Αναλύσεις

Η αμετροέπεια των κομμάτων και η απώλεια του μέτρου

Μέσα σε αυτήν την απόλυτη ανασφάλεια, με την Τουρκία να μας σημαδεύει στον κρόταφο και την οικονομία να προσπαθεί να ορθοποδήσει, οι κομματικοί ταγοί επενδύουν από τώρα για τις βουλευτικές εκλογές, βάζοντας ενέχυρο όλα τα πενιχρά υπάρχοντά τους, ευελπιστώντας ότι θα αρπάξουν την καλή για τις Προεδρικές του 2023

Μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων και τη σταδιακή χαλάρωση προκειμένου να γυρίσουν τα γρανάζια της οικονομίας, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών βρίσκεται σε μια κατάσταση απόλυτης ανασφάλειας. Πολλοί έχασαν τις δουλειές τους και προσπαθούν να επιβιώσουν με τα επιδόματα της Κυβέρνησης, εκατοντάδες άλλοι δεν γνωρίζουν τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. Η αγωνία για τον άρτον τον επιούσιον εξελίσσεται σε βραχνά, κυρίως για τους μισθοσυντήρητους οικογενειάρχες και τα νεαρά ζευγάρια με παιδιά.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της πίεσης και του άγχους, για χιλιάδες συμπολίτες μας, βλέπουμε τις ηγεσίες των κομμάτων να αγχώνονται από τώρα για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, παρότι έχουμε ακόμα δύο χρόνια. Μέχρι τότε… «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι». Είναι αμφίβολο ποιος ζει και ποιος φεύγει από τον πολιτικό στίβο καθότι στη ζωή υπάρχουν και τα απρόβλεπτα. Όπως έλεγαν και οι παππούδες μας, «ο άνθρωπος κάνει σχέδια και ο Θεός γελά»!

Μέσα σε αυτήν την απόλυτη ανασφάλεια, με την Τουρκία να μας σημαδεύει στον κρόταφο και την οικονομία να προσπαθεί να ορθοποδήσει, οι κομματικοί ταγοί επενδύουν από τώρα για τις βουλευτικές εκλογές, βάζοντας ενέχυρο όλα τα πενιχρά υπάρχοντά τους, ευελπιστώντας ότι θα αρπάξουν την καλή για τις Προεδρικές του 2023. Οι σκοπιμότητες δεν κρύβονται όπως και οι μισές αλήθειες, τα επενδυμένα με αληθοφάνεια ψέματα, οι κρυφές προσωπικές ατζέντες και η αρχομανία.

Νομίζουν πως με τα κτυπήματα κάτω από τη μέση εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων θα ελκύσουν το ενδιαφέρον των πολιτών, οι οποίοι από καιρό τούς έχουν γυρίσει την πλάτη.

Αρχολίπαροι, γλίσχροι και ανεπαρκείς, βγάζουν στον ντελάλη τα μεγάλα τους τίποτε. Ξεκίνησαν από τώρα να κωπηλατούν για μεγάλα αξιώματα λες και τα παλιά, κακά βαρίδια τους θα βοηθήσουν να αναρριχηθούν στην πολυπόθητη κορυφή.

Αλήθεια, ποιον ενδιαφέρουν τα ταξίδια ή διακοπές του Προέδρου στις Σεϋχέλλες ή οπουδήποτε αλλού, μέσα σε όλον τούτον τον ορυμαγδό των απειλών της Τουρκίας και της ανάγκης των πολιτών να βγουν από τα αδιέξοδα και να διασφαλίσουν το μέλλον τους; Ή ποιον ενδιέφεραν τότε, τον Αύγουστο του 2007 ή και μετέπειτα κάποιες άλλες διακοπές του τέως Προέδρου Δ. Χριστόφια με πολυτελή θαλαμηγό οικογενειακώς στη νήσο Κάρπαθο και στα ελληνικά νησιά;

Κανέναν. Ο λαός τραβά τη δική του ανηφόρα και οι κομματικοί ταγοί, δυστυχώς, τη δική τους κατηφόρα. Έχασαν που έχασαν το ηθικό πλεονέκτημα και την αξιοπιστία τους, τώρα έχασαν και το μέτρο.

Κάποτε οι ξένοι έλεγαν πως οι Ελληνοκύπριοι ενώνονται στα δύσκολα, γι’ αυτό και κάνουν θαύματα για τον τόπο τους, ο οποίος πέρασε από χίλια μύρια κύματα το 1974, το 2004, το 2012 και το 2013 και το σκαρί δεν βούλιαξε. Άντεξε, επειδή ο λαός έσφιξε τα δόντια, κατάπιε την οργή του, σήκωσε τα μανίκια και δούλεψε σκληρά. Τώρα με την πανδημία βλέπει τις σοδειές να κινδυνεύουν εκ νέου, αλλά δεν τα βάζει κάτω. Βρίσκεται ακόμα στον τροχό και πάσχει για καλύτερες μέρες.

Ελάχιστοι πλέον τείνουν ευήκοον ους στον κοπετό και τις νυχθημερόν επικρίσεις και κατηγορίες των κομμάτων. Οι πολίτες έχουν να ασχοληθούν με πιο σοβαρά ζητήματα από τους πετροβολισμούς, τις επιθέσεις και τις αψιμαχίες. Κουράστηκαν.

