Οι κόκκινες γραμμές του Μητσοτάκη…
Η Τουρκία προχωρεί ακάθεκτη στην υλοποίηση του Οθωμανικού Οράματος. Και στην Αθήνα ασχολούνται ακόμη με τις προπέλες των πλοίων. Εάν, δηλαδή, εμποδίζουν ή όχι τις έρευνες του «Ορούτς Ρέις». Του νέου πορθητή. Για να έρθει ο πλέον αρμόδιος, ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού επί θεμάτων ασφαλείας, ο αντιναύαρχος εν αποστρατεία, Αλέξανδρος Διακόπουλος, να διευκρινίσει ότι οι Τούρκοι όντως διεξάγουν έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ότι η Αθήνα, απλώς, παρακολουθεί. Και λέει ψέματα. Και δείχνει ασυνέπεια. Το γεγονός και μόνον ότι ο Πρωθυπουργός ζήτησε την παραίτηση του κ. Διακόπουλου, επειδή αισθάνθηκε θιγμένος, συνιστά αμάχητο τεκμήριο του δικού του λάθους. Το 1996 στα Ίμια ο αέρας πήρε τη σημαία. Σήμερα, οι προπέλες των πλοίων εμπόδισαν την Τουρκία να διεξάγει έρευνες. Είναι τόσο τραγικές οι ηγεσίες του αθηναϊκού κράτους, που δεν μπορούν να βρουν ούτε ένα πειστικό επιχείρημα για να καλύψουν την ατολμία τους.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν έμεινε εκτεθειμένος μόνο ενώπιον του ελληνικού Έθνους. Άλλωστε, εμείς συνηθίσαμε. Τον μέτρησαν και οι ξένοι και, κυρίως, οι Τούρκοι. Και αντιλήφθηκαν ότι υπάρχει διάσταση λόγων και πράξεων. Ότι η αποτροπή του είναι αναξιόπιστη. Τον περασμένο Ιούλιο, ο ίδιος είχε θέσει κόκκινες γραμμές. Διακήρυξε ότι θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διαθέτει για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Και μάλιστα πού; Στην περιοχή όπου τρεις εβδομάδες μετά, με δική της παράνομη navtex, η Τουρκία διέλυσε τις δικές του κόκκινες γραμμές. Και μάλιστα επί της θαλάσσης. Και της ελληνικής και της κυπριακής. Και πώς αντέδρασε; Ως θεατής των γεγονότων! Έσπευσε, δε, να ζητήσει το ένα βράδυ βοήθεια από τη Μέρκελ και την επομένη έθεσε, όπως λέει ο κ. Δένδιας, θέμα εντός του έκτακτου Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, για έκδοση καταδικαστικής σε βάρος της Τουρκίας δήλωσης. Ερώτημα: Γιατί δεν είπε από το προηγούμενο βράδυ ο Έλληνας Πρωθυπουργός στη Γερμανίδα ομόλογό του, όταν είχαν τηλεφωνική επικοινωνία, ότι θέλει καταδικαστική δήλωση για να εξετάσει εάν θα υπάρξει στήριξη ή όχι; Πώς θα καταδίκαζε η Γερμανία την Τουρκία και μετά θα πήγαινε ως διαμεσολαβητής να σώσει την Ελλάδα; Ο Ερντογάν δεν είναι Μητσοτάκης. Θα της γύριζε την πλάτη. Ήταν άξιος να μην τη δεχθεί. Να μην της βγει στο τηλέφωνο. Δικαίως ή αδίκως θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος ότι πονηρά σκεπτόμενη η Αθήνα έθεσε το θέμα της καταδικαστικής δήλωσης για να φορτώσει τις δικές της ευθύνες στους ώμους της Γερμανίας και να γλιτώσει από το εσωτερικό πολιτικό κόστος. Όχι, βεβαίως, ότι οι εταίροι μας είναι άμοιροι ευθυνών. Αλίμονο! Αυτή, όμως, είναι η Ευρώπη. Οι αποφάσεις επί των δημοκρατικών αρχών φιλτράρονται μέσω της εξυπηρέτησης σκληρών οικονομικών και άλλων στρατηγικών συμφερόντων. Αυτή είναι η ΕΕ είτε μας αρέσει είτε όχι. Τέρμα στις ψευδαισθήσεις.
Η Τουρκία έχει κυπροποιήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Όποτε θέλει μπαίνει, όποτε θέλει βγαίνει. Και η Ελλάδα έχει ένα μικρό ελαφρυντικό. Ότι η Κύπρος είναι η αχίλλειος πτέρνα της. Βεβαίως, η ευθύνη δεν είναι μόνο δική της, αλλά και της Λευκωσίας, η οποία μας άφησε αθωράκιστους. Και σπεύδει, τώρα, να ισχυριστεί ότι θέλει αποτροπή. Η Τετραμερής, μεταξύ Ελλάδας, Γαλλίας, Κύπρου και Ιταλίας, καθώς και η αεροναυτική άσκηση, που διεξάγεται αυτήν την εβδομάδα, είναι μια καλή αρχή. Όμως, σε πραγματικές συνθήκες κρίσης, κανείς δεν θα υπερασπιστεί, είτε την Κύπρο είτε την Ελλάδα, εάν από μόνοι μας δεν είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Δυστυχώς, οι ηγεσίες μας περιμένουν από τους άλλους να μας σώσουν. Και μάλιστα όταν δεν το πράττουν, βγαίνουν και παραπονούμενοι. Οι Τούρκοι, όμως, προελαύνουν. Και διαλύουν κάθε κόκκινη γραμμή την οποία παλαιότερα έθεσε η Λευκωσία και τις προάλλες ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Ο κόσμος δεν είναι αφελής, όπως οι ηγεσίες του θέλουν να πιστεύουν. Και οφείλουν να του λένε την αλήθεια. Και να τον σέβονται. Όχι να του πωλούν φτηνά παραμύθια για σημαίες που τις πήρες ο αέρας και για προπέλες που εμποδίζουν τις έρευνες του «Ορούτς Ρέις». Ελπίζουμε, δε, ότι η Τετραμερής είναι σοβαρά δομημένη και δεν ήρθε για να δημιουργήσει νέες ψευδαισθήσεις και να προκαλέσει μέσα από «παλληκαρισμούς» νέες περιπέτειες. Διότι, οι Τούρκοι δεν αστειεύονται. Σοβαρότης, λοιπόν. Ακούτε, κύριε Πρόεδρε και κύριε Πρωθυπουργέ; Σοβαρότης!
