Τα άτιμα παιχνίδια της Σπέχαρ και τα… δεκανίκια Ακιντζί

Στα όρια του διπλωματικά αποδεκτού κινήθηκε για πολλοστή φορά η γνωστή σε όλους για τη στάση της διαχρονικά Ελίζαμπεθ Σπέχαρ. Η κίνηση τής, κατά τα άλλα, Ειδικής Αντιπροσώπου του Γ.Γ του ΟΗΕ να εκδώσει ανακοίνωση με αιχμές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας - με αφορμή το κλείσιμο τεσσάρων οδοφραγμάτων για σκοπούς διασφάλισης της δημόσιας υγείας - έφερε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα βήμα από την έκρηξη. Και ο εκνευρισμός δεν οφείλεται μόνο στο περιεχόμενο της ανακοίνωσης - που ούτως ή άλλως είναι κατάπτυστο για μια εκπρόσωπο του διεθνούς Οργανισμού - αλλά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο παρασκήνιο που παίχθηκε και το οποίο αποδεικνύει, πάντα κατά το Προεδρικό, την κακοπιστία σε βαθμό πονηριάς.

Έσπευσε ενώ ήξερε…

Απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες που κατέχει η “Σημερινή” αναφέρουν ότι αμέσως μετά τη συνάντησή της με τον ηγέτη της τ/κ κοινότητας και πριν από την έκδοση του κατάπτυστου κειμένου που βάφτισε ανακοίνωση, η κυρία Σπέχαρ ζήτησε να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και ενώ οι συζητήσεις για καθορισμό τετ-α-τετ ήταν ακόμη σε εξέλιξη και ενώ γνώριζε ότι ο Νίκος Αναστασιάδης είχε συνεδρίαση με το Εθνικό Συμβούλιο και έψαχνε μέρα για να την δει, αυτή έσπευσε να δώσει στη δημοσιότητα το κείμενο. Ένα κείμενο που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διάβασε εντός της αιθούσης του Εθνικού Συμβουλίου “πέφτοντας”, μαθαίνουμε, από τα σύννεφα.

Η δε “κουτοπονηριά” της, κατά τα άλλα, αμερόληπτης ειδικής αντιπροσώπου του Α. Γκουτέρες αποκαλύφθηκε στο σύνολό της όταν Παρασκευή μέρα έσπευσε να δηλώσει στο ΚΥΠΕ ότι ακόμη αναμένει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να της απαντήσει για συνάντηση. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι από την Πέμπτη κιόλας το διπλωματικό γραφείο του Προεδρικού τής είχε πει ότι η συνάντηση θα γίνει αμέσως μετά την επιστροφή του Νίκου Αναστασιάδη από την επίσημη επίσκεψη στην Αυστρία (αναχωρεί την Τρίτη και επιστρέφει την Πέμπτη).

Παζλ απέχθειας…

Αν κάποιος συνυπολογίσει στα πιο πάνω το γεγονός πως η ανακοίνωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ κινείται κυριολεκτικά στα όρια του διπλωματικά αποδεκτού, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ανεξάρτητη αξιωματούχος μάλλον αναβλύζει απέχθεια για την ε/κ πλευρά και μάλλον την ενοχλεί που έχει να κάνει με την ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας (ενδεικτικές οι δηλώσεις Αναστασιάδη την Παρασκευή για ατυχέστατη παρέμβαση).

Τα γεγονότα στη Δένεια, τα γεγονότα στο καφενείο Spitfire στη νεκρή ζώνη, η κατάσταση με τη μετανάστευση μέσω αφύλακτων διόδων της γραμμής αντιπαράταξης, εμπίπτουν στις λεγόμενες αρμοδιότητές της ως επικεφαλής της ειρηνευτικής δύναμης. Παρά ταύτα ουδεμία φορά έκρινε σκόπιμο να παρέμβει με ανακοίνωση, πολλώ δε μάλλον με υιοθέτηση της θέσης μίας εκ των δύο πλευρών, όπως αβρόχοις ποσί έπραξε για το θέμα των οδοφραγμάτων μετατρεπόμενη στην ουσία σε εκπρόσωπο του Ακιντζί, υιοθετώντας την χωρίς στοιχεία πολιτικοποίηση ενός θέματος δημόσιας υγείας. Σημειώστε ότι και την περίοδο του πήγαινε-έλα της Τζέιν Χολ Λουτ στην Κύπρο είχε η κ. Σπέχαρ περίεργο ρόλο, σε σημείο που είχε αφεθεί κυριολεκτικά στην απ’έξω από την Αμερικανίδα. Τα υπόλοιπα είναι κουτόχορτο για όσους το αγοράζουν.

Απληστία Ακιντζί…

Το να καταφερθεί κάποιος εναντίον του ηγέτη της τ/κ κοινότητας ενέχει ρίσκο να χαρακτηριστεί αυτόματα ως διχοτομηστής ή ακόμη και εθνικιστής. Ακόμη και αν λέγει την αλήθεια, ακόμη και αν τα δύο αυτά χαρακτηριστικά πόρρω απέχουν από αυτό που ο γράφων είναι.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο Μουσταφά δείχνει να παίζει το παιχνίδι “τα δικά μου δικά μου, τα δικά σας πάλι δικά μου”. Και το παίζει εκ του ασφαλούς και με μεγάλη επιτυχία.

Ενώ διαρρηγνύει τα ιμάτιά του γιατί έκλεισαν τέσσερα από τα εννέα οδοφράγματα - και το πράττει γιατί αυτό του ανοίγει πεδίον δόξης λαμπρό για την προεκλογική του - την ίδια ώρα “μόκο” για το θέμα της οργανωμένης από την Τουρκία αποστολής παράνομων μεταναστών στις ελεύθερες περιοχές. Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έσπευσε να του τηλεφωνήσει για να συζητήσουν τρόπους ανάσχεσης των αυξημένων ροών, η απάντησή του ήταν απογοητευτική. Όχι μόνο είπε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι, αλλά αμφισβήτησε το οργανωμένο του… εγκλήματος. Ενώ δηλαδή θέλει βοήθεια - και ας μην πέσουν κάποιοι από τα σύννεφα - από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, για να αυξήσει τις πιθανότητες του για επανεκλογή, την ίδια ώρα ο ίδιος βάζει με τη στάση του φοβερές τρικλοποδιές σε αυτόν από τον οποίο αναμένει βοήθεια. “Τωρά εν της παπαδκιάς τα ξύλα” σχολίασε διπλωμάτης με γνώση των γεγονότων, υποδεικνύοντας πως δεν μπορεί ο Ακιντζί να το παίζει δίπορτο.

Αναγκαίο κακό…

Ουδείς υπονόησε ότι η Πράσινη Γραμμή είναι τα σύνορα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ποτέ! Τουλάχιστον δημόσια. Και η αυστηροποίηση του τρόπου ελέγχου της γραμμής καταπαύσεως του πυρός σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως έμμεση αποδοχή συνόρου. Αντίθετα. Είναι υποχρέωση της Δημοκρατίας να κάνει το παν για ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών (δεν μιλάμε από τα οδοφράγματα) γιατί αποτελεί εθνικό κίνδυνο. Η αποκάλυψη της τηλεόρασης του «Σίγμα» και του γράφοντος για αλλαγή των κανόνων εμπλοκής, ώστε οι παράνομοι μετανάστες να κάνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις πριν επιχειρήσουν παράνομες διόδους. Είναι ή όχι υποχρέωση του κράτους να συλλαμβάνει όποιον εισέρχεται παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία; Είναι. Είτε η δίοδος είναι αεροδρόμιο είτε λιμάνι είτε είναι η γραμμή καταπαύσεως του πυρός. Και όσοι θεωρούν ότι θα μετατραπεί η Πράσινη Γραμμή σε σκληρό σύνορο θα πρέπει να ενθυμούνται, αν ξεχνούν, ότι ναι μεν δεν είναι σύνορο, αλλά οι βόρειες περιοχές του νησιού δεν ελέγχονται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Και δεν το πράττει γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν της επιτρέπει ο στρατός κατοχής. Και κανένας δεν αναμένει από την κυρίαρχη Δημοκρατία να εκχωρήσει το δικαίωμα ελέγχου σε ένα παράνομο καθεστώς. Τόσο απλά.