Όταν δεν δαγκώνεις, σε καταβροχθίζουν

Όπως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική. Όποιος δέχεται μοιρολατρικά να τον κτυπούν, στο τέλος χάνεται. Είναι πλέον κανόνας και άγραφος νόμος της ζούγκλας που επικρατεί στο ανθρώπινο βασίλειο, ότι, όποιος δεν δαγκώνει, τον καταβροχθίζουν με άνεση όσοι θέλουν να τον εξαφανίσουν.

Τα τελευταία 30 χρόνια Κύπρος και Ελλάδα, πέρα από καλά και υπάκουα παιδιά της νέας τάξης πραγμάτων, βρίσκονται σε μια μόνιμη σχεδόν κατάσταση, με υποχωρήσεις, επικύψεις και γονυκλισίες, έτοιμες να κάνουν τα θελήματα των Αμερικανών, των Εγγλέζων, ενίοτε και της Γερμανίας, ως της κατ’ εξοχήν ηγεμονικής δύναμης των Βρυξελλών.

Η μεγάλη καρπαζιά που εισέπραξε η Κύπρος με το κούρεμα των καταθέσεων το 2013, ως το μοναδικό πειραματόζωο των Σόιμπλε, Ντάιζελμπλουμ και Μέρκελ στη Ζώνη του ευρώ, όχι μόνο δεν έγινε μάθημα στους πολιτικούς ταγούς μας, αλλά φαίνεται απέκτησαν και μαζοχιστικές τάσεις, λες και την τραβάει ο οργανισμός τους τη δουλικότητα και το «σκάστε να περάσουμε».

Και ενώ η πανδημία εξακολουθεί να θερίζει χώρες και πολιτείες σε ολόκληρο τον πλανήτη, το αφτί της ελίτ των Βρυξελλών δεν ιδρώνει. Οι συζητήσεις και αξιώσεις χωρών του Νότου για κορωνο-ομόλογα παραμένουν στον πάγο, ενώ ούτε ένα ευρώ δεν έχει δοθεί ως βοήθεια στις χώρες μέλη τη Ε.Ε. για να ανακουφιστούν από τις οικονομικές και άλλες συνέπειες που τις πλήττουν. Τώρα έρχεται και μια άλλη γερή γροθιά, που στοχεύει τις φτωχές χώρες του Νότου. Την πνιγμένη στα χρέη και υποθηκευμένη στους ξένους δανειστές Ελλάδα, την επίσης καταχρεωμένη Κύπρο, την αιμορραγούσα από το θανατικό Ιταλία, την Ισπανία κ.ά.

Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας απεφάνθη πριν από λίγες ημέρες ότι «ο τρόπος με τον οποίο ελήφθη το 2015 η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να θεσπίσει το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων στις δευτερογενείς αγορές (PSPP), προκειμένου να αποφευχθεί ένας αποπληθωρισμός, δεν έγινε βάσει του Δικαίου της ΕΕ», καθώς επίσης ότι ήρθε σε αντίθεση και με το γερμανικό Σύνταγμα.

Το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ε.Ε. είναι ότι οι ευρωπαϊκοί νόμοι υπερέχουν των εθνικών.

Η απόφαση του Γερμανικού Δικαστηρίου σχολιάζεται εκτενώς σε άλλες χώρες και τόπους, αλλά όχι στην Κύπρο. Γιατί, όποιος θίξει την ιερή Αγελάδα του Βερολίνου, θα στιγματισθεί ως ευρωσκεπτικιστής, αιρετικός, κομμουνιστής ή υπονομευτής του «ευρωπαϊκού οράματος». Ούτε και επιτρέπεται να διερωτηθεί κανείς στην Κύπρο, γιατί ειδικά τώρα το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο τορπιλίζει τα όποια πιθανά μέτρα βοήθειας, φέρνοντας ως παράδειγμα την έκδοση ομολόγων από την ΕΚΤ που κράτησε χαμηλά τα επιτόκια και κάπως ζωντανή την οικονομία τα προηγούμενα χρόνια. Και τι σημαίνει όλο αυτό για την Κύπρο;

Σαν να μην ήταν γνωστά όλα αυτά εδώ και χρόνια και σαν να μην είχαν ευρέως συζητηθεί από τα μέλη του συμβουλίου της ΕΚΤ. Οι Υπουργοί της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ όταν αναφέρονται στην Ε.Ε. στάζει μέλι από το στόμα τους. Ούτε φωνάζουν, μηδέ δαγκώνουν προκειμένου να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη. Μάλιστα μας λένε συνεχώς να το εμπεδώσουμε, ότι οποιαδήποτε βοήθεια ή χορηγία δοθεί για στήριξη της οικονομίας θα πρέπει πρώτα να εγκριθεί από τους λεγόμενους θεσμούς της Ε.Ε.

Έτσι είναι στημένο το παιχνίδι της κουτσουρεμένης κυριαρχίας των αδύναμων κρατών. Ανεξάρτητα, αν η Γερμανίδα Καγκελάριος στις αρχές της πανδημίας επικαλέστηκε τις εθνικές κυβερνήσεις για να αποφασίσουν από μόνες τους για τον κορωνοϊό. Όταν τους συμφέρει, υπερέχουν οι νόμοι της Ε.Ε. και όταν δεν τους συμφέρει, τ’ αφήνουν στην κρίση των εθνικών κυβερνήσεων.

Την Κύπρο δεν την υπολογίζουν, επειδή δεν διεκδικεί δυναμικά και δεν ενοχλεί όσο θα έπρεπε να ενοχλήσει τους όπου Γης συμφεροντολόγους, κερδοσκόπους και καιροσκόπους.

Ενδεικτικό παράδειγμα η κατοχύρωση του κυπριακού χαλλουμιού, τον φάκελο του οποίου κρατεί ερμητικά κλειστό στα συρτάρια της «αμνημοσύνης» της η Ε.Ε. Βέβαια έχουν αλλότρια συμφέροντα να υπηρετήσουν και σε μεγαλύτερα μεγέθη. Την ψωριάρα Κύπρο θα σκεφτούν; Αφού οι πολιτικοί ταγοί της δέχονται να είναι καρπαζοεισπράκτορες και υπάκουοι σε ό,τι υποδεικνύει η «μαμά Ευρώπη», ας τρώνε το ξύλο της αρκούδας. Και ας μας παραμυθιάζει με ρητορείες και φραστικές διακηρύξεις για τις έκνομες ενέργειες της Άγκυρας. Ούτε το μικρό της δάκτυλο δεν ενοχλούν, γιατί εκεί και αν τα συμφέροντα υπερέχουν του πολυδιαφημιζόμενου και κενού περιεχομένου ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη

Η Τουρκία κατά τρόπο προκλητικό και άτιμο παραβιάζει καθημερινά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Πέρα από φραστικές διαμαρτυρίες και σε ήπιους τόνους και οι δύο κυβερνήσεις δεν επιχείρησαν ώς τώρα κανέναν αιφνιδιασμό για να μαζέψει τα ασυμμάζευτά της η Τουρκία.

Φωνάζει η Τουρκία για επιστροφή στη Συνθήκη της Λωζάννης και μάλιστα ξαναγραμμένη με τους δικούς της όρους, με στόχο να δημιουργήσει αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες στο Αιγαίο. Η Αθήνα στέλνει λευκά περιστέρια και απαντά με μηνύματα ειρήνης, συνεργασίας και Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Λες και η Άγκυρα θα τηρήσει οποιοδήποτε μέτρο που είναι εκτός των ιμπεριαλιστικών βλέψεών της και της ρεβιζιονιστικής της πολιτικής.

Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν τολμά να «δαγκώσει» την Τουρκία. Βρίσκεται ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Την Τουρκία από τη μια και το ΝΑΤΟ από την άλλη που, σε τελευταία ανάλυση, το απάνω χέρι στη Βορειοατλαντική Συμμαχία το έχουν οι ΗΠΑ. Αν υποθέσουμε πως στη διάρκεια των τουρκικών προκλήσεων και καθημερινών παραβιάσεων των κυριαρχικών εδαφών της Ελλάδας καταρριφθεί από ατύχημα ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος, τι θα κάνει το ΝΑΤΟ, στο οποίο ανήκουν και οι δύο χώρες; Θα τα βάλει και με τις δύο ή μόνο με τον πιο αδύναμο σύμμαχο, που είναι η Αθήνα; Οι δήθεν καλοί σύμμαχοι της Ελλάδας, οι Αμερικανοί, τι θα κάνουν; Θα αφήσουν την Ελλάδα στο έλεός της και θα δικαιολογήσουν την οργή της Τουρκίας ή θα παραμείνουν απλοί παρατηρητές, όπως συμπεριφέρονται μέχρι τώρα; Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα υποτελές κράτος των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί πήραν ό,τι ήθελαν από την Ελλάδα, με τις τελευταίες τρεις κυβερνήσεις να τους εκχωρούν όσα έχει και δεν έχει ο ελληνικός λαός. «Τους πήραν -που λέμε στην αργκό- και τα σώβρακα». Έναντι ποιου ανταλλάγματος; Με την υπακοή, την ανοχή και τη δουλικότητα; Ή, όπως αλλιώς την λένε στην διπλωματική γλώσσα των πολιτικών, με «σύνεση και ψυχραιμία»!

Η Αθήνα, πέραν του να ψιθυρίζει στ’ αφτιά των δημοσιογράφων ότι μελετά την κατάσταση και λαμβάνει μέτρα κατά των ακραίων προκλητικών ενεργειών της Τουρκίας, φαίνεται πως ακούει πρώτα τι την συμβουλεύουν οι Πραιτωριανοί από τις ΗΠΑ, ο Τζ. Πάιατ και οι ακόλουθοί του.

Φαινόμενα υποτέλειας

Στην Κύπρο παρατηρούνται τα ίδια φαινόμενα υποτέλειας και έλλειψης αυτοσεβασμού. Η Τουρκία συνεχίζει ανενόχλητη και ακάθεκτη να παραβιάζει την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι κυβερνώντες διαμαρτύρονται στον ΟΗΕ. Οι δε «σύμμαχοί» μας οι Αμερικανοί συνεχίζουν το βιολί του καθησυχασμού, ενώ οι κυβερνώντες δεν έμεινε αίτημα για αίτημα που δεν τους το ικανοποίησαν. Αλλά, βέβαια, οι κυβερνώντες μας δεν ζητούν, ούτε «δαγκώνουν», ούτε ενοχλούν, είναι καλά και υπάκουα παιδιά.

Αφού άφησαν ανενόχλητους «τους λύκους να προσέχουν τα πρόβατα» (δεν υπάρχει υπηρεσία στην Κύπρο στην οποία να μην έχουν διεισδύσει οι Αμερικανοί ), τους εκχωρούν ό,τι ζητήσουν. Εσχάτως αποκαλύφθηκε ότι το αμερικανικό Ινστιτούτο AIMIS βρίσκεται σε επαφές με το Υπουργείο Άμυνας για παραχώρηση και εκμετάλλευση του νέου διώροφου Στρατιωτικού Νοσοκομείου, το οποίο βρίσκεται στον χώρο του στρατοπέδου του BMH. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί από τη διεύθυνση του Αμερικανικού Ινστιτούτου, ενώ το Υπουργείο Άμυνας παραδέχεται ότι γίνονται βολιδοσκοπήσεις, αλλά δεν λήφθηκε ακόμα απόφαση. Δηλαδή το σκέφτονται και το προωθούν ως να είναι αμπελοχώραφο για πώληση ό,τι κτίζεται από τους φορολογούμενους πολίτες.

Δεν φτάνει που λόγω κορωνοϊού βρέθηκαν στα πρόθυρα κατάρρευσης τα δημόσια νοσηλευτήριά μας, τα οποία τα προηγούμενα χρόνια η παρούσα κυβέρνηση φρόντισε να τα αποψιλώσει με 60 εκατομμύρια περικοπών, τώρα θα ξεπουλήσουν και νοσοκομείο, επειδή τους το ζήτησαν οι Αμερικανοί; Με ποιο δικαίωμα ο Υπουργός Άμυνας διαπραγματεύεται την εκποίηση κρατικής περιουσίας ζωτικής σημασίας για την υγεία των πολιτών - που οι ίδιοι με τους φόρους τους κάλυψαν την ανέγερση τού εν λόγω νοσοκομείου, το οποίο στοίχισε πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ;

Δεν υπάρχουν πλέον σε τούτον τον τόπο ηγέτες που να φωνάξουν, να «δαγκώσουν» και να διαταράξουν το τέλμα της υποταγής και δουλικότητας, στο οποίο βυθιζόμαστε; Δεν έμαθαν ακόμα πως κανένας δεν εκτιμά, ούτε και υπολογίζει τους κόλακες και τους υποτακτικούς;