«Το παιδί μου, έστω και αν έχει ειδικές ικανότητες, έχει δικαίωμα στο όνειρο»

Η ζωή του Μάριου Ξενοφώντος από την Κισσόνεργα της Πάφου, ηλικίας 13 χρoνών, μοιάζει από τον καιρό που γεννήθηκε κάπως ανηφορική. Μια ζωή γεμάτη με προκλήσεις, αλλά ταυτόχρονα πλημμυρισμένη από μπόλικη αγάπη, με την οποία ο ίδιος και η οικογένειά του αντιμετωπίζουν κάθε εμπόδιο, μικρό ή μεγάλο, και κάθε δυσκολία που τους παρουσιάζεται.

Ο Μάριος γεννήθηκε πρόωρα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μεγαλώσει με κινησιακές δυσκολίες. Ο γράφων, ζώντας ακριβώς δίπλα από το σπίτι της γιαγιάς του Μάριου, θυμάται το μικρό αγόρι πάντα να προσπαθεί να κάνει ένα βήμα περισσότερο και να σταθεί στα πόδια του, πάντα με πίστη, θέληση και κυρίως αξιοπρέπεια. Θυμάμαι επίσης τους γονείς του Μάριου αλλά και τα αδέλφια του πάντα να είναι δίπλα του και να τον κρατάνε από το χέρι σε κάθε του βήμα, σε κάθε του προσπάθεια, που ήταν μια προσπάθεια η οποία αφορούσε όλους, ένα βήμα που ήταν όλης της γειτονιάς, όλου του χωριού, όλης της πόλης.

Δεν είδα ποτέ τους ανθρώπους αυτούς να γκρινιάξουν, να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και να μη χαμογελάνε, όσα και αν τους απασχολούσαν, όσα και αν τους βασάνιζαν. Μέχρι τη στιγμή που έγινε το θαύμα. Ύστερα από πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις στην Κύπρο και το εξωτερικό, το μεγάλο βήμα έγινε μετά την επίσκεψη της οικογένειας στην Τήνο και την εκκλησία της Παναγίας. Την αμέσως επόμενη ημέρα ο Μάριος σηκώθηκε και με τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης άρχισε να περπατάει, προκαλώντας έκπληξη, ικανοποίηση αλλά και ρίγη συγκίνησης σε όλους όσοι τον γνώριζαν.

Σήμερα το γλυκό και αξιολάτρευτο αυτό αγόρι, το ευγενικό και καλόκαρδο 13χρονο παιδί, που πάντα μόλις σε αντικρίσει, ρωτάει με ειλικρινές ενδιαφέρον και αγάπη "τι κάνεις", θέλει να ανοίξει τα φτερά του. Το δικαιούται, άλλωστε. Απέδειξε ότι το δικαιούται, γιατί έδωσε διαπιστευτήρια πως είναι μαχητής.

Ο Μάριος τελειώνει φέτος το δημοτικό και, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, δεν θα μπορούσε να μη λατρέψει τη μουσική και το τραγούδι. Στον Μάριο αρέσει να ψάλλει και να τραγουδά, ενώ στον ελεύθερό του χρόνο παίζει ντραμς και παρακολουθεί μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής. Επιθυμία του είναι να φοιτήσει στο Μουσικό Γυμνάσιο Πάφου, όμως, παρά τις μεγάλες και επίπονες προσπάθειές του, δεν μπόρεσε να πετύχει την είσοδό του.

Η μητέρα του Κατερίνα, μια μάνα που δεν τον άφησε ποτέ από τα μάτια της και είναι πάντα στο πλευρό του, δημοσίευσε πρόσφατα ένα βίντεο στο διαδίκτυο, με το οποίο στέλνει μηνύματα σε όσους αποφασίζουν για τα κριτήρια εισαγωγής ενός παιδιού με ειδικές ικανότητες σε ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα όπως αυτό του Μουσικού Σχολείου. Ζητά να θεσπιστεί μια παράλληλη διαδικασία για παιδάκια σαν τον Μάριο, τα οποία θα μπορούν να πετύχουν την είσοδό τους σε Μουσικά σχολεία με κριτήρια που να είναι προσαρμοσμένα στις δικές τους ικανότητες.

Σε ερώτηση της «Σημερινής» της Κυριακής, τι ακριβώς πιστεύει ότι χρειάζεται να γίνει για να μπορούν μαθητές όπως ο Μάριος να ενταχθούν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για τον σημερινό τρόπο διαλογής των μαθητών σε σχέση με τους μαθητές με ειδικές ικανότητες. Στις υφιστάμενες θέσεις ενός Μουσικού Σχολείου, είπε, θα μπορούσε το Υπουργείο Παιδείας να προσαρμόσει κάποια κριτήρια για να γίνονται δεκτοί και αυτοί οι μαθητές. «Όχι ο Μάριος μόνο, όχι κατ’ ανάγκην το δικό μου παιδί, όλα τα παιδιά που θέλουν να κάνουν τα όνειρά τους πράξη αλλά δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους για τους Χ-Ψ λόγους», ανέφερε.

«Δεν θέλουμε να πηγαίνει απογευματινό σχολείο, δεν θέλουμε δασκάλα μουσικοθεραπείας, δεν θέλουμε να μπει σε μια τάξη απλώς για να μπει, θέλουμε να θεσπιστούν προγράμματα που θα βοηθήσουν τέτοιους μαθητές να μάθουν, να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους και να μπορέσουν να πάρουν ένα απολυτήριο και, γιατί όχι, να κτυπήσουν αύριο και την πόρτα μιας ανώτερης ή ανώτατης σχολής», είπε η κ. Κατερίνα.

«Δεν τα λέω σήμερα αυτά», συμπλήρωσε, «τα διεκδικούμε μαζί με άλλους γονείς εδώ και χρόνια, αλλά όποια πόρτα και αν κτυπήσαμε έμεινε κλειστή. Η λύση δεν είναι η αξιοποίηση της δύναμης του διαδικτύου», πρόσθεσε, «η λύση είναι η σοβαρή και υπεύθυνη μελέτη σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα ενός τέτοιου προγράμματος για παιδιά με δυσκολίες όπως του Μάριου».

Η Κατερίνα Ξενοφώντος, αν και αναφέρει ότι μετά το βίντεο που ανέβασε στο Facebook δέχθηκε τηλεφώνημα από τις αρμόδιες υπηρεσίες, επαναλαμβάνει πως στόχος και επιδίωξή της δεν είναι να «βολέψει» τον Μάριο, αλλά να είναι η φωνή αγωνίας η δικής της και του παιδιού της η απαρχή για την οριστική επίλυση του θέματος.

Καταλήγοντας, η κυρία Ξενοφώντος ζητά από τον Υπουργό Παιδείας αλλά και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την ευαισθησία των οποίων σε τέτοια θέματα εξαίρει, να δουν το θέμα αυτό στην ολότητά του και να δώσουν τις απαιτούμενες οδηγίες να λυθεί γιατί όπως λέει και τα παιδιά αυτά δικαιούνται να ελπίζουν, να ονειρεύονται και να μη νιώθουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού.