Χρειάζεται υπευθυνότητα, σεμνότητα και απολογίες…

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός κυβέρνησε την τουρκοκρατούμενη Κύπρο για 17 χρόνια. Δέκα χρόνια κυβέρνησε ο Γλαύκος Κληρίδης και άλλα επτά ο Νίκος Αναστασιάδης. Και οι δύο υπεσχέθησαν στον Κυπριακό Ελληνισμό ρεαλιστική λύση και απελευθέρωση από τον Τουρκικό Ζυγό. Τι έφεραν, είναι γνωστό. Τι έμπρακτο αντίκρισμα είχαν οι υποσχέσεις τους, είναι κραυγαλέο…

Επί της 10χρονης διακυβέρνησης Κληρίδη αντί να έλθει λύση, ήλθε περαιτέρω εδραίωση της τουρκικής κατάκτησης της Κύπρου. Επί Αναστασιάδη – που ήταν περισσότερο… επαΐων και… αποφασιστικός – αντί λύσης, ήλθαν περαιτέρω υποχωρήσεις και περιπλοκές. Αντί λύσης, ήλθε η διάλυση και των τελευταίων ελπίδων για Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία…

Ο Αναστασιάδης και o «μικρός» Αβέρωφ (Αρχηγός αργότερα) γιόρτασαν με πανηγυρική εκδήλωση, την περασμένη Πέμπτη, τα 44α γενέθλια του ΔΗΣΥ. Έπρεπε, όμως, αντί να πανηγυρίζουν, να θρηνούν… Έπρεπε, αντί να ζητωκραυγάζουν για τα δήθεν επιτεύγματά τους, να απολογούνται στον λαό για τις πολυχρόνιες παραπλανήσεις, αυταπάτες και εξαπατήσεις που έσπερναν στον νου, στη συνείδηση και στην καρδιά της κυπριακής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας η οποία έχει ήδη παραδοθεί στην απραξία, στην αμηχανία, στην κατάθλιψη, στην πιο κρίσιμη, ίσως, ώρα της παλαιάς και της νεότερης Ιστορίας της.

Δυστυχώς, οι διακυβερνήσαντες τον δύσμοιρο αυτόν τόπο λειτούργησαν ως θανατηφόρος κορωνοϊός της ελευθερίας, των εθνικών ελπίδων και της εθνικής προοπτικής. Χρειάζονται εκδηλώσεις πένθους και αγώνες ανάνηψης για τα όσα διεπράχθησαν με πράξεις και παραλείψεις των κυβερνητών αυτού του τόπου. Όχι γιορτές και προκλητικές, πλέον, ρητορικές κορώνες επιτυχιών και επιτυχημένων, μπροστά σ’ έναν δύσμοιρο και, πάλαι ποτέ, αγωνιστή Κυπριακό Ελληνισμό. Έναντι αυτού του Ελληνισμού χρειάζεται υπευθυνότητα, σεμνότητα και απολογίες…

Η αποστρατιωτικοποίηση, η… στρατιωτικοποίηση και τα «όπλα»

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά την ομιλία του στα 44χρονα από την ίδρυση του Δημοκρατικού Συναγερμού, μεταξύ άλλων, προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκλήθηκαν αλλά και να διορθώσει την πρωτοφανή δήλωσή του σε τηλεοπτική του συνέντευξη σε εκπομπή του ΡΙΚ στις 26.6.2020, ότι: «Εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά, να δώσουμε, μάλλον, λύση μέσα από τη στρατιωτικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού, κάτι που δεν το επιθυμώ. Και δεν είναι μια νότα απαισιοδοξίας ή παράδοσης, το αντίθετο. Οφείλεις να γνωρίζεις τις πραγματικότητες για να επιλέγεις τα όπλα».

Ο Νίκος Αναστασιάδης, την περασμένη Πέμπτη, ανέφερε πως «αυτά ουδόλως έχουν σχέση» με αυτό που ήθελε να μεταδώσει στη συνέντευξή του και διευκρίνισε ότι, αυτό που είπε είναι πως, «με βάση τον πατριωτικό ρεαλισμό, αυτό που υπαγορεύεται είναι ένας πολιτικός να μπορεί να επιλέξει τα όπλα που μπορεί να χρησιμοποιήσει προκειμένου να πετύχει ένα στόχο».

Για να προσθέσει: «Και η στρατιωτικοποίηση δεν είναι από τα όπλα που προσφέρονται. Όμως, από το να πεις ότι η στρατιωτικοποίηση δεν είναι αυτό που θα δώσει το αποτέλεσμα, μέχρι που κάποιοι ερμηνεύουν ότι αυτό τάχα υποδηλοί παράδοση του Αναστασιάδη, πλανώνται πλάνην οικτράν. Και εκσυγχρονίσαμε και έχουμε έναν σύγχρονο στρατό όχι για να επιτεθεί, αλλά σαν μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη και θα συνεχίσουμε να το πράττουμε, για να υπερασπιστούμε τα εδάφη μας. Αυτό είναι που θέλω να μεταφέρω και να μεταδώσω, ενώ, την ίδια ώρα, μέσα από την διπλωματία, μέσα από τις σχέσεις που έχουμε δημιουργήσει, μέσα από την παρουσία μας στην ΕΕ, προσπαθούμε έτσι ώστε να επιτύχουμε το ποθητό, και εύχομαι αυτό το ποθητό να έλθει πριν από τη συμπλήρωση της θητείας μου».

Διερωτόμαστε, πραγματικά, ποια είναι αυτά τα «όπλα» που προσφέρονται για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας και δη τι αποδώσεις έχουν; Γιατί, εμμέσως πλην σαφώς, συνεχίζεται το διαχρονικό επιχείρημα προς τους δήθεν αφελείς πολίτες «ότι η Κύπρος δεν μπορεί να αποκτήσει τέτοια στρατιωτική ισχύ, που θα έδιδε την ευκαιρία να μπούμε σε έναν πόλεμο με την Τουρκία». Ποιος λέει, στην τελική, ότι θέλουμε στρατό για να επιτεθεί στην Τουρκία ή για να μπούμε σε πόλεμο;

Ακριβώς η απαίτηση είναι να υπάρχει μία κυπριακή ισχυρή αποτρεπτική δύναμη προς υπεράσπιση της πατρίδας μας… Πότε, ως Κύπρος, εκσυγχρονίσαμε και πότε αποκτήσαμε έναν σύγχρονο στρατό, ως μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη που θα μας επιτρέψει να υπερασπιστούμε τα εδάφη μας; Και αν υπάρχει τέτοιος στρατός προς υπεράσπιση των εδαφών μας, γιατί η Τουρκία εισβάλλει στην ΑΟΖ μας; Όλα αυτά τα χρόνια επιτεύχθηκε ή όχι η αμυντική απογύμνωση της Κύπρου και μαζί με αυτήν και το αίσθημα ασφάλειας στον πληθυσμό;

Δυστυχώς, οι σημερινές κρίσιμες και ιστορικές στιγμές απέδειξαν ότι η ασκηθείσα πολιτική του κατευνασμού και, εν τέλει, η επιχειρηματολογία του περί πατριωτικού ρεαλισμού, η οποία μετουσιώθηκε, μεταξύ άλλων, με την αποστρατιωτικοποίηση του νησιού, είναι εθνικά καταστροφική.

Δυστυχέστατα, αφελής δεν ήταν κανένας πολίτης που επιζητούσε την αμυντική θωράκιση της Κύπρου, ως μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη προς υπεράσπιση της πατρίδας μας… Αφελείς, φαίνεται, ήταν και είναι όσοι ακριβώς ακολούθησαν την πολιτική του κατευνασμού και όχι μόνο δεν εξημέρωσαν, αλλά ξύπνησαν και έθρεψαν το τουρκικό θηρίο!!!

Η επιθετική και επεκτατική πολιτική της Τουρκίας ήταν, όλα αυτά τα χρόνια, σταθερή και αναμενόμενη, δεν άλλαξε και δεν έδειξε ποτέ ότι θα αλλάξει. Τουναντίον, εξελίσσεται πιο σκληρή και πιο αποφασιστική στις πολιτικές της βλέψεις, στρατιωτικοποιώντας την εξωτερική της πολιτική. Και είναι εδώ που τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος έπρεπε, εδώ και δεκαετίες προηγουμένως, να εξοπλιστούν αμυντικά έναντι του τουρκικού επεκτατισμού.

Και φτάσαμε σήμερα στο τραγικό σημείο όπου Ελλάδα και Κύπρος προσπαθούν να προλάβουν ένα θερμό επεισόδιο. Ένα σενάριο, μάλιστα, ψηλά στην ατζέντα των δύο χωρών και που ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί, αφού ουδείς μπορεί να προβλέψει πώς εξελίσσεται και πώς ελέγχεται μία κρίση.

Η σημερινή Τουρκία του Ερντογάν είναι μία χώρα με εισβολές και κατοχή, στη Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, στην Κύπρο, στη Λιβύη και με βάσεις στη Σομαλία, στην Αλβανία, στο Κατάρ, αλλά και με βλέψεις, συνάμα, στο Αιγαίο. Ένας Ερντογάν που ξεδιπλώνει τα … εξωτερικά του χαρτιά τη στιγμή που πιέζεται εσωτερικά. Πιέζεται πολιτικά, πιέζεται οικονομικά. Γίνεται αδίστακτος και επικίνδυνος εξωτερικά. Ένας Ερντογάν που εκβιάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, που δυναμιτίζει το κλίμα στο ΝΑΤΟ και που βρίσκεται σε παιγνίδια ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία. Ένας Ερντογάν που κινείται μέσα στο πλαίσιο του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας». Που αμφισβητεί την κυριαρχία επί της χωρικής θάλασσας στην περιοχή και τη δυνατότητα των νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και να δημιουργούν θαλάσσιες ζώνες. Που στη διαδικασία του τουρκικού αναθεωρητισμού προχώρησε παράνομα με τη συνομολόγηση συμφωνίας οριοθέτησης με τη Λιβύη. Ένας πραγματικός ηγέτης, πλέον, για την Τουρκία, που ανά πάσα στιγμή παρουσιάζεται έτοιμος, γνωρίζοντας πού, πότε και πώς να δημιουργήσει κρίσεις…

Εν κατακλείδι, θα συμφωνήσουμε μ’ ένα επιχείρημα που ανήκει στη σφαίρα του πατριωτικού ρεαλισμού, και επανέλαβε πρόσφατα και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα μας, στις 07/06/2020: «Θα πρέπει να είμεθα την ίδια ώρα και αρκούντως ώριμοι να αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι δυνατόν να αναμένουμε από φίλες χώρες ότι θα μπουν σ’ έναν πόλεμο παραγνωρίζοντας και τα δικά τους συμφέροντα, για να αποτρέψουν καταστάσεις και παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου εναντίον της ΚΔ».

Πού πήγαν, είπαμε, τα χρήματα για την Άμυνα;

Για αρκετά χρόνια, η εφημερίδα «Σ», αλλά και άλλοι έθεταν το ερώτημα: «Πού χάνονται τα χρήματα για την άμυνα;». Ρωτούμε, λοιπόν, ξανά, γιατί οι πολίτες από το 1984, επί προεδρίας Σ. Κυπριανού, όταν ψηφίστηκε ο νόμος για «Έκτακτη Εισφορά για την Άμυνα της Δημοκρατίας», έχουν συνεισφέρει δισεκατομμύρια για την ενίσχυση της άμυνας της Κύπρου; Ρωτούμε ξανά, γιατί «νόμιμα» και ανήθικα έχουν παραπλανηθεί και εξαπατηθεί οι πολίτες, πληρώνοντας εισφορά για την άμυνα και τα χρήματά τους εν τέλει διετίθεντο για να καλύπτουν τις οικονομικές ατασθαλίες του κράτους;

Όπως είχε αποκαλύψει στις 30/12/2013 στην εφημερίδα «Αλήθεια» ο εκλεκτός συνάδελφος Τάκης Αγαθοκλέους (στοιχεία που κατατέθηκαν τον Δεκέμβριο του 2013 στη Βουλή από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους), από το 1984 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2013 εισπράχθηκε από τους πολίτες το πρωτοφανές ποσό των έξι δισεκατομμυρίων, 794 εκ., 258 χιλιάδων, 571 ευρώ και 22 σεντ.

Τέσσερα χρόνια μετά -χωρίς να υπάρξει απάντηση πού έχουν πάει τα χρήματα της Άμυνας - στις 06/08/2017, έρευνα της «Σ» από τον συνάδελφο Μάριο Πούλλαδο αποκάλυπτε ότι, από το 1984 μέχρι το 2016, είχαν εισπραχθεί ποσά της τάξης των 8 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων μόνον τα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ κατέληξαν στο Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης. Σύμφωνα με έγγραφο του Γενικού Λογιστηρίου, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων από το 1984 που εισπράττονταν μέσω της έκτακτης εισφοράς για την ενίσχυση της Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έχουν αξιοποιηθεί γι’ αυτόν τον σκοπό, αλλά έχουν δαπανηθεί για την καταβολή μισθών δημοσίων υπαλλήλων, κοινωνικών επιδομάτων, επιδοτήσεων και για αγορές αναλωσίμων. Ένα τεράστιο ποσό, αφού αντιστοιχεί στο 43,75% του συνόλου των χρημάτων που όλα αυτά τα χρόνια εισπράχτηκαν.

Τότε, μετά τη δημόσια λαϊκή απαίτηση, τις αντιφάσεις των κομμάτων και τις επιστολές του Γενικού Ελεγκτή στον Γενικό Εισαγγελέα, το όλο ζήτημα έπεσε στα μαλακά.

Η δημοσιογραφία έχει επιτελέσει το καθήκον της, στον βαθμό που της επιτρέπουν οι δυνατότητές της, για ανάδειξη του ζητήματος της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος για τα χρήματα της άμυνας. Η κυβέρνηση και τα κόμματα οφείλουν εκ του νόμου και εκ του Συντάγματος να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους και να επιφέρουν την κάθαρση από το «άγος» που διέπρατταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο νέος Γενικός Εισαγγελέας και ο Γενικός Ελεγκτής οφείλουν να ερευνήσουν εκ νέου το θέμα, ώστε να διαπιστωθεί, αν υπήρξε κατάχρηση ή υπέρβαση εξουσίας. Χωρίς τα…παραθυράκια του νόμου να «καλύπτουν» την ανηθικότητα και την παραπλάνηση των πολιτών. Εκτός από εγγραφή του θέματος για συζήτηση στη Βουλή, θα πρέπει να εξεταστεί ακόμη και το ενδεχόμενο και διάπραξης ποινικού αδικήματος.

Χρέος έχει και ο νέος Υπουργός Άμυνας να απαιτήσει όχι μόνο δραστική αύξηση των κονδυλίων για την άμυνα, αλλά και το ποσό που χάθηκε τόσα χρόνια για την άμυνα! Αν το ποσό αυτό διετίθετο για την άμυνα, η Κύπρος θα είχε ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ακόμη και υπό τις σημερινές κρίσιμες συνθήκες…