Διδάγματα μιας ιδιότυπης κρίσης

Η κρίση που ενέσκηψε με τον αδυσώπητο κορωνοϊό έχει αναστατώσει τον πλανήτη, έχει αλλάξει τις συνήθειες των ανθρώπων, έχει καταβυθίσει τις οικονομίες και έχει απλώσει τον φόβο και την ανασφάλεια στις κοινωνίες.

Ταυτόχρονα, από την πρωτόγνωρη κρίση προκύπτουν ενδιαφέροντα διδάγματα.

Πρώτον, ο δημόσιος τομέας υγείας αποδεικνύεται αναντικατάστατος. Τα δημόσια νοσηλευτήρια επωμίζονται το βάρος της κατακλυσμιαίας έκρηξης της πανδημίας με ευσυνειδησία, επαγγελματική επάρκεια, αφοσίωση στο καθήκον, ζήλο και αυτοθυσία. Οι αντιλήψεις και τα επικίνδυνα ιδεολογήματα ιδιωτικοποίησης της υγείας αποδεικνύονται στην πράξη επικίνδυνα. Τα δημόσια νοσηλευτήρια, με όλες τις αδυναμίες, τις ελλείψεις, τα κενά και τα προβλήματά τους, είναι ο βασικός και πρωταγωνιστικός πυλώνας της δημόσιας υγείας.

Σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και ασφυκτικής πίεσης ο δημόσιος τομέας υγείας καλείται να διαχειριστεί και να διεκπεραιώσει πολύπλοκα ιατρικά ζητήματα. Εξέταση δειγμάτων για εντοπισμό κρουσμάτων, νοσηλεία, παροχή θεραπείας σε μιαν άγνωστη ασθένεια. Ιχνηλάτηση επαφών των νοσούντων και προληπτική παροχή ιατρικής βοήθειας.

Αυτά τα καθήκοντα, μόνο ένας επαρκής και στηριγμένος από την πολιτεία, δημόσιος τομέας υγείας μπορεί να διεκπεραιώσει. Χωρίς υποτίμηση του ιδιωτικού τομέα που καλείται σε ουσιαστική επικουρική συνδρομή. Τελικό και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης του τομέα υγείας και της παράδοσης της ασφάλισης των πολιτών σε ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία, θα πρέπει τώρα να κατανοούν την βαρύτατη πλάνη τους.

Ένα δεύτερο δίδαγμα που προκύπτει σε διεθνές επίπεδο είναι ότι οι λανθασμένες εκλογικές επιλογές των λαών οδηγούν σε φρικτές συμπεριφορές ηγετών, όπως ο ανεκδιήγητος Βρετανός Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος με νερώνεια απάθεια, κυνικότητα και αναλγησία, διαχειρίζεται με την αποκρουστική θεωρία της «αγέλης» την επιδημία του κορωνοϊού. Ενημερώνοντας μάλιστα με πρωτοφανή ψυχρότητα τους συμπατριώτες του ότι θα πρέπει να είναι έτοιμοι «να χάσουν πρόωρα αγαπημένα τους πρόσωπα».

Το τρίτο αξιοσημείωτο συμπέρασμα-δίδαγμα από την εν εξελίξει κρίση της πανδημίας του καλπάζοντος κορωνοϊού είναι η στάση της Εκκλησίας. Η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έσπευσε να κλείσει τους ναούς και ο Πάπας αυτοπεριορίστηκε. Πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες με φωτεινά παραδείγματα το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο και ορισμένες Μητροπόλεις της Ελλάδας, έγκαιρα εξήγγειλαν μέτρα αποφυγής εκκλησιαστικών συναθροίσεων και αναβολής της Θείας Μετάληψης.

Έστω και με καθυστέρηση, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, ορθά εναρμονίστηκε με τις πολιτικές τού κράτους και τις επιταγές της επιστήμης. Θλιβερή παραφωνία κάποιοι Μητροπολίτες, που εξακολουθούν να περιφρονούν τις ιατρικές συστάσεις και να επιμένουν σε μεσαιωνικού τύπου λογικές και δοξασίες.

Κρίμα! Γιατί έτσι αντιμάχονται στην πραγματικότητα τις βασικές αρχές του Χριστιανισμού. Της αγάπης και της αλληλεγγύης.

*Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων