Κομμένοι οι λαϊκισμοί…
Η ζωή μας επανέρχεται σιγά, αλλά σταθερά, στην ομαλότητα. Εξαρτάται από εμάς, εάν ό,τι οικοδομήθηκε με το «lockdown» θα αποτελέσει τη βάση για να έρθουν καλύτερες μέρες. Λογικό, βεβαίως, είναι να δούμε τι θα συμβεί και με το θέμα της οικονομίας. Διότι, δεν μπορεί να μένει παγωμένη. Ούτε να επανεκκινήσει εν μιά νυκτί. Θέλει χρόνο και σχεδιασμό. Η πορεία της είναι συναφής με αυτήν του κορωνοϊού. Ούτε αεροδρόμια μπορούν να ανοίξουν, ούτε τουρίστες μπορούν να έρθουν εάν δεν είμαστε ασφαλής προορισμός.
Συνεπώς, εάν δεν συνεχίσουμε την υπεύθυνη στάση και γίνουν παραπατήματα, αυτήν τη φορά δεν θα πληρώσουμε τη νύφη μόνο με την επιβολή εσωτερικών κυβερνητικών μέτρων, αλλά και με την επιβολή εξωτερικών μέτρων. Ακόμη και μέσω αυτών, που μπορούν να προκύψουν από ένα νέο μνημόνιο. Η ακόλουθη πολιτική θέση πρέπει να γίνει συνείδηση: Όχι σε νέο μνημόνιο! Το σύνθημα, όμως, δεν αρκεί. Χρειάζονται πράξεις και βούληση. Κατανόηση της πραγματικότητας. Όσα αποθεματικά είχε το κράτος, δηλαδή της τάξης των 750 εκ. ευρώ, παραχωρήθηκαν για τη στήριξη της οικονομίας και των πολιτών. Τα ταμεία άδειασαν. Και, για να καλυφθούν οι ανάγκες, ορθώς βγήκαμε στις αγορές με δυο ομόλογα, για να εισπράξουμε με δανεισμό και καλούς όρους αποπληρωμής το ποσό του 1,7 δις ευρώ.
Όμως, με την αγορά παγωμένη για δυο μήνες και τα έξοδα του κράτους να τρέχουν, και αυτά τα χρήματα θα κάνουν φτερά. Και ουδόλως θα πρέπει να αναμένουμε τον από Μηχανής θεό των Βρυξελλών να αλλάξει την κατάσταση. Δεν υπάρχει τέτοιος θεός. Εκείνο που μπορεί να συμβεί, είναι η είσπραξη δανειακής στήριξης από το πρόγραμμα «SURE», που φτάνει τα 100 δις ευρώ, για τη στήριξη των επιχειρήσεων με τη μορφή δανείων, καθώς και η κάλυψη ιατρικών εξόδων για τον κορωνοϊό, μέσα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας με ανώτατο όριο απορρόφησης το 2% επί του ΑΕΠ. Δηλαδή περί τα 200 εκ. ευρώ. Τα υπόλοιπα δάνεια και επιχορηγήσεις από την ΕΕ θα έρθουν σταδιακά, αφού ληφθούν αποφάσεις στο πλαίσιο κυρίως του επταετούς προϋπολογισμού και του ταμείου αναδιάρθρωσης, εάν και όταν αποφασιστεί το νομικό του καθεστώς.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Θα πρέπει να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας. Τουλάχιστον ώς τον Σεπτέμβριο. Και πηγή εσόδων, χρημάτων δηλαδή από έξω προς τα μέσα, είναι οι τομείς των υπηρεσιών, και, ειδικώς, στην παρούσα φάση ο τουρισμός. Η διάσωσή του. Όσο μπορεί να σωθεί. Και αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί υψηλός δείκτης αξιοπιστίας και ασφάλειας. Εκείνοι που θα έρθουν στο νησί μας θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα είναι ασφαλείς και ότι δεν θα ταλαιπωρηθούν. Επιβάλλεται η καλή εικόνα της Κύπρου στο εξωτερικό και η άριστη οργάνωση στο εσωτερικό. Από τον χώρο άφιξης των αεροδρομίων, ώς τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, μέχρι και τον χώρο αναχώρησης. Βεβαίως θα πρέπει να υπάρξουν και άλλοι προσοδοφόροι τομείς, όπως αυτός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και το νοικοκύρεμα του Δημοσίου. Η Κυβέρνηση δεν πρέπει να διστάσει να προχωρήσει σε περικοπές περιττών εξόδων, εκεί όπου επιβάλλεται. Και, ταυτοχρόνως, οφείλει να καταρτίσει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που θα ενσωματώνει την ψηφιακή τεχνολογία και την πράσινη επιχειρηματικότητα, στην οποία εμπίπτουν και οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας της ΕΕ.
Για να γίνουν όλα αυτά πράξη, η Κυβέρνηση θα πρέπει να έχει στρατηγικό πλάνο και να το συζητήσει με τις επαγγελματικές ομάδες και τους αρμόδιους φορείς. Πρέπει να συμπεριφερθεί υπεύθυνα. Το ίδιο ισχύει και για την αντιπολίτευση. Κοινός στόχος είναι η ανάκαμψη, η σταθερότητα και η ανάπτυξη. Όχι σε νέο μνημόνιο. Χρειάζεται, λοιπόν, πειθαρχία και σοβαρότητα. Υπευθυνότητα. Κομμένοι λοιπόν οι λαϊκισμοί, από όλους!