Φαίνεται πως τα κόμματα δεν έχουν σφυγμομετρήσει τον παλμό του κόσμου και τα θέλω του, που επιζητεί ομόνοια και κοινή πορεία για τα δύσκολα εθνικά ζητήματα. Αντί λοιπόν όλοι οι κομματικοί ηγέτες, ηγετίσκοι, δελφίνοι και παρατρεχάμενοι, να αφήσουν τις υπερβολές, τις κομματικές σκοπιμότητες τις πομφόλυγες, το δήθεν και το τάχα μου ενδιαφέρον για το καλό του λαού και του τόπου, ας συνεργαστούν και ενωμένοι σαν μια γροθιά, να στρέψουν τα πυρά τους κατά της Τουρκίας και όσων ενθαρρύνουν ή παρακολουθούν άπραγοι την επεκτατική της πολιτική. Αντί να υπερασπίζονται τον τόπο τους από ξένους κατήγορους και δυσφημιστές, δυστυχώς σπεύδουν να ρίξουν νερό στον μύλο των επικριτών της.

Αντί να δουν το δάσος, πυροβολούν το δέντρο

Σκίζουν τα ιμάτιά τους οι γκρίζοι λύκοι, ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν και οι εγκάθετοι της Τουρκίας στο ψευδοκράτος της παρανομίας, και οι κομματικοί ηγέτες αντί να δουν το δάσος, πυροβολούν το δέντρο. Λες και φταίει η κυβέρνηση ή η όποια κυβέρνηση για τη μοχθηρότητα και βουλιμία της Τουρκίας, για την επεκτατική της πολιτική και την αναισχυντία να σφετερίζεται γην και ύδωρ που δεν της ανήκουν.

Συμβουλεύουν, νουθετούν, υποβάλλουν ενίοτε και επιβάλλουν για να γίνει το δικό τους, να περάσει η δική τους θέση ή άποψη. Έχουν έτοιμες συνταγές για όλα.

Όπως έλεγε και η μακαριστή γιαγιά μου Μαρίτσα: «Απόν αππέξω του χορού, πολλά τραούθκια ξέρει…».

Κανένας δεν ζητά τη φίμωση των κομμάτων. Όμως, παν μέτρον άριστον!

Δεν νοείται διάφοροι οργανισμοί ή χώρες να κατηγορούν την Κύπρο για διαφθορά ή ξέπλυμα χρήματος και αντί να υπερασπίζονται τον τόπο τους να ρίχνουν περισσότερες πέτρες, μπας και αστοχήσει καμιά των ξένων. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν χειρότερες επιδόσεις από την Κύπρο, αλλά οι σκοπιμότητες είναι τέτοιες, που καλύπτουν τα κακώς έχοντα.

Ναι, να εξαλειφθούν τα κακώς έχοντα και να εφαρμοστούν μέτρα που να αποτρέπουν την «ενοχοποίηση» της Κύπρου και τον συνεχή και υπερβολικό στιγματισμό της. Όμως, ο κάθε λαός θέλει τους ηγέτες του να βγαίνουν να υπερασπίζονται τον τόπο τους και όχι να τον βουρδουλιάζουν χειρότερα και από τους ξένους που έχουν και συμφέροντα να μας κατηγορούν.

Οι εμμονές του Γ.Γ. ΑΚΕΛ

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού φαίνεται να έχει παγιδευτεί μέσα στις εμμονές του. Eπιμένει φορτικά για επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά και κατηγορεί τον Πρόεδρο για παθητικότητα και ότι αρκείται μόνο σε φραστικές τοποθετήσεις. Τον καλεί να πάρει «σοβαρές πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στη διάνοιξη των οδοφραγμάτων, αλλά και που θα προετοιμάσουν το έδαφος για διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό το συντομότερο δυνατόν». Την ίδια ώρα καλεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση να αντιληφθούν πως «είναι εμείς που καιγόμαστε για την επίτευξη λύσης…» και ότι «πρέπει να προετοιμαστεί το έδαφος και η κοινή γνώμη, έτσι ώστε, τον Οκτώβρη που θα έχουμε τον νέο ηγέτη της τ/κ κοινότητας, να επαναρχίσουν το συντομότερο δυνατό διαπραγματεύσεις». Ένας κομματικός ηγέτης, ο οποίος έχει την εντύπωση πως είναι αναντικατάστατος και αρνείται τώρα να εγκαταλείψει το αξίωμά του, παρά τις παλαιότερες δεσμεύσεις του ότι θα αποχωρήσει σεβόμενος το καταστατικό του κόμματος, που προνοεί αποχώρηση των αξιωματούχων του στο 65ο έτος της ηλικίας τους, πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι; Και ποιους μπορεί να πείσει με τις νουθεσίες του;

Φαίνεται πως δεν έχει αντιληφθεί ότι η Τουρκία όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη για διάλογο, αλλά κλιμακώνει τις απειλές και τις προκλήσεις εναντίον της Κύπρου.

Το ότι εμείς καιγόμαστε για λύση το αντιλαμβάνονται όλοι. Για τι είδους λύση και τι θα περιλαμβάνει, όμως, δεν ξεκαθαρίζει ο Α. Κυπριανού. Εάν εννοεί τη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους με την Τουρκία κυρίαρχο στο βορρά και συνεταίρο στον νότο, είναι καλά να αποσυρθεί από τώρα, όπως και όσοι συμφωνούν μαζί του. Ο λαός δεν πρόκειται να αποδεχθεί μια λύση με ψιμύθια και φτιασίδια νομιμότητας.