Αναλύσεις

Βρώμικη Πέμπτη Φάλαγγα…

Τα χρυσά διαβατήρια ξεθώριασαν. Και όχι μόνο. Ουκ ολίγα εξ αυτών είναι βρώμικα. Και η Κυπριακή Δημοκρατία μένει διεθνώς εκτεθειμένη. Γίνεται ρεζίλι. Οι έλεγχοι για την έκδοσή τους ήταν ελλιπείς, αλλά, ως συνήθως, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Πού τέτοια συνείδηση, λεβεντιά και αξιοπρέπεια; Εδώ θα έπρεπε να στηθεί ειδικό ποινικό δικαστήριο για ό,τι συνέβη. Ποιος, όμως, να το στήσει; Η σήψη που επικρατεί, δεν έπιασε πάτο. Δεν έχει πάτο. Αυτό είναι το ανησυχητικό. Και το ιδιαιτέρως τρομακτικό. Κρίμα. Ντροπή!

Ποιος, λοιπόν, θα καθαρίσει τον στάβλο του Αυγεία όταν το κομματικό σύστημα είναι βουτηγμένο στη διαφθορά; Και ο πολίτης, από την πλευρά του, δεν γνωρίζει γιατί θα πρέπει να είναι εξοργισμένος περισσότερο. Πρέπει να εκρήγνυται, επειδή υπάρχει υπόνοια ότι κάποιοι εκ των ημετέρων προχώρησαν στη διαρροή των εγγράφων στο Al Jazeara για να εξυπηρετήσουν εσωτερικές ευτελείς σκοπιμότητες, ή επειδή κάποιοι τρίτοι, ξένοι, κατάφεραν να τα αποσπάσουν από τα αρχεία του κράτους για να μας διασύρουν εκ νέου. Ό,τι και αν συνέβη, είναι απαράδεκτο. Όπως τραγικά απαράδεκτο είναι ότι, ένα μέτρο πηγής εσόδων, συνδέεται με τρελό φαγοπότι. Με τα χρήματα διεθνών απατεώνων. Και ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Ένα τόσο σοβαρό ζήτημα έχει εξελιχθεί σε αντικείμενο μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Σε σαπουνόπερα. Με τις γνωστές τηλεοπτικές ατάκες και κοκορομαχίες. Και, βεβαίως, δεν είμαστε αφελείς. Πρόκειται για επιχείρηση συσπείρωσης και κομματικού φανατισμού ενόψει εκλογών. Επί της ουσίας, όμως, αποτέλεσμα ούτε καν μηδέν. Κάτω από το μηδέν. Αρνητικό!

Ο πολίτης αξιώνει να μάθει πώς διέρρευσαν τα έγραφα και από ποιους, αλλά και γιατί δόθηκαν διαβατήρια σε διεθνείς απατεώνες. Ποίοι εκ των ημετέρων έδωσαν το πράσινο φως; Ποιοι λαδώθηκαν, εάν λαδώθηκαν; Οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Για να ξεκαθαρίσει, τελικώς, τι συμβαίνει σε αυτό τον τόπο. Σε αυτό το κράτος. Κανείς δεν μπορεί να βγάζει την ουρά του έξω. Και ειδικώς η Κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει την ευθύνη και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Για να ξαναβρεί η ίδια, αλλά, κυρίως, το κράτος, την αξιοπιστία τους. Μπορεί, ή όχι; Αυτή έχει τη συνταγματική ευθύνη. Από λόγια, δόξα τω Θεώ, χορτάσαμε. Τώρα ο πολίτης θέλει πράξεις. Υπάρχει η Αρχή Ασφαλείας και τα Πρωτόκολλα. Όταν θέλει η Κυβέρνηση, μπορεί να μάθει σε ποιων την κατοχή ήταν τα έγγραφα και πώς έκαναν φτερά. Όπως μπορεί να διαπιστώσει, μέσα από έρευνα, εάν υπάρχουν νέα «χρυσά διαβατήρια», που θα έπρεπε να ακυρωθούν, πέραν των ήδη ακυρωθέντων, αλλά δεν ακυρώθηκαν. Και, αν θα έπρεπε να είχαν ακυρωθεί, γιατί δεν ακυρώθηκαν.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι όλος αυτός ο διεθνής διασυρμός συμβαίνει τη στιγμή που οι Τούρκοι κλιμακώνουν την ένταση από το Αιγαίο έως την Κύπρο. Μας κατέχουν στο έδαφος και αλωνίζουν στις θάλασσες. Οι δυνάμεις μας και οι δράσεις μας θα έπρεπε να ήταν στραμμένες προς τον αγώνα για την εθνική και κρατική μας επιβίωση. Και όχι στα σκάνδαλα. Δυστυχώς, εκτός από το τουρκικό θηρίο, υπάρχει ακόμη ένα: Αυτό της διαφθοράς και της ανηθικότητας. Τα «χρυσά διαβατήρια» είναι, απλώς, η κορυφή του παγόβουνου. Η βρώμικη Πέμπτη Φάλαγγα…