To wellbeing στο επίκεντρο της εταιρικής στρατηγικής

Στο Άμστερνταμ… Εκτός από τα κανάλια του ποταμού Amstel, τα πανέμορφα κτήρια που μοιάζουν με κουκλόσπιτα άλλης εποχής, τη μελετημένη δομή των πεντακάθαρων δρόμων, τους χαρούμενους ποδηλάτες… Μπορείς να δεις απ’ τα ορθάνοιχτα παράθυρα των διαμερισμάτων ανθρώπους να κάθονται χαλαρά με την κούπα του καφέ μπροστά απ’ τον φορητό υπολογιστή τους και να δουλεύουν απ’ το σπίτι. Στα παγκάκια των καταπράσινων πάρκων μπορείς να παρακολουθήσεις τον κόσμο να κάνει lunch break απ’ τη δουλειά διαβάζοντας ένα βιβλίο…

Το wellbeing δεν θεωρείται πλέον παροχή προς τον εργαζόμενο, αλλά ο «άσος στο μανίκι» του εργοδότη για να αφήσει πίσω του κατά πολύ τους αντιπάλους του, στην κούρσα του ανταγωνισμού. Τα νέα δεδομένα απαιτούν εργοδότες με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη.

Στο Γκέτεμποργκ, και πιο συγκεκριμένα στο κέντρο εξυπηρέτησης της Toyota, οι εργαζόμενοι άρχισαν να δουλεύουν εξάωρο -αντί για οκτάωρο- πριν από δύο σχεδόν δεκαετίες. Το πείραμα του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας, Μάρτιν Μπανκ, ο οποίος είχε την ιδέα να μειώσει τον χρόνο εργασίας του προσωπικού, απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η απόδοση και η παραγωγικότητα των υπαλλήλων εκτοξεύτηκε στα ύψη. Προηγουμένως, σύμφωνα με τον ίδιο, οι πελάτες ήταν δυσαρεστημένοι με τον χρόνο αναμονής, ενώ το προσωπικό ήταν αγχωμένο και έκανε λάθη. Με το εξάωρο, οι εργαζόμενοι είναι πιο χαρούμενοι αφού ο επαγγελματικός χρόνος έχει ισορροπήσει με τον προσωπικό, χωρίς μάλιστα να μειωθεί ο μισθός τους. Σε πραγματικούς αριθμούς τα κέρδη της εταιρείας αυξήθηκαν κατά 25%, με αυτήν την κίνηση. Η εξάωρη εργασία φαίνεται να κερδίζει έδαφος σε όλη τη Σουηδία και στις περισσότερες σκανδιναβικές χώρες, παρά τα πρόσκαιρα πισωγυρίσματα και τις αντίθετες απόψεις.

Με «delay» κάποιων δεκαετιών ο όρος «employee wellbeing» έφτασε και στον υπόλοιπο κόσμο και κατάφερε να ξεμυτήσει μέσα απ’ τα στενά πλαίσια της ασφυκτικής καθημερινότητας. Οι πιο πρωτοπόροι εργοδότες αντιλήφθηκαν ότι η ευημερία μιας επιχείρησης -ενός οργανισμού- δεν είναι ανεξάρτητη από την ευημερία των υπαλλήλων - των κυττάρων του. Και η έννοια του wellbeing άρχισε σιγά-σιγά από το περιθώριο να μπαίνει στο επίκεντρο της εταιρικής στρατηγικής.

Ολοένα και περισσότερες εταιρείες διεθνούς βεληνεκούς εμπιστεύονται τα αποτελέσματα παγκόσμιων ερευνών που καταδεικνύουν ότι η ευεξία και η καλή υγεία του ανθρώπινου δυναμικού ανεβάζει την παραγωγικότητα. Όπως κατέδειξε έρευνα σε 20 χιλιάδες περίπου εργαζόμενους στην Αμερική: Μια κακή διατροφή, χαμηλή σε θρεπτικά συστατικά, συσχετίστηκε με 66% περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης μείωσης της παραγωγικότητας. Η μη τακτική άσκηση συσχετίστηκε με 50% μειωμένη παραγωγικότητα. Το κάπνισμα συσχετίστηκε με 28% πιθανότητα για μειωμένη παραγωγικότητα.

Η μειωμένη παραγωγικότητα επίσης των εργαζομένων λόγω θεμάτων υγείας αποτελεί το 77% του συνόλου μιας τέτοιας μείωσης και κοστίζει στους εργοδότες δυο με τρεις φορές περισσότερο από τα ετήσια έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Μελέτες που έγιναν στο Ηνωμένο Βασίλειο κατέδειξαν ότι οι εταιρείες με το κατάλληλο υποστηρικτικό σύστημα είχαν χαμηλότερες απώλειες παραγωγικότητας και πιο συγκεκριμένα, ως και 45% χαμηλότερο κόστος απώλειας παραγωγικότητας. Συνεπώς το wellbeing δεν θεωρείται πλέον παροχή προς τον εργαζόμενο, αλλά ο «άσος στο μανίκι» του εργοδότη για να αφήσει πίσω του κατά πολύ τους αντιπάλους του, στην κούρσα του ανταγωνισμού.

Τα νέα δεδομένα απαιτούν εργοδότες με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Αυτοί είναι οι σημερινοί και αυριανοί ηγέτες.

