Ευθύνες για τα χάλια της κυπριακής άμυνας
Δεν θα αρχίσω το άρθρο μου με ένα από τα χιλιάδες γνωμικά που έχουν διατυπωθεί από αρχαιοτάτων χρόνων για την ανάγκη της Άμυνας. Εκείνο το οποίο πρωτίστως με ενδιαφέρει είναι η ουσιαστική και αποτελεσματική άμυνα της πατρίδας μου και η προς πόλεμο προπαρασκευή της. Έχει επαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις αποτροπής η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ); Αν, ναι, προς τι οι δηλώσεις του Προέδρου Αναστασιάδη περί του «τέλους του Κυπριακού Ελληνισμού»; Αν, όχι; Τις πταίει;
Με το πρώτο ερώτημα, εάν έχει η ΚΔ επαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις, γιατί ο Πρόεδρος έκαμε την τραγική δήλωση για το τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο; Δήλωση η οποία αποθαρρύνει τους Έλληνες και ενθαρρύνει τους εχθρούς μας. Εάν οι δυνάμεις της ΕΦ δεν είναι επαρκείς, τι έκανε από την εκλογή του στη θέση του ΠτΔ για να αλλάξει την τραγική αυτή κατάσταση;
Χάριν του άρθρου θεωρώ ότι ο ΠτΔ αγνοεί τα θέματα της άμυνας ή δεν πιστεύει στην άμυνα, τι έκαναν οι διάφοροι αρχηγοί, υπαρχηγοί του ΓΕΕΦ και οι ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΦ; Αν διαφωνούσαν, γιατί δεν κατήγγειλαν την Κυβέρνηση για την υποβάθμιση της άμυνας, γιατί συνηγορούσαν στη μείωση των Μονάδων, στην κατάργηση μεγάλου αριθμού φυλακίων και, το αισχρότερο, στη μείωση του χρόνου υπηρεσίας της στρατιωτικής θητείας; Αυτοί λοιπόν οι ανώτατοι αξιωματικοί έχουν πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, γιατί είναι οι τεχνοκράτες της άμυνας που γνωρίζουν τον εχθρό και τις δυνατότητές του.
Από το 2004 και εντεύθεν ο κυπριακός Ελληνισμός έχει κουραστεί ν’ ακούει ότι η Κύπρος ως χώρα μέλος της ΕΕ είναι ισχυρή, ότι ο «ευρωστρατός» (ανύπαρκτος για όσους γνωρίζουν) είναι στο πλευρό μας, ότι η Κύπρος είναι το ΝΑ σύνορο της ΕΕ, ότι η ΑΟΖ της ΚΔ είναι ΑΟΖ της ΕΕ και διάφορα άλλα ψέματα και φαιδρότητες, που ηχούσαν εύηχα στ’ αφτιά του λαού, που τα ερμήνευε όπως ήθελε. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι σκληρή.
Η Κύπρος αυτήν τη στιγμή κινδυνεύει να βλέπει και να θρηνεί αδύναμη τον βιασμό της ΑΟΖ της από τα κατοχικά γεωτρύπανα, όπως το 1974 οι βάρβαροι Τούρκοι εισβολείς βίαζαν και σκότωναν γυναίκες, άνδρες και μωρά. Το 1974 υπήρχε το στοιχείο της προδοσίας, που εξ όσων είδαμε στη συνέχεια δεν είχε προδότη, γιατί κανένας δεν καταδικάστηκε. Υπενθυμίζω ότι το έγκλημα της προδοσίας είναι απαράγραπτο και πρέπει να το έχουν υπόψη τους όλοι.
Ομοίως, οι σημερινοί εταίροι μας, οι Ευρωπαίοι, όπως το 1974, παρακολουθούσαν απαθείς και ενίοτε χαιρεκακούντες και εκ των υστέρων επισκέπτονταν το θύμα προσπαθώντας να δείξουν μια επιδερμική υποκριτική ευαισθησία, έτσι και σήμερα θα ενεργήσουν κατά τρόπον ανάλογο.
Αυτήν τη φορά δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία, γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις είχαν στη διάθεσή τους τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης (ΤΑΘ), των οποίων -εν τη σοφία τους- οι «βολευτές» ενέκριναν τη δυνατότητα διάθεσης για άλλους σκοπούς. Δυστυχώς, το θέμα των κονδυλίων του ΤΑΘ και της οικοδόμησης ικανών δυνάμεων αποτροπής στην ΚΔ κανένα πολιτικό κόμμα δεν το χειρίστηκε με σοβαρότητα, ούτε πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής ή μέλη της εν λόγω Επιτροπής το κατήγγειλαν στον ΚΥΡΙΑΡΧΟ κυπριακό λαό. Σύμφωνα με άρθρα και εισηγήσεις σε ημερίδες, από άριστους αξιωματικούς του Στρατού Ξηράς, του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας, η ΚΔ αν αξιοποιούσε ορθά τα κονδύλια του ΤΑΘ σήμερα θα είχε ισχυρότερες ΕΔ και μάλιστα πολεμικά πλοία και πολεμική αεροπορία, κάτι που στο πλαίσιο ενός ισχύοντος ΔΕΑΧ θα ανέτρεπε εις βάρος της Τουρκίας το ισχύον ισοζύγιο δυνάμεων, που σήμερα, σύμφωνα με ψυχρούς υπολογισμούς, είναι υπέρ της και μάλιστα με μια ΚΔ έρμαιο στις ορέξεις της.
Έστω και τώρα, εφόσον ο ΠτΔ έχει συνειδητοποιήσει την τραγική στρατιωτική κατάσταση, για την οποία φέρει μεγάλη ευθύνη, ας προχωρήσει τάχιστα σε εξοπλισμούς και συνομολόγηση στρατιωτικών συμμαχιών πρώτα με την Ελλάδα και με το Ισραήλ, χώρες με τις οποίες έχουμε κοινά συμφέροντα.
