Ο στόχος του Σουλτάνου…
Δεν ήθελε ιδιαίτερη ευφυΐα για ν’ αντιληφθεί κάποιος ότι, μετά τη Συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου, η Τουρκία θα αντιδρούσε στρατιωτικά. Και θα επιχειρούσε να αποδείξει ότι αυτή έχει τον έλεγχο της κατάστασης στη θαλάσσια περιοχή από το Καστελόριζο ώς την Κύπρο. Ο Τούρκος Πρόεδρος ήταν συνεπής με τις απειλές του. Εξέδωσε την ίδια navtex με εκείνην που πυροδότησε την κρίση του Ιουλίου. Στην ίδια θαλάσσια περιοχή. Στον 28ο Μεσημβρινό. Και προκάλεσε την Ελλάδα. Τράβηξε το πιστόλι. Όχι, όμως, τη σκανδάλη. Το βάρος αυτής της ευθύνης το φόρτωσε στην Αθήνα.
Και τότε και σήμερα ο Έλληνες Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι η χώρα του θα απαντούσε στις τουρκικές προκλήσεις. Και, μάλιστα, δυναμικά. Αληθές, όμως, είναι ότι το «Ορούτς Ρέις» αλωνίζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την Κυπριακή ΑΟΖ, χωρίς κανείς να το εμποδίζει. Είναι, δε, πρόδηλον ότι η Άγκυρα θέτει την Αθήνα ενώπιον του εξής διλήμματος: Ή θα μπεις σε πόλεμο ή θα δεχθείς τετελεσμένα. Αν τολμάς, έλα! Και η Ελλάδα αποφεύγει τη σύγκρουση, μεταφέροντας το σκηνικό σε διπλωματικό επίπεδο. Ψάχνει για στηρίγματα σε γειτονικές χώρες και στην ΕΕ. Καλώς πράττει. Για να μην αισθάνεται μόνη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι απαλλάσσεται από την τουρκική απειλή.
Εφόσον ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν τήρησε τη δέσμευσή του και δεν απέτρεψε την εισβολή του τουρκικού στόλου που συνόδευε το «Ορούτς Ρέις» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, γιατί να το πράξουν άλλα κράτη; Ποιος θα διώξει τον τουρκικό στόλο από την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την Κυπριακή ΑΟΖ; Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί με τα μηνύματα στήριξης των φίλων μας ή με τις τοποθετήσεις των εταίρων μας, που βλέπουν πρώτα τα δικά τους συμφέροντα και μετά τι καθορίζει η αλληλεγγύη και τι το δίκαιο; Ας είμαστε προσγειωμένοι. Κανείς δεν έχει λόγο να μπει για το χατίρι μας σε πόλεμο με την Τουρκία, εκτός και αν έχει να κερδίσει περισσότερα από αυτά που θα χάσει.
Η Τουρκία μετρά την αποφασιστικότητα της Ελλάδας. Και κατανοεί ότι η Αθήνα δεν έχει πρόθεση να φτάσει στα άκρα. Εκτός και αν την κολλήσει στον τοίχο και της βάλει το πιστόλι στον κρόταφο. Όμως, δεν είναι αφελής ο Ερντογάν. Προσδοκά να ταπεινώσει την Ελλάδα αναιμάκτως. Με τη σκιά της ισχύος του. Και η Αθήνα δείχνει αυτοσυγκράτηση. Δεν πέφτει, όπως ισχυρίζεται, στην τουρκική «πολεμική παγίδα». Ταυτοχρόνως, όμως, δεν σταματά την Άγκυρα, η οποία της κλέβει τμήμα της ειδικής κυριαρχίας της. Την υφαλοκρηπίδα της.
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έδωσαν από την κρίση του Ιουλίου, ακόμη και χθες, αποτρεπτικά εργαλεία στον Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος, όμως, παγιδεύτηκε μέσα στις ρητορείες του περί κόκκινων γραμμών, οι οποίες θρυμμάτισαν τα καλώδια του «Ορούτς Ρέις». Και έμεινε εκτεθειμένος. Και αυτός και η Ελλάδα. Όφειλε να ήταν λιγότερο ομιλητικός και περισσότερο αποτελεσματικός. Ανεπιτυχώς επιχείρησε να κρυφτεί πίσω από τον ισχυρισμό ότι οι μηχανές των πλοίων δεν επιτρέπουν την πραγματοποίηση τουρκικής έρευνας, άρα, δεν μπορεί να σταματήσει τους Τούρκους, διότι, εάν το πράξει, θα βρεθεί υπό κατηγορία! Και έτσι έχει την ψευδαίσθηση ότι καθάρισε. Ότι θα γλιτώσει από τον μπελά. Όχι μόνο δεν θα γλιτώσει, αλλά ο Σουλτάνος έχει ως στόχο του να τον ταπεινώσει…
