Αναλύσεις

Λαστρυγόνες και Κύκλωπες… ες γην εναλίαν Κύπρο

Καταγέλαστοι, ημιμαθείς και ανιστόρητοι όσοι, για να κανακέψουν κουρσάρους και πειρατές, προσπαθούν να αποποιηθούν την ελληνικότητα των Κυπρίων και θεωρούν ως μίασμα να λες πως είσαι Έλληνας

Ένας αιχμηρός βράχος, απομεινάρι των σεισμικών αλλαγών εκατομμύρια χρόνια πριν. Ένα νησί ριγμένο στο πέλαγος της Ανατολικής Μεσογείου με κήτη επικίνδυνα να το περικυκλώνουν. Σ’ έναν θαλάσσιο κλοιό Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής.

Ποιοι είμαστε; Ευρωπαίοι, Ανατολίτες, Αφρικανοί λευκοί; Λίγο απ’ όλα;

Είμαστε Έλληνες Κύπριοι. Εδώ και χιλιετίες κτίζουμε πάνω στους βράχους έναν πανάρχαιο πολιτισμό. Τι κι αν πέρασαν δεκάδες κατακτητές, κουρσάροι και πειρατές. Χετταίοι, Ασσύριοι, Αρκάδες, Βενετοί, Φράγκοι, Γενουάτες, Άραβες, Οθωμανοί και Βρετανοί.

Καταγέλαστοι, ημιμαθείς και ανιστόρητοι όσοι, για να κανακέψουν κουρσάρους και πειρατές, προσπαθούν να αποποιηθούν την ελληνικότητα των Κυπρίων και θεωρούν ως μίασμα να λες πως είσαι Έλληνας. Όπως και εκείνες οι μαδημένες νυφίτσες από Γερμανία, κυρίως, αλλά και Βρετανία που σιγοντάρουν τις τουρκικές αξιώσεις και κρίνουν πως δεν είμαστε οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά κάτι άλλο που δεν τολμούν να αποχαρακτηρίσουν. Και αυτόν τον εμπρηστικό συλλογισμό τον ασπάζονται κάτι δήθεν αριστερές μαϊμούδες, που μιλώντας ελληνιστί απορρίπτουν την καταγωγή τους ψάχνοντας στον σκουπιδότοπο της ιστορίας να βρουν ταυτότητα.

Όπως τα πανάρχαια και μεσαιωνικά χρόνια η Κύπρος ήταν περιζήτητη για την στρατηγική της θέση και χρησίμευε ως σταθμός για εξορμήσεις διαφόρων κατακτητών, έτσι και σήμερα αποτελεί τον στόχο των ξένων δυνάμεων για να σταθμεύουν σημαδεύοντας άλλες γειτονικές χώρες.

Δυνητικοί σύμμαχοι και δήθεν φίλοι

Για να σε εκτιμούν οι σύμμαχοι και οι φίλοι σου, πρώτα και κύρια πρέπει να εκτιμάς και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Ενίοτε να κτυπάς το χέρι στο τραπέζι και να απορρίπτεις εκβιασμούς. Να μην ενδίδεις, αν πρώτα δεν διασφαλίσεις τα του λαού σου δικαιώματα.

Στην Κύπρο, στην μετα-Μακάριον εποχή, δεν υπήρξαν ηγέτες που να αντιστάθηκαν σθεναρά για τα συμφέροντα του λαού μας. Υποχωρήσεις και εκπτώσεις, πολιτική αφέλεια και μωροφιλοδοξίες μάς έφεραν στο σημείο να ατενίζουμε ακόμα πιο ζοφερό το μέλλον, με την Τουρκία να προχωρεί ανενόχλητη με τους εγκάθετούς της στα κατεχόμενα για το άνοιγμα της Αμμοχώστου. Και εμείς κτυπούμε πόρτες κλειστές, ζητιανεύοντας… αλληλεγγύη.

Εις μάτην επικαλούμαστε την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα.

Οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες έχουν άλλες υποχρεώσεις, ανάγκες, συμφέροντα. Τους δένουν πολλά δισεκατομμύρια και μπίζνες με τους κατακτητές της Κύπρου. Η Ε.Ε., με την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας, δεν φείδεται κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, της Λευκορωσίας, της Συρίας ή άλλων χωρών που διατηρούν καλές σχέσεις με την κραταιά χώρα του Πούτιν. Τραβά πίσω, όμως, όταν πρόκειται για την Τουρκία, την οποία θωπεύει προκλητικά. Πας σύμμαχος των Ρώσων, εχθρός. Μόνον η Τουρκία εξαιρείται, που το παίζει σε διπλό ταμπλό, με τον Αμερικανό πρόεδρο να εκθειάζει τον Ερντογάν ως έμπειρο σκακιστή στη διεθνή πολιτική.

Όσο κι αν στη μεγάλη εικόνα της κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο φαίνεται πως η Ρωσία στηρίζει τον Τούρκο Πρόεδρο, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Οι πραγματικοί της σύμμαχοι βρίσκονται στη λυκοφωλιά του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία απλώς χρησιμοποιεί τις αντιθέσεις, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή του μοιραίου ολισθήματος της Τουρκίας. Ο Ερντογάν φαίνεται να φοβάται περισσότερο τον Πούτιν, παρά τον Τραμπ, καθότι ο πρώτος αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος δεξιοτέχνης στην εξωτερική πολιτική και με κινήσεις ματ κατατροπώνει τους αντιπάλους. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι ενορχηστρωμένες επιθέσεις και οι απειράριθμες απόπειρες προβοκάτσιας εναντίον του Ρώσου προέδρου.

Η Γερμανία τότε και σήμερα

Η ανθελληνική στάση της Γερμανίας έχει μακρά ιστορία. Αν γυρίσουμε χρόνια πίσω είναι καταγεγραμμένος ο βρόμικος ρόλος των Γερμανών για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία.

Ήδη από το τέλος του 1913 ο Όθων Λίμαν φον Σάντερς, (Otto Liman von Sanders), (1855-1929), γνωστός ως Λίμαν φον Σάντερς, ήταν ο Γερμανός στρατηγός που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Τουρκίας κατά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Μετά το τέλος του πολέμου, τον Φλεβάρη του 1919 και ενώ κρατούνταν στη Μάλτα με προορισμό να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, έξι μήνες μετά, λόγω μη έγερσης αξιώσεων από μέρους και της ελληνικής κυβέρνησης, αφέθηκε ελεύθερος, παραιτούμενος τον ίδιο χρόνο από τον γερμανικό στρατό. Η Γερμανία του Κάιζερ, πριν και κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμμετείχε ενεργά στο πλευρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας των Νεότουρκων στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυροχαλδαίων στην Τουρκία, μέσω του απεσταλμένου της εκεί, του στρατηγού Λίμαν φον Σάντερς, τόσο για να εξοντώσει πληθυσμούς που θεωρούσε εχθρικούς, όσο και για να μπορέσει το γερμανικό κεφάλαιο να εξοντώσει βίαια, βιολογικά και οικονομικά, τους χριστιανικούς πληθυσμούς.

Με την κωδική ονομασία “Λευκός Θάνατος”, το 1914 ολοκληρώθηκε το πρώτο στάδιο της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών. Ο εμπνευστής του σχεδίου, Γερμανός Όθων Λίμαν φον Σάντερς, θέλησε να δει με τα ίδια του τα μάτια το αποτέλεσμα του “εμπνευσμένου” σχεδίου του. Ο Σάντερς, όταν διαπίστωσε ότι είχαν παραμείνει τόσο στις παράλιες πόλεις, όσο και διασκορπισμένοι στα δάση, αρκετές χιλιάδες χριστιανοί, Έλληνες και Αρμένιοι, αγανακτισμένος για την αποτυχία του εγχειρήματός του είπε: “Αυτός ο πληθυσμός, σε ενδεχόμενη εκστρατεία της Ελλάδας, μπορεί, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, να οπλιστεί και να χρησιμοποιηθεί σαν στρατός μάχης. Συνεπώς, επιβάλλεται να συμπληρωθεί το έργο του διωγμού”.

Με τη συνεργασία των κεμαλικών δυνάμεων και των Τσετών συνέχισαν να τρομοκρατούν τους χριστιανούς. Στη συνέχεια, οι Γερμανοί, έβαλαν σ’ εφαρμογή τη δεύτερη πράξη του σχεδίου:
της αρπαγής των περιουσιών των πληθυσμών αυτών, κατά το οποίο, μικρά και μεγάλα καταστήματα στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη θα περιέρχονταν στην κατοχή τους. Στο σημείο αυτό, μπήκε στο ύπουλο ανθελληνικό παιγνίδι και η γερμανική κρατική τράπεζα “Ντόιτσε Μπανκ” (Deutsche Bank), η οποία χρηματοδοτούσε όποιον Γερμανό επιθυμούσε να επενδύσει στα ελληνικά ακίνητα σε ολόκληρη την τουρκική επικράτεια.

Χιλιάδες Γερμανοί κατέφθαναν στα παράλια, με μοναδικό στόχο ν’ αγοράσουν τις περιουσίες των Ρωμιών.

Μ’ αυτό τον τρόπο, οι Γερμανοί έγιναν κάτοχοι εκατοντάδων καταστημάτων στις ελληνικές συνοικίες του Πέραν και του Γαλατά της Κωνσταντινούπολης και του Φραγκομαχαλά της Σμύρνης.

Μετά το 1923, δεν αμφισβητήθηκε από τη νέα τουρκική κυβέρνηση το ιδιοκτησιακό καθεστώς των γερμανικών ιδιοκτησιών.

Τα «κατορθώματα» του αιμοσταγούς Κεμάλ ενέπνευσαν τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ. Ο Χίτλερ τον Απρίλιο του 1939, περιχαρής έλεγε: «Ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν ο δάσκαλος, ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής κι εγώ είμαι ο δεύτερος μαθητής του».

Υποστήριξε, επίσης, πως η συνθήκη των Σεβρών για τους Τούρκους ήταν σαν την συνθήκη των Βερσαλλιών για τους Γερμανούς, οι Έλληνες για τους Τούρκους ήταν σαν τους Γάλλους για τους Γερμανούς. Όπως ο Ατατούρκ εκδίωξε τους Έλληνες και τους Αρμενίους, έτσι έπρεπε να εκδιώξουν και οι Γερμανοί τις ανεπιθύμητες γι’ αυτούς εθνικές μειονότητες.

Ο Χίτλερ είχε μελετήσει τη δράση του Κεμάλ κατά τον Μικρασιατικό Πόλεμο και είχε επηρεαστεί δραματικά από τον τρόπο με τον οποίον ο σφαγέας του Ελληνισμού – και όχι μόνον – «καθάρισε» τις μειονότητες που ζούσαν, επί δεκάδες αιώνες, στα εδάφη που σήμερα ανήκουν στην Τουρκία.

Οι στενοί στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έπαιξαν επίσης τον ρόλο τους, όπως και η κοινή μοίρα των ηττημένων που υπέστησαν τόσο η Γερμανία, όσο και η Τουρκία