Σπίτι μου, σπιτάκι μου, κορωνοπροστάτη μου!

Τελικά η Κύπρος δεν έμεινε «αλώβητη» από τον κορωνοϊό. Κι έτσι βρεθήκαμε να μετράμε κι εμείς επιβεβαιωμένα κρούσματα σε αυξανόμενους αριθμούς και να παίρνουμε όσο πιο αυστηρά μέτρα γίνεται, ώστε να αποτραπεί ο εφιάλτης μιας ανεξέλεγκτης εξάπλωσης του ιού. Και αυτό δεν είναι μόνο ευθύνη του κράτους. Έχουμε ατομική ευθύνη, ο καθένας από εμάς, να επιδεικνύουμε τη μέγιστη δυνατή αυτοπειθαρχία.

Η αλήθεια είναι τραγική στην απλότητά της. Όλοι είμαστε υποψήφια θύματα του ύπουλου κορωνοϊού και ταυτόχρονα είμαστε και υποψήφιοι θύτες μετάδοσής του σε άλλους, χωρίς να το αντιληφθούμε.

Βρισκόμαστε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όπως και ολόκληρη η ανθρωπότητα. Γι’ αυτό ας προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας στις έκτακτες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. Δεν χωράει καμιά ανευθυνότητα και κανένας σικκιμετισμός. Οφείλουμε να παίρνουμε συνεχώς μέτρα αυτοπροστασίας, να περιορίσουμε τις εξόδους μας και τον συγχρωτισμό με ομάδες ανθρώπων, να αλλάξουμε τις συνήθειές μας, γενικά να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε κανονικό πόλεμο με τον κορωνοϊό, ο οποίος από επιδημία έχει εξελιχθεί σε πανδημία και το επόμενο στάδιό του ίσως να είναι η καθολική εκδημία.

«Μένω σπίτι», είναι το σύνθημα που κυριαρχεί τις τελευταίες ημέρες. Το οποίο μπορεί, βεβαίως, να συμπληρωθεί και με άλλα ανάλογα συνθήματα: «Μαγειρεύω και τρώω σπίτι», «Διασκεδάζω σπίτι», «Δουλεύω από το σπίτι», «Γυμνάζομαι σπίτι», «Βλέπω μάππα από το σπίτι», «Εκκλησιάζομαι εν οίκω» κ.λπ.

«Κάθε σπίτι και κάστρο... κατά του κορωνοϊού», για να παραφράσουμε το γνωστό παλιό σύνθημα της ΕΔΕΚ.

Η τελευταία φορά που μας έβαλε κέρφιου η Κυβέρνηση ήταν επί Αγγλοκρατίας, εν ονόματι του Στέμματος (Κορώνας). Τώρα επιβάλλεται εν ονόματι του corona-virus...

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