Τουρισμός αφενός αλλά και ταυτόχρονη στήριξη της υπαίθρου

Η μακρά περίοδος εγκλεισμού λόγω του κορωνοϊού και η καραντίνα των τελευταίων μηνών, στην οποία αναγκαστικά μπήκαμε, έφεραν στην επιφάνεια, είναι η εκτίμησή μου, αρκετές αλήθειες, τις οποίες χρόνια τώρα ξέραμε, αλλά στην ουσία δεν μπορούσαμε ή δεν θέλαμε να παραδεχθούμε, επηρεασμένοι προφανώς από τους ξέφρενους ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και παρατεταμένης ευμάρειας, τουλάχιστον μετά την προηγούμενη οικονομική κρίση που είχαμε.

Διαπιστώσαμε εν ολίγοις πόσο σημαντικές είναι οι στιγμές με την οικογένειά μας, αντιληφθήκαμε πως η αναφορά "σαν την υγεία δεν έχει" δεν είναι απλώς μια ατάκα συνήθειας αλλά η ουσία, διαπιστώσαμε όμως και πόσο στ’ αλήθεια η Κύπρος, ως προορισμός, είναι εξαρτημένη από την παρουσία των ξένων. Μια παρουσία που όλο αυτό το διάστημα και μας έλειψε αλλά και μας στοίχισε. Αφενός η απουσία τουριστών δημιούργησε σοβαρά προβλήματα επιβίωσης σε πολλούς τομείς της οικονομίας, κυρίως του τουρισμού και της επισιτιστικής βιομηχανίας, αφετέρου επηρέασε και τον τομέα των ακινήτων, όπως μπορείτε να διαβάσετε και σε άλλο άρθρο της σημερινής μας έκδοσης, όπου η κατάσταση έχει σαφώς διαφοροποιηθεί.

Η έλλειψη λοιπόν ροής συναλλάγματος στις κυπριακές επιχειρήσεις έφερε στην επιφάνεια την ανάγκη όλων μας να ενεργοποιήσουμε περισσότερη εσωτερική/ εγχώρια δραστηριότητα. Στην περίπτωση του τουρισμού, να θέσουν σε κινητοποίηση των εγχώριο τουρισμό, μια επιδίωξη που στήριξε με πακέτο μέτρων και η κυβέρνηση. Μάλιστα, η οικονομική ενίσχυση αυτή στις επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον τουρισμό οδήγησε πολλούς ξενοδόχους να αναθεωρήσουν την πολιτική τους για τη διαχείριση της κρίσης και να πάρουν την υστάτη την απόφαση να ανοίξουν ξανά τις ξενοδοχειακές τους μονάδες αντί να τις αφήσουν κλειστές.

Είναι όμως αρκετοί οι Κύπριοι για να στηρίξουν ολόκληρη την τουριστική βιομηχανία; Σαφώς και η απάντηση είναι αρνητική. Είναι εδώ που τουλάχιστον εγώ, δίχως εξειδικευμένες γνώσεις, μπορώ να διακρίνω διά γυμνού οφθαλμού πώς ήρθαν στην επιφάνεια προβλήματα και αδυναμίες που όλα αυτά τα χρόνια συσσωρεύτηκαν χάρη στον δικό μας προσανατολισμό να εγκαταλείψουμε σε μεγάλο βαθμό τομείς της Οικονομίας μας που θα έπρεπε να είναι πιο ανθηροί και πιο δυνατοί. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Ύπαιθρος, που μαραίνεται ολοένα και περισσότερο, και ο πρωτογενής τομέας στη Γεωργία.

Αν και τα τελευταία χρόνια έγιναν κάποια βήματα, μπορεί κανείς να πει πως αυτά δεν ήταν τόσο σημαντικά. Είναι, νομίζω, γενική ομολογία ότι υστερούμε αισθητά στον τομέα αυτό. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό της Ελλάδας, η οποία στο μεσοδιάστημα των δυο οικονομικών υφέσεων έκανε τεράστια άλματα και στη γεωργοκτηνοτροφία και στις καλλιέργειες και στις εξαγωγές, αλλά και σε θέματα πιο σύγχρονα και "πιασάρικα", που συνδυάζουν όλα τα προηγούμενα με την Τεχνολογία αλλά και με πληθώρα νεοφυών επιχειρήσεων.

Ιδιαίτερη ανησυχία φαίνεται να υπάρχει για την κατάσταση που επικρατεί στην ύπαιθρο και στις εταιρείες Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής των διαφόρων επαρχιών της Κύπρου.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τουρισμός και η Ανάπτυξη δεν συνδέονται μόνο με τις παραθαλάσσιες περιοχές. Τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Αφορμή για τη σημερινή μας παρέμβαση αποτέλεσε μια ανακοίνωση που εξέδωσε την εβδομάδα που ολοκληρώθηκε η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής της Επαρχίας Πάφου,με την οποία κτυπάει καμπανάκι κινδύνου για την κατάσταση με την αστυφιλία.

«Εγκατάλειψη και μαρασμός της υπαίθρου»

Η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής Περιφέρειας Πάφου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γι’ ακόμη μια φορά για το υψίστης σημασίας θέμα που αφορά την εγκατάλειψη και τον μαρασμό της υπαίθρου όλων ανεξαιρέτως των επαρχιών.

Ενόψει της υλοποίησης της Εθνικής Στρατηγικής Ανάπτυξης του Τουρισμού αλλά και των κατά καιρούς κυβερνητικών εξαγγελιών, η ΕΤΑΠ Πάφου ζητά χωρίς αναβολές να αντιμετωπιστούν τα χρόνια προβλήματα, η εγκατάλειψη και ο μαρασμός της κυπριακής υπαίθρου μέσα από μια συγκροτημένη πολιτική.

Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια, είναι φανερό ότι δεν έχουμε επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Έχει αποδειχθεί ότι μεμονωμένες ενέργειες, όπως η δημιουργία μονοπατιών της φύσης, ποδηλατοδρόμων, γραμμικών πάρκων, ο εξωραϊσμός των πυρήνων των χωριών κ.ά., δεν είναι αρκετά.

Για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις αντιμετώπισης της αστυφιλίας και επιστροφής νέων ανθρώπων στην ύπαιθρο, χρειάζεται να δημιουργηθούν νέες και να αναβαθμιστούν βασικές υφιστάμενες υποδομές (σύγχρονο οδικό δίκτυο και συγκοινωνίες, εκπαιδευτήρια, νοσοκομεία, υπηρεσίες κ.λπ), να παραχωρηθούν γενναιόδωρα κίνητρα για επαγγελματική αποκατάσταση, να ενθαρρυνθούν και να στηριχθούν οι επενδύσεις στην ύπαιθρο, να δοθούν κίνητρα για στέγαση και παραμονή στα χωριά, να γίνουν άμεσα βραχυπρόθεσμες αποτελεσματικές παρεμβάσεις οι οποίες θα προσδώσουν προοπτική για δημιουργία συνθηκών κανονικής διαβίωσης και παράλληλα να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός για την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης.

Η ΕΤΑΠ Πάφου αλλά και οι υπόλοιπες Εταιρείες Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής, με τις οποίες έχει συζητηθεί το θέμα, επιθυμούν διακαώς την ανάληψη πρωτοβουλίας από μέρους της Κυβέρνησης για να επιτευχθεί τα επόμενα χρόνια η πολυπόθητη ανάπτυξη και αναζωογόνηση της υπαίθρου.

Επιπρόσθετα επισημαίνουμε ότι η πρωτοβουλία του Επιτρόπου Ορεινών Περιοχών είναι αξιέπαινη. Όμως οι μελέτες που εκπονεί δεν προσεγγίζουν τα θέματα της υπαίθρου όλων των περιοχών μέσα από την πρώτη και τη δεύτερη φάση, που έχουν ως ορίζοντα το 2030.

Πιστεύουμε ότι με τις επιμέρους μελέτες, οι οποίες στην πλειονότητά τους είναι μικρής κλίμακας, περιορίζονται οι δυνατότητες συνολικής αντιμετώπισης των προβλημάτων και της αναμόρφωσης της υπαίθρου, γι’ αυτό υποστηρίζουμε τη διενέργεια μελέτης που θα καλύψει όλη την ύπαιθρο, εξαιρουμένων των περιοχών που εμπίπτουν στους όρους εντολής του Επιτρόπου Ορεινών Περιοχών.

Υπάρχει άμεση και επιτακτική ανάγκη για μια μελέτη αναζωογόνησης της κυπριακής υπαίθρου πριν να είναι πολύ αργά και μη ανατρέψιμα τα αποτελέσματα της εγκατάλειψης και του πλήρους μαρασμού.

Η ανακοίνωση αυτή μπορεί να είναι ενδεικτική του αισθήματος που επικρατεί και ίσως είναι η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε τη στρατηγική μας, βάζοντας λίγα αβγά και σε άλλο καλάθι.

Άλλωστε, όπως απέδειξαν τα χρόνια, οι κρίσεις αλλά και οι κύκλοι που αυτές κάνουν, πρέπει να αναπτυσσόμαστε πολυδιάστατα και με προγραμματισμό. Να ενισχύσουμε τους βραχίονες που στηρίζουν τον κυρίως κορμό, για να μπορέσουμε σε μελλοντικά παρόμοια φαινόμενα να είμαστε πιο προετοιμασμένοι να... σώσουμε την παρτίδα.