Είναι «θανάσιμο αμάρτημα» η άποψη;

Ηρεμήστε, κύριοι! Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι κάποιοι από εσάς είσαστε νοσταλγοί της Ιεράς Εξέτασης και των μεθόδων της. Ούτε και ότι η 16χρονη μαθήτρια του Λυκείου της Δασούπολης είναι μετεμψύχωση του Γαλιλαίου. Μια απλή έφηβη είναι, που είχε την τόλμη να πάει κόντρα στις κρατούσες αντιλήψεις περί μαθήματος των Θρησκευτικών και να δημοσιοποιήσει τις απόψεις της στο περιοδικό του σχολείου της. Ποιο «θανάσιμο αμάρτημα» διέπραξε και θέλατε να την στείλετε στην «πυρά» της απαξίωσης και του μπούλινγκ; Διαφώνησε απλώς με τον τρόπο που διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών και εισηγήθηκε να γίνει προαιρετικό, επεξηγώντας την άποψή της με επιχειρηματολογία και αναπτύσσοντας με λογικό τρόπο τους προβληματισμούς της. Σε μιαν ώριμη κοινωνία, το άρθρο της 16χρονης θα περνούσε απαρατήρητο. Εδώ έγινε του Κουτρούλλη ο γάμος, με πρωταγωνιστές, μάλιστα, θεολόγους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι υποδέχθηκαν το κείμενο με κραυγές αποδοκιμασίας, όπως «ντροπή» και «αίσχος». Πάλι καλά που δεν την αποκάλεσαν και... αιρετική. Ή καλύτερα... «προαιρετική», επειδή εισηγήθηκε την προαιρετική διδασκαλία!

Πραγματικά διερωτάται κάποιος, ποιος είναι τελικά ο στόχος της εκπαίδευσης. Δεν είναι να δημιουργεί ελευθερόφρονες ανθρώπους, που να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, να ανοίγουν νέους δρόμους, να αμφισβητούν τα καθιερωμένα, να αναπτύσσουν κριτική σκέψη, να πιστεύουν ότι «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»;

ΜΠΟΞΕΡ