Υπομονή! Φάγαμε τον βουν, έμεινε ο νούρος

Στην αρχή της κρίσης, η Κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να πάρει επείγουσες, αλλά σωστές αποφάσεις. Πράγμα που έκανε, επιβάλλοντας έγκαιρα το lockdown. Οι μήνες που ακολούθησαν ήταν μια περίοδος κατά την οποία μάθαμε πράματα, γνωρίσαμε καλύτερα τον εχθρό, οργανωθήκαμε περισσότερο, συνειδητοποιήσαμε βαθύτερα τους κινδύνους, ενεργοποιήσαμε εντονότερα τα αντανακλαστικά μας ως κοινωνία, εντοπίσαμε ευκρινέστερα τους στόχους στους οποίους έπρεπε να στραφούμε για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της πανδημίας. Σ’ αυτό το διάστημα δεν χρειάστηκε να ληφθούν νέες βιαστικές αποφάσεις. Δόθηκε χρόνος για επιμελέστερη μελέτη των δεδομένων, για πληρέστερο συντονισμό όλων των φορέων, για προσεκτικότερα βήματα, ώστε να μη γίνει κανένα μοιραίο λάθος. Η Κυβέρνηση άκουσε τους επιστήμονες και οι πολίτες άκουσαν την Κυβέρνηση (έστω και υπό τον φόβο τσουχτερών προστίμων). Και φθάσαμε στην πρώτη φάση της χαλάρωσης των απαγορευτικών μέτρων, με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Δυστυχώς, η επιτυχία αυτή άνοιξε και την πόρτα σε κάποιους ανυπόμονους να πιέζουν την Κυβέρνηση για πιο γρήγορα βήματα χαλάρωσης από αυτά που προέβλεπε ο μέχρι τώρα σχεδιασμός. Λοιπόν. Ξεκάθαρα πράματα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να υποκύψει σε καμιά περίπτωση σε οποιοδήποτε αίτημα παράκαμψης των διαταγμάτων του Υπουργείου Υγείας και των συμβουλών των ειδικών. Είδαμε τι έγινε στη Γερμανία, που βιάστηκε να χαλαρώσει πολλά από τα περιοριστικά μέτρα και το αποτέλεσμα ήταν η απότομη αύξηση των κρουσμάτων και των θανάτων. Δεν χάθηκε ο κόσμος να περιμένουμε ακόμη μερικές ημέρες ή έστω εβδομάδες. Όπως λέει και μια σοφή κυπριακή παροιμία, «πήαιννε σιγά, να φτάσεις γλήορα»!

ΜΠΟΞΕΡ