Ο Χριστάκης ανεβαίνει τον Γολγοθά του με μόνο ένα πόδι

Με μια δέσμη χαρτιά στο χέρι και το τηλέφωνο στο αφτί όλη μέρα, αλλά δίχως να χάνει ποτέ την αξιοπρέπειά του, ο Χριστάκης Χαραλάμπους, κάτοικος Πέγειας, προσπαθεί, μάταια προς το παρόν, να δαμάσει το τέρας της γραφειοκρατίας στην Κύπρο.

Ο Γολγοθάς που έχει να ανέβει μοιάζει να μην έχει τέλος, αφού, μετά την απώλεια του ενός του ποδιού, ο κ. Χαραλάμπους τρέχει από το ένα ιατροσυμβούλιο στο άλλο και συμπληρώνει τη μια αίτηση μετά την άλλη για παροχή βοήθειας, δίχως, όμως, οποιοδήποτε θετικό για τον ίδιο αποτέλεσμα.

Η μάταιη προς το παρόν προσπάθειά του τον οδήγησε σε ένα δημόσιο ξέσπασμα, αναζητώντας ως ύστατη λύση τη δημοσιοποίηση του προβλήματός του μέσω των Μέσων Ενημέρωσης ή των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Την περασμένη Πέμπτη έγραψε δημόσια στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ότι θέλει να μιλήσει δημόσια για το πρόβλημά του και, όπως ο ίδιος μαρτυρεί, μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες επικοινώνησαν μαζί του από το Γραφείο Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος για να του εξηγήσουν πού "κόλλησαν" οι διαδικασίες και δεν μπορούν να προχωρήσουν.

Το πρόβλημα υγείας

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όλα ξεκίνησαν σύμφωνα με τον κ. Χαραλάμπους το 2008 και επιδεινώθηκαν το 2012, με ένα πρόβλημα υγείας με διαβήτη. Στην πορεία, λόγω της ασθένειας, όπως αναφέρει στη "Σ", έχασε αρκετό βάρος, μέχρι που ήρθε ένας τραυματισμός στη δουλειά, που εργαζόταν ως οδηγός σαφάρι στον Ακάμα.

«Τραυματίστηκα στο κάτω μέρος του ποδιού και τελικά η πληγή μολύνθηκε. Ακολούθησε οστεομυελίτιδα και κρίθηκε αναγκαίο να προχωρήσουν οι γιατροί στην αποκοπή του ποδιού μου. Αρχικά αρνήθηκα και δεν μπορούσα να το δεχθώ. Στην πορεία, όταν το πρόβλημα επιδεινώθηκε και όταν ο γιατρός μού εξήγησε ότι, αν δεν κοπεί το πόδι, λόγω της σηψαιμίας μπορεί να πεθάνω, αναγκάστηκα να δεχθώ, αν και ένιωθα ότι με το να κοπεί το πόδι μου θα τελειώσει η ζωή μου.

»Μη έχοντας επιλογή και έχοντας κατά νουν ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το κράτος θα είναι δίπλα μου, προχώρησα με βαριά καρδιά και δέχθηκα να χάσω το ένα μου πόδι. Από τότε, δυστυχώς, ξεκίνησε και ο Γολγοθάς μου. Με απέρριψαν τρεις φορές από το ΕΕΕ, αλλά με απέρριψαν και από τη σύνταξη ανικανότητας, καθώς και για επιδόματα ασθενείας που προηγήθηκαν, λόγω των μειωμένων Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

»Πρέπει να σας πω ότι και λόγω των μειωμένων Κοινωνικών Ασφαλίσεων που κατέβαλα στο παρελθόν ως υπάλληλος σε γραφείο ταξί, αλλά και λόγω του ότι από το 2016 που δεν εργάζομαι για λόγους υγείας δεν έχω Κοινωνικές Ασφαλίσεις, σήμερα είμαι αβοήθητος και ζω εγκλωβισμένος σε αυτήν την κατάσταση. Για να βρω μια λύση απευθύνθηκα μέχρι και το Υπουργείο Ευημερίας από το 2019, αλλά πάλι δίχως καμία απάντηση.

»Σήμερα, το μόνο που έχω στα χέρια μου είναι οι πολλαπλές απορρίψεις από το ΕΕΕ, η απόρριψη από το Ταμείο για τη σύνταξη ανικανότητας αλλά και η απόρριψη κινητικής αναπηρίας. Διερωτώμαι ειλικρινά πώς θα περάσω;

»Όταν με έπιασαν τελευταία φορά να μου πουν ότι δεν δικαιούμαι τίποτα, τους είπα καλύτερα να μου πουν να πάω να πεθάνω να ησυχάσω, δεν ξέρω τι άλλο να σας πω».

