασκαλίας, η μάθηση να αποκτήσει μια νέα διάσταση μακριά από το βαθμοθηρικό, πιεστικό και συχνά απάνθρωπο για τους μαθητές πρόγραμμα».

Τι προτείνουν:

• Δραστική μείωση της ύλης (αναθεώρηση Αναλυτικών Προγραμμάτων).
• Εισαγωγή των εξής μαθημάτων από την Α’ Γυμνασίου μέχρι τη Β’ Λυκείου/Τεχνικών Σχολών: Μουσική, Τέχνη, Αγωγή του Πολίτη, Σεξουαλική Αγωγή, Νέες Τεχνολογίες, Θετικές Επιστήμες, Φιλοσοφία.
• Κατάργηση των εξετάσεων από την Α’ Γυμνασίου μέχρι τη Β’ Λυκείου/ Τεχνικών Σχολών.
• Κατάργηση της κατ’ οίκον εργασίας: 1) Δεν έχουν όλοι οι μαθητές τις αντικειμενικές συνθήκες για να κάνουν την κατ’ οίκον εργασία (Η/Υ, διαδίκτυο, εγκυκλοπαίδειες κ.λπ.) 2) Πολλές φορές η κατ’ οίκον εργασία γίνεται με τη βοήθεια τρίτων και άρα η αξιολόγηση δεν είναι αντικειμενική. 3) Οι μαθητές θα πρέπει, ούτως ή άλλως, να αξιοποιήσουν μέρος του ελεύθερού τους χρόνου για ν’ αντεπεξέλθουν στα διαγωνίσματα και στις άλλες μορφές αξιολόγησης.
• Διαγνωστική εξέταση στην αρχή της σχολικής χρονιάς στην Α’ Γυμνασίου και στην Α’ Λυκείου /Τεχνικών Σχολών για να αντιμετωπίζονται δυσκολίες που μπορεί να έχουν οι μαθητές κατά τη μετάβαση από τον ένα τύπο σχολείου στον άλλο. Αξιολόγηση, η οποία δεν θα προσμετράται στον βαθμό τετραμήνου.
• Η εφαρμογή της πρότασης να ξεκινήσει σε δύο χρόνια, ώστε να υπάρχει χρόνος μελέτης της ομαλής εφαρμογής για να μην μετατραπεί κανένας μαθητής σε πειραματόζωο.

Αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας Ιστορίας

Οι μαθητές ζητούν ουσιαστική διδασκαλία της σύγχρονης Ιστορίας της Κύπρου. «Πιστεύουμε ότι, γνωρίζοντας τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας, τις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές πτυχές της, ως λαός πιο εύκολα κατανοούμε φαινόμενα του παρόντος και νιώθουμε περισσότερους και πιο δυνατούς δεσμούς με τον τόπο μας. Η διδασκαλία και εξέταση της Κυπριακής Ιστορίας δίνει την ευκαιρία στους νέους να αντιληφθούν πλήρως την κοινωνική πραγματικότητα, την οποία βιώνουμε σήμερα. Επιπλέον η βαθύτερη ανάλυση της ιστορίας του τόπου μας θα δώσει την ευκαιρία στους νέους να μάθουν την πραγματική σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου μακριά από διαστρεβλώσεις και παραχαράξεις, ενώ από την άλλη θα καταστεί ο φωτεινός σηματοδότης για την παραπέρα στάση της νεολαίας έναντι του κυπριακού προβλήματος και άλλων σοβαρών ζητημάτων, που απασχολούν σήμερα την πατρίδα και τον λαό μας, απαλείφοντας τα στοιχεία εκείνα που προωθούν τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία. Παρά τις αλλαγές που έγιναν, η διδασκαλία της Ιστορίας της Κύπρου στα σχολεία είναι ακόμη ελλιπής, αφού στα υπάρχοντα βιβλία είναι αρκετές οι περιπτώσεις που τα ιστορικά γεγονότα παραποιούνται και άλλα αποσιωπώνται. Μερικά παραδείγματα είναι η συμμετοχή Κυπρίων στον αντιδικτατορικό αγώνα κατά του Φράνκο στην Ισπανία, η συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι μεγάλοι κοινοί απεργιακοί αγώνες του 1948 κ.ά. Ταυτόχρονα θα πρέπει να διδάσκεται και η Ιστορία της Κύπρου μετά το 1974. Διανύουμε εδώ και 45 χρόνια μια περίοδο που η μισή μας πατρίδα είναι κατεχόμενη, αποτέλεσμα του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Από το ‘74 μέχρι σήμερα, έγιναν πολλά ιστορικά γεγονότα σε σχέση με το Κυπριακό, τα οποία εμείς ως μαθητές δεν τα μαθαίνουμε στα σχολεία. Για παράδειγμα οι Συμφωνίες Κορυφής μεταξύ Μακαρίου – Ντενκτάς, όπου και συμφωνήθηκε η επιδιωκόμενη λύση Ομοσπονδίας. Τι ήταν αυτές οι Συμφωνίες, τι σημαίνει ο όρος Ομοσπονδία, ποια ήταν τα προτεινόμενα σχέδια λύσης μέχρι σήμερα, ποιος ο ρόλος της Τουρκίας στο Κυπριακό και άλλα ερωτήματα που πρέπει να απαντώνται από τη διδασκαλία της Ιστορίας. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι που πιστεύουμε ότι η ανάγκη για αντικειμενική συγγραφή και λεπτομερή ανάλυση – διδασκαλία της Ιστορίας της Κύπρου καθίσταται κάτι περισσότερο από αναγκαία. Μόνο έτσι θα βοηθήσουμε τη νεολαία του τόπου να πατήσει γερά χτίζοντας ένα καλύτερο μέλλον».

Εκσυγχρονισμός τώρα

Μιλώντας για αλλαγές, φυσικά, δεν θα μπορούσαν να παραβλέψουν το γεγονός ότι η τεχνολογία τρέχει και η Παιδεία παραμένει στάσιμη στον τομέα του εκσυγχρονισμού. Ο εκπρόσωπος των μαθητών δήλωσε ότι «οι διάφορες σχολικές κτηριακές εγκαταστάσεις θα πρέπει να είναι τέτοιες, ώστε να συμβάλουν σημαντικά στην εξύψωση του επιπέδου της εκπαίδευσης». Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι έχουν γίνει αρκετά βήματα εκσυγχρονισμού σε αρκετές κτηριακές εγκαταστάσεις, ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν. «Υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης ως προς τον εκσυγχρονισμό των αιθουσών διδασκαλίας και τον εφοδιασμό με σύγχρονα μέσα διδασκαλίας. Προβλήματα όπως η απουσία ειδικών αιθουσών, η έλλειψη ή κακή λειτουργία θερμάνσεων, η έλλειψη αιθουσών αθλοπαιδιών, έστω και περιορισμένα εξακολουθούν να υπάρχουν και να δημιουργούν τεράστια προβλήματα στη σωστή λειτουργία του σχολείου. Παράλληλα πιστεύουμε ότι πρέπει άμεσα το Υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει στη δημιουργία νέων σχολικών μονάδων για να καλύπτονται οι ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας ευρύτερα». Ο Γιάννης Λαπίθιος μίλησε στη «Σ» και για τη σχολική αποτυχία, η οποία θεωρείται ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης. «Αιτίες γι’ αυτό πιστεύουμε ότι είναι οι κοινωνικές ανισότητες, η πρόχειρη εφαρμογή των Νέων Ωρολόγιων Προγραμμάτων, ο εξετασιοκεντρικός χαρακτήρας του δημόσιου σχολείου, ο τεράστιος όγκος της διδακτέας ύλης, η μη έγκαιρη διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών στους μαθητές, η αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να ανταποκριθεί στις διαφορετικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, το αρνητικό ψυχοκοινωνικό κλίμα του σχολείου, η περιορισμένη ενασχόληση των μαθητών με θέματα πολιτιστικής, αισθητικής και αθλητικής αγωγής, η έλλειψη χώρων μελέτης και πολλά ακόμη άλλα».