Η έννοια της ευεξίας ωστόσο δεν εξαντλείται σε μια συνδρομή στο γυμναστήριο, ούτε σ’ ένα χαλαρωτικό Σαββατοκύριακο με spa treatment. Πρόκειται για μια ολιστική ανθρωποκεντρική προσέγγιση, η οποία πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της επιχειρηματικής στρατηγικής και περιλαμβάνει αλληλοεξαρτώμενες διαστάσεις όπως η σωματική, συναισθηματική, οικονομική, κοινωνική ευεξία. Ένα παζλ ισορροπίας που για τον κάθε εργαζόμενο λειτουργεί διαφορετικά, ανάλογα με τις δικές του ανάγκες και προτεραιότητες. Δεν είναι τυχαίο που οι life coachers, οι personal trainers, οι διατροφολόγοι, οι ψυχαναλυτές έχουν κερδίσει σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν σημαντικά εργαλεία της εταιρικής στρατηγικής πολλών επιχειρήσεων. Το ζητούμενο είναι ο κάθε εργαζόμενος να μπορεί να έχει μια ισορροπημένη, αρμονική, ολοκληρωμένη ζωή, ούτως ώστε να αποδίδει τα μέγιστα, δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό και στον επαγγελματικό τομέα.

Οι διαστάσεις του well being (πλαίσιο)

Σωματική

Δεν είναι απλώς το να μην είναι άρρωστος κάποιος. Μιλάμε για έναν τρόπο ζωής πιο υγιή με ισορροπημένη διατροφή, τακτική σωματική άσκηση, επαρκή ύπνο, προφυλάξεις ασφάλειας, ιατρικές εξετάσεις ρουτίνας κ.ά.

Συναισθηματική/πνευματική

Εμπεριέχει την ισορροπία και την αρμονία, σώματος και ψυχής. Τον εναρμονισμό τού μέσα με το έξω μας. Περιλαμβάνει την αισιοδοξία, την αυτοεκτίμηση, την αυτο-αποδοχή, αλλά κυρίως το να μπορεί κάποιος να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματα - τόσο τα δικά του, όσο και των γύρω του.

Επαγγελματική

Η προσωπική ικανοποίηση και η χαρά που λαμβάνει κάποιος μέσα από το είδος της εργασίας του. Εάν σε γεμίζει αυτό που κάνεις, εάν συμβαδίζει με τις αρχές σου, εκπληρώνει τους στόχους σου.

Οικονομική

Έχει να κάνει με τη σχέση μας με τα χρήματα. Κατά πόσον διαχειριζόμαστε σωστά τον οικονομικό μας προϋπολογισμό, ούτως ώστε να μπορούμε να ζούμε μέσα στις δυνατότητες μας, παίρνοντας σωστές αποφάσεις

Κοινωνική / Περιβαλλοντική

Μέσα από αυτήν τη διάσταση ενθαρρύνεται η δημιουργία και ανάπτυξη ουσιαστικών σχέσεων με την κοινότητά μας και τους γύρω μας. Σ’ ένα υγιές περιβάλλον που προάγει την ασφάλεια και ηρεμία, τις κοινωνικές δράσεις, τον εθελοντισμό ενισχύοντας παράλληλα την περιβαλλοντική συνείδηση. Ένας τρόπος ζωής που σέβεται το περιβάλλον ενδυναμώνει την κοινωνική συνοχή συμβάλλοντας στην υγεία και ευημερία του κοινωνικού συνόλου.

Γίνε ο εργοδότης-ηγέτης που εμπνέει το προσωπικό με 5 απλές κινήσεις (πλαίσιο)

Αδιαμφισβήτητα ο τρόπος που οι εργοδότες αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους καθορίζει τόσο τη διάθεση όσο και την παραγωγικότητά τους. Σύμφωνα με τον Στιβ Μπούσνελ, σύμβουλο ηγεσίας και ιδρυτή της διεθνούς εταιρείας Charles River Careers, υπάρχουν πέντε απλά βήματα, μέσα από τα οποία κάθε εργοδότης μπορεί να διασφαλίσει την ευεξία των εργαζομένων του, και κατ’ επέκτασιν την ευημερία της επιχείρησής του.

• Η πιο σημαντική αρετή σ’ έναν εργοδότη είναι να μπορεί να ακούει τους εργαζομένους του. Αυτό θα τον κάνει να ξεχωρίσει σαν ένα εξαιρετικό εργοδότη. Και μάλιστα ν’ ακούει με ανοιχτό μυαλό. Εάν είσαι προκατειλημμένος σε μια συζήτηση, τότε δεν ακούς πραγματικά.
• Ο εργοδότης πρέπει να αντιλαμβάνεται τη σημασία της ισορροπίας μεταξύ προσωπικής ζωής και εργασίας. Δίνοντας στους εργαζόμενους ευελιξία, τότε και εκείνοι θα είναι παρόντες και διαθέσιμοι όταν χρειαστεί. Αλλά προπαντός χαρούμενοι.
• Οι διευθυντές πρέπει να αξιολογούν το προσωπικό, δίνοντας καθημερινή και κυρίως εποικοδομητική κριτική της δουλειάς τους. Η επικοινωνία είναι σημαντική για ένα ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον. Πείτε τους πόσο εκτιμάτε την απόδοσή τους!
• Πρέπει να καταφέρετε ο κάθε εργαζόμενος να βλέπει τον εαυτό του ως κομμάτι της μεγαλύτερης εικόνας της επιχείρησης. Σε τελευταία ανάλυση, θέλετε να φτιάξετε έναν «καθεδρικό» και όχι… τούβλα!
• Μπορεί να μοιάζει προφανές, αλλά οι εργαζόμενοι πρέπει να πληρώνονται καλά για να αισθάνονται ότι εκτιμάται η απόδοσή τους. Συνεπώς, οι εργοδότες πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι αμοιβές στο προσωπικό τους είναι δίκαιες.