Η απόρριψη από το ΕΕΕ

Δίχως να κρύβει την αλήθεια, αλλά με την απόγνωση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, ο Χριστάκης Χαραλάμπους αναφέρεται στους λόγους για τους οποίους το αίτημά του για να γίνει λήπτης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος απορρίφθηκε. «Έχω περιουσία στο όνομά μου. Είναι το σπίτι μου και δυο χωράφια που έχω στο χωριό μου, τα οποία όμως είναι δεσμευμένα στην τράπεζα λόγω χρεών. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις, αλλά αυτήν τη στιγμή ούτε το σπίτι ούτε τα χωράφια μπορούν να μου δώσουν λεφτά να ζήσω. Ακόμη και να πουληθούν», λέει, «πρέπει πρώτα να ξοφληθούν οι υποχρεώσεις και μετά να πάρω εγώ λεφτά, αν μείνουν».

«Σήμερα αναγκάζομαι να ζω δίχως έσοδα επειδή έχω περιουσία, αλλά η ακίνητη περιουσία δεν μπορεί ούτε το ψυγείο να γεμίσει, ούτε στον μπακάλη να πληρώσει τον λογαριασμό».

Η απόρριψη από το Κέντρο

Αξιολόγησης Αναπηρίας

Ανάμεσα στα χαρτιά που κρατάει και επιδεικνύει ο κ. Χαραλάμπους ως απόδειξη της απόγνωσής του είναι η τελευταία επιστολή που έφτασε κοντά του και προέρχεται από το Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες.

Η επιστολή αυτή στην πρώτη της παράγραφο γράφει πως, σύμφωνα με την αίτηση του ενδιαφερομένου για το επίδομα βαριάς κινητικής αναπηρίας, το Κέντρο Αξιολόγησης Αναπηρίας αποφάσισε μετά την εξέταση του αιτήματος ότι δεν κρίνεται ο αιτητής δικαιούχος του εν λόγω επιδόματος. Σε περίπτωση, προσθέτει η επιστολή, που η κατάσταση της αναπηρίας του παρουσιάσει επιδείνωση στον βαθμό που προϋποθέτουν τα κριτήρια της Νομοθεσίας ή του σχεδίου, τότε να υποβάλει ξανά νέα αίτηση.

Η διαβίωση σήμερα;

Σήμερα ο Χριστάκης Χαραλάμπους, γνωστός στους φίλους τους ως Κρις, προσπαθεί να βγάλει καθημερινά το ψωμί του φτιάχνοντας σάντουιτς και καφέδες ως πλανοδιοπώλης. Μη έχοντας καν σταθερό σημείο εργασίας, αφού μετακινείται ανάλογα με τις συνθήκες, είναι αναγκασμένος να περιμένει όλη μέρα στους δρόμους για να πάρει μερικά λεφτά, με τα οποία θα μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες του.

Ρωτώντας τον αν βγαίνει το μεροκάματο, ο ίδιος απαντά πως ευτυχώς που υπάρχει και ο αδελφός του και τον ενισχύει οικονομικά, διαφορετικά τα πράγματα θα ήταν ακόμη χειρότερα.

Ο κ. Χαραλάμπους είναι πατέρας τριών παιδιών από δυο γάμους, όμως σήμερα, ένεκα και της πιο πάνω κατάστασης, διαμένει ολομόναχος στο σπίτι του στην Πέγεια. «Δεν ζητιανεύω, δεν είμαι επαίτης», λέει με περηφάνια, «διεκδικώ απλώς βοήθεια και στήριξη από το κράτος. Αν δεν μπορώ να έχω ένα επίδομα, μια βοήθεια και ένα ελάχιστο έσοδο, πώς θα μπορέσω να ζήσω, τι πρέπει να κάνω, ας το δουν επιτέλους κάποιοι, δεν είναι μόνο το γράμμα του Νόμου που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, αλλά και το πνεύμα. Η ύστατη προσπάθειά μου αυτή, δημοσιοποιώντας το πρόβλημά μου, σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει τους μηχανισμούς του κράτους, του Υπουργείου αλλά και της Προεδρίας της Δημοκρατίας, για να σταθούν δίπλα μου έστω και την υστάτη».