Αναλύσεις

Άλλα λένε και άλλα κάνουν…

Οι βουλευτές, αντί να ζητούν να αυξηθεί ο αριθμός των μελών του Κοινοβουλίου, να συνειδητοποιήσουν πως υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά ζητήματα από τα υπαρξιακά τους. Αντί όλο να θέλουν και να ευλογούν τα γένια τους, ας κάνουν κάποιες μικροθυσίες

Η συνέπεια για τους πολιτικούς είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Όπως η σωτηρία της ψυχής. Η μετάνοια και η απολογία για όσα λάθη έπραξαν ή κακώς υπολόγισαν και οι συνέπειες αυτών των κακών υπολογισμών επηρέασαν ή επηρεάζουν αρνητικά τους πολίτες.

Τώρα τα κόμματα βάζουν μπροστά για τις εκλογές, διαγράφοντας από τα τεφτέρια των πεπραγμένων τους κακές αποφάσεις, κρυφές συμφωνίες. Επιχειρούν να γυρίσουν σελίδα λες και μια «λευκή» σελίδα δεν έχει συνέχεια με τον παρελθόντα χρόνο ή δεν παραπέμπει στα όσα προηγήθηκαν.

Η Κυβέρνηση, η οποία ενισχύει τον κρατικό κορβανά με τις εισπράξιμες φορολογίες των πολιτών της Δημοκρατίας, πήρε μέτρα και αποφάσεις εγκρίνοντας σχέδια για να στηρίξει την οικονομία, τους εργοδότες, τους μικρομεσαίους και τους εργαζομένους. Κάποια κόμματα χαιρέτισαν τα πέντε τελευταία σχέδια στήριξης, όπως και τα προηγούμενα, που ήταν ενταγμένα στην 1η, 2η και 3η φάση για περιορισμό των επιπτώσεων από την πανδημία. Οι μόνοι που βρίσκονται σε μόνιμη γκρίνια και διαφωνία είναι το ΑΚΕΛ, λιγότερο το ΔΗΚΟ και κάποια άλλα μικρότερα κόμματα, ψάχνοντας μέσα στις λεπτομέρειες να ασκήσουν κριτική.

Ο Άντρος Κυπριανού, μιλώντας ανήμερα την επέτειο για την απόφαση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ της 16ης Ιουνίου 1943, για έγκριση του καταλόγου των 730 εθελοντών για τη στράτευση στη μάχη κατά του χιτλεροφασισμού, άδραξε την ευκαιρία να ασκήσει έντονη κριτική στην κυβέρνηση εκμεταλλευόμενος την πανδημία. Όπως είπε: «Τα όσα περάσαμε ως χώρα τους τελευταίους μήνες με την πανδημία του κορωνοϊού πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκι για τους κυβερνώντες και να τους πείσουν να αφήσουν κατά μέρος τις ιδεοληψίες τους, τους δογματισμούς και την ταξική τους πολιτική και να συνειδητοποιήσουν ότι οι πολιτικές τους δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολλών».

Σημείωσε ότι «υπάρχει ανάγκη για ριζική αλλαγή και διαφορετική πολιτική, που να βάζει στο επίκεντρό της τα βασικά για τις ανάγκες των πολλών, που είναι η υγεία, η παιδεία, το κοινωνικό κράτος, η στέγη, η δουλειά, τα δικαιώματα, η αξιοπρέπεια».
Είπε, ακόμα, ότι «χρειαζόμαστε ένα άλλο οικονομικό μοντέλο από αυτό που επέβαλε η διακυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ».

Φαίνεται πως τη βαριά καμπάνα (και όχι το καμπανάκι) από τους ψηφοφόρους στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις δεν την άκουσε η ηγεσία του ΑΚΕΛ. Οι πολίτες έχουν μνήμη. Θυμούνται πολύ καλά τα μνημονιακά νομοσχέδια που κατέθεταν υπουργοί της κυβέρνησης Χριστόφια – ΑΚΕΛ το 2011-2012 για μειώσεις μισθών, κουτσούρεμα συντάξεων και βαρύ πέναλτι από 12% για όσους αναγκάζονταν να αφυπηρετήσουν στο 63ο. Αυτοί οι πρώην υπουργοί είναι σήμερα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΑΚΕΛ, μέλη του Π.Γ. Τότε άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν.

Τότε δεν ήταν ιδεοληψίες, ήταν «στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους, των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας»; Τότε οι άνεργοι που συνωστίζονταν στα κοινοτικά παντοπωλεία ήταν «στο πλαίσιο της ταξικής πολιτικής του κόμματος της εργατιάς που ανταποκρίνονταν στις ανάγκες των πολλών»;

Οι δογματισμοί και οι ιδεοληψίες!

Όταν το ΑΚΕΛ ζήτησε και προφανώς ικανοποιήθηκε το αίτημά του για επιδότηση, λόγω μείωσης του κύκλου εργασιών των τεσσάρων από τις πέντε επαρχιακές οργανώσεις (λες και είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και μειώθηκαν οι πωλήσεις τους, λόγω πανδημίας), ήταν «στο πλαίσιο της ανάγκης για ριζική αλλαγή και μιας νέας πολιτικής που θα βάζει στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών»; Κάτι τέτοιες επιχορηγήσεις δεν θα επηρεάσουν το κονδύλι το οποίο είναι εγκεκριμένο για τους πραγματικούς δικαιούχους που είναι οι αυτοτελώς εργαζόμενοι και οι ιδιοκτήτες μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των οποίων όντως μειώθηκε κάθετα ο κύκλος εργασιών τους; Αυτά ξέρουν, αυτά λένε.

Πότε, όμως, θα συμπεριφερθούμε όλοι πατριωτικά και όχι μικροκομματικά;

Πότε τα μικρά και ασύμφορα θα λειτουργούν και διαιωνίζονται υπεράνω εις βάρος πολιτικών προς όφελος των πολλών;

Η αύξηση του αριθμού βουλευτών,

η υπογεννητικότητα και η δημογραφική αλλοίωση

Πρόσφατα συζητήθηκαν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εσωτερικών πιθανές τροποποιήσεις στον εκλογικό νόμο, με κύρια την αύξηση του αριθμού των βουλευτών στους 90, καθώς και εισαγωγή του θεσμού για βουλευτές επικρατείας. Τα κόμματα φαίνεται φροντίζουν από τώρα πώς θα ενισχύσουν την παρουσία τους στη νομοθετική εξουσία και δεν ασχολούνται με ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την υπογεννητικότητα στην Κύπρο και την οφθαλμοφανή επερχόμενη δημογραφική αλλοίωση.

Σύμφωνα με πολύ πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν για τις δημογραφικές αλλαγές στις χώρες της Ε.Ε., καταδεικνύεται η τάση για χαμηλότερα ποσοστά γεννήσεων, γηράσκουσες κοινωνίες και μικρότερα νοικοκυριά.

Όπως σημειώνεται, «καταδεικνύει επίσης τη μείωση του μεριδίου της Ευρώπης στον παγκόσμιο πληθυσμό - το οποίο αναμένεται να αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού έως το 2070 …».

Ειδικά για την Κύπρο, η έκθεση καταγράφει ότι «ο σημερινός πληθυσμός της χώρας είναι 0,9 εκατομμύρια, 0,2% της ΕΕ, το διαθέσιμο εισόδημα είναι στο 88% του μέσου όρου της ΕΕ, η κατά κεφαλήν κατανάλωση στο 96% και η πυκνότητα στα 94 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Σε σχέση με την πληθυσμιακή σύνθεση προβλέπει ότι οι ηλικιακές ομάδες από 20 έως 39 θα συρρικνωθούν κατά 10% με 15% έως το 2070 και οι ομάδες από τα 60 έως τα 80+ θα αυξηθούν κατά 25% με 30%. Ο πληθυσμός στο σύνολό του θα φτάσει το 1,1 εκατομμύριο το 2070, αλλά με αύξηση των ατόμων ηλικίας 65 ώς 80+. Ταυτόχρονα οι θάνατοι το 2070 θα ξεπεράσουν οριακά τις γεννήσεις και το ποσοστό γονιμότητας θα παραμείνει κοντά και κάτω από το 1,5.

Το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση στην Κύπρο το 2070 θα είναι τα 86 έτη για του άνδρες και 90 για τις γυναίκες. Τα έτη ζωής σε σύγκριση με το προσδόκιμο υγιούς ζωής το 2018 είναι 82,9 και 62,2 αντίστοιχα στο σύνολο (84,8 και 62,4 για τις γυναίκες και 80,9 και 62 για τους άνδρες).

Η διάμεση ηλικία αυξάνεται από 37,5 έτη σήμερα σε 45 έτη το 2070 και ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων από 25% θα φτάσει το 50%».

Αυτά τα καταθλιπτικά στοιχεία θα πρέπει να σημάνουν συναγερμό για το κυπριακό Κοινοβούλιο, την Κυβέρνηση και τους συντεταγμένους θεσμούς της Πολιτείας.

Επείγει η υιοθέτηση μιας νοικοκυρεμένης πατριωτικής πολιτικής, προκειμένου να ενισχυθούν οι γεννήσεις και να αναχαιτισθεί η επικίνδυνη καμπύλη της υπογεννητικότητας και της δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού.

Για να γίνουν αυτά, χρειάζονται και θυσίες:

Οι βουλευτές, αντί να ζητούν να αυξηθεί ο αριθμός των μελών του Κοινοβουλίου, να συνειδητοποιήσουν πως υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά ζητήματα από τα υπαρξιακά τους. Αντί όλο να θέλουν και να ευλογούν τα γένια τους, ας κάνουν κάποιες μικροθυσίες.

*Να προχωρήσουν σε μειώσεις μισθών και ωφελημάτων τους.

*Να θεσμοθετήσουν νόμο για τον τερματισμό των πολλαπλών συντάξεων και σε μείωση των κονδυλίων επιδότησής τους με εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό κορβανά που συνεισφέρει ο λαός.

*Να μειώσουν τα εισοδήματα-μισθούς τους, όπως έγινε και με τους πολίτες.

Από τις εξοικονομήσεις αυτές να συγκεντρωθεί ένα μεγάλο κονδύλι για την εφαρμογή μιας σφαιρικής πολιτικής κατά της υπογεννητικότητας:

*Να υιοθετηθούν σημαντικές επιδοτήσεις των γεννήσεων από νεαρά ζευγάρια, προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος οι Ελληνοκύπριοι να μετατραπούν σε μειοψηφία στην ίδια τους την πατρίδα.

*Περισσότερες διευκολύνσεις και επιδοτήσεις για απόκτηση στέγης για όσους έχουν πάνω από δύο παιδιά.

Οι κατεχόμενες περιοχές αλλοιώνονται δημογραφικά με Τούρκους εποίκους. Οι ελεύθερες περιοχές κατακλύζονται από τις ροές λαθρομεταναστών, που στέλνονται από την Τουρκία. Η Κύπρος επιβάλλεται να ζητήσει εξαιρέσεις και να μη δέχεται άλλους λαθρομετανάστες στα ακρωτηριασμένα εδάφη της.

Μόνο με τέτοιες πατριωτικές αποφάσεις οι πολίτες θα εκτιμήσουν τη συμβολή των κομμάτων υπέρ των συμφερόντων του συνόλου του λαού και του τόπου.