Αναλύσεις

Οι φωνές του τυχοδιωκτισμού…

Βγήκαμε από την καραντίνα του κορωνοΐου με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Πειθαρχήσαμε. Τώρα, είναι η σειρά της οικονομίας. Οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη ενωμένοι για να πετύχουμε.

Δεν θα ασχοληθούμε με την απόσυρση του νομοσχεδίου για τις κρατικές εγγυήσεις που δεν καρποφόρησε. Είναι ζήτημα μικροκομματικών και άλλων σκοπιμοτήτων, στο οποίο δεν θα εμπλακούμε. Υπάρχουν ευθύνες, αλλά δεν ζούμε στον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Κανείς δεν πρόκειται να τις αναλάβει. Χωρίς να σημαίνει ότι ο κόσμος δίνει συγχωροχάρτι. Επικεντρώνεται, όμως, στο διά ταύτα: Πρέπει να επαναλειτουργήσει η αγορά. Άλλωστε, εάν μπούμε στον λαβύρινθο των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων των κομμάτων, χαθήκαμε. Και οι πολίτες δεν θέλουν να χαθούν, αλλά να σώσουν και την οικονομία και τους εαυτούς τους.

Ο Υπουργός των Οικονομικών υποστήριξε ότι έχει σχέδιο Β, που αφορά, μεταξύ άλλων, σε προγράμματα της ΕΕ, που μπορούν να απορροφηθούν, σε κάλυψη επιτοκίου από το κράτος της τάξης του 1,5%, σε δανειοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με χαμηλό επιτόκιο, καθώς σε άλλες φόρμουλες άμεσης δράσης. Το θέμα είναι εάν θα γίνουν δεκτές οι προτάσεις οι οποίες συζητούνται ήδη μεταξύ των ενδιαφερομένων. Υπάρχει, δε, σαφής κυβερνητική πρόθεση να είναι τέτοια η πολιτική πρόταση, ώστε να αποφευχθεί το «ναρκοπέδιο» της Βουλής. Υπό αυτές, όμως, τις συνθήκες αναλαμβάνει η ίδια και οι λοιποί εμπλεκόμενοι το βάρος της ευθύνης.

Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι η αποτυχία του σχεδίου Β, αλλά η επιτυχία. Επειδή, όμως, πλησιάζουν οι βουλευτικές εκλογές, χρειάζονται όλοι ένα αφήγημα. Κατανοητό. Ας μην είναι, όμως, το αφήγημα αυτό τυχοδιωκτικό και πάνω στο πτώμα της οικονομίας.

Το κράτος δεν είναι ο Άγιος Βασίλης. Έχει δείξει, ήδη, τη γενναιοδωρία του. Ο κορβανάς του έχει όρια, τα οποία δεν μπορεί να ξεπεράσουμε, διότι θα μπούμε σε περιπέτειες. Είναι πρόδηλον ότι δεν αντέχει άλλο. Και τα σπασμένα εμείς θα τα πληρώσουμε, μέσα από φορολογίες και άλλα επαχθή μέτρα. Είναι πικρή και τραγική η εμπειρία και του κουρέματος και του μνημονίου. Λογικά θα πρέπει να μας έκανε σοφότερους. Η πράξη θα δείξει.

Η θέση της σιωπηρής πλειοψηφίας των πολιτών είναι σαφής: Δεν μας ενδιαφέρουν τα μικροπολιτικά και μικροκομματικά συμφέροντα. Και δεν βλέπουμε την επανεκκίνηση της οικονομίας ως μια κατά συνθήκη σύγκρουση των εργαζομένων με τους εργοδότες ή της Κυβέρνησης με την αντιπολίτευση, αλλά μια σχέση συνεργασιακή. Για να πάρει μπρος η οικονομία. Για να μην αυξηθεί και να τεθεί εκτός ορίων η ανεργία και ειδικότερα στον τομέα των νέων. Για να καλυφθούν οι ζημιές και να επέλθει σταδιακά η ανάπτυξη. Εάν οι επιχειρήσεις λειτουργούν κατά τρόπο βιώσιμο, δεν θα χαθούν θέσεις εργασίας. Εάν είναι κερδοφόρες, θα κάνουν πρόσθετα βήματα, θα υπάρχει ασφάλεια εργασίας και αύξηση μισθών.

Η πολιτική της ανάκαμψης και της ανάπτυξης υπακούει στη στρατηγική αντίληψη του αμοιβαίου οφέλους, ενώ της εργασιακής σύγκρουσης και των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων μεταξύ των εμπλεκομένων οδηγεί στο αποτέλεσμα της ζημίας για όλους.

Τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνται. Επιβάλλεται σοβαρότης. Εάν δεν την επιδείξουμε, τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας. Εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε καλό μέταλλο και ότι θα ξεπεράσουμε και αυτήν την κρίση. Φτάνει να κλείσουμε τ’ αφτιά μας στις φωνές του λαϊκισμού και του τυχοδιωκτισμού. Από οποιονδήποτε χώρο και αν προέρχονται. Φτάνει να επιδείξουμε ωριμότητα και καλή θέληση για κοινή οικονομική δράση. Και, ναι, θα πετύχουμε!