Ο περί Λοιμοκάθαρσης Νόμος

Με αφορμή τα έκτακτα μέτρα που ανακοινώθηκαν μετά το πέρας της μακράς συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, λόγω της κατάστασης με τον κορωνοϊό, περιγράφεται πιο κάτω ο σχετικός νόμος με τον οποίο δίνεται εξουσία στον Υπουργό Υγείας από το Υπουργικό Συμβούλιο για την έκδοση διαταγμάτων για την αντιμετώπιση του ιού που έχει πλήξει τις πλείστες χώρες του κόσμου.

Ο σχετικός νόμος είναι ο περί Λοιμοκάθαρσης Νόμος, Κεφάλαιο 260, ως έχει τροποποιηθεί με το Νόμο Αρ. 32(1)/2003 και ορίζει τις περιπτώσεις στις οποίες εφαρμόζεται. Σύμφωνα με τον Νόμο, ορίζονται οι επικίνδυνες μολυσματικές ασθένειες, οι μολυσμένες τοπικές περιοχές, και τοπικές περιοχές. Ως επικίνδυνες μολυσματικές ασθένειες ορίζονται η χολέρα, η πανώλη, η ευλογιά, ο τύφος και ο κίτρινος πυρετός αλλά και οποιαδήποτε ασθένεια μολυσματικής ή μεταδοτικής φύσης την οποία το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να κηρύξει ως επικίνδυνη μολυσματική ασθένεια. Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Νόμου, το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται, με γνωστοποίηση που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, να κηρύξει οποιαδήποτε ασθένεια μολυσματικής ή μεταδοτικής φύσης σε επικίνδυνη μολυσματική ασθένεια. Την ίδια εξουσία έχει για την κήρυξη τοπικής περιοχής ως μολυσμένης τοπικής περιοχής και μετά μια τέτοια κήρυξη η τοπική αυτή περιοχή και όλοι οι επιβάτες και αγαθά από αυτήν υπόκεινται σε τέτοια μέτρα ως ήθελε καθορίσει με Κανονισμούς η Κυβέρνηση.

Παράλληλα, το Υπουργικό Συμβούλιο έχει την εξουσία να προνοεί για λοιμοκαθαρτήρια, νοσοκομεία απομόνωσης, κτήρια και εξοπλισμό ως και να ορίζει αγκυροβόλια λοιμοκάθαρσης. Επιπρόσθετα, ο Νόμος δίνει την εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο να εκδίδει με Διάταγμά του Κανονισμούς για όλους ή για οποιουσδήποτε από τους ακόλουθους σκοπούς: τον καθορισμό των μέτρων που λαμβάνονται εντός της Δημοκρατίας σε οποιαδήποτε τοπική περιοχή, είτε εντός είτε εκτός της Δημοκρατίας που κηρύχτηκε ως μολυσμένη τοπική περιοχή∙ την παρεμπόδιση της εισαγωγής οποιασδήποτε επικίνδυνης μολυσματικής ασθένειας εντός της Δημοκρατίας∙ την παρεμπόδιση της εξάπλωσης οποιασδήποτε επικίνδυνης μολυσματικής ασθένειας από οποιαδήποτε τοπική περιοχή εντός της Δημοκρατίας, είτε είναι μολυσμένη τοπική περιοχή είτε όχι, σε οποιαδήποτε άλλη τοπική περιοχή εντός ή / και εκτός της Δημοκρατίας∙ τον καθορισμό των εξουσιών και καθηκόντων τέτοιων λειτουργών που δυνατό να τους ανατεθεί η εφαρμογή Κανονισμών που εκδίδονται στη βάση του Νόμου.

Τέλος, ο Νόμος δίνει την εξουσία στον Υπουργό Υγείας να εκδίδει διατάγματα, με τα οποία να τροποποιούνται τα τεχνικά παραρτήματα του νόμου ή των Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει αυτού, ενώ προνοεί για ποινή σε πρόσωπο που παραβαίνει οποιοδήποτε από τους Κανονισμούς και το οποίο, μετά από καταδίκη, υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες ή σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις τετρακόσιες πενήντα λίρες (το αντίστοιχο πόσο σε ευρώ) ή και στις δυο αυτές ποινές μαζί.

*Λέκτορας Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, LL.B Law (Bristol), Ph.D in Law – International Law and Human Rights (Kent), Διευθυντής Μονάδας Νομικής Κλινικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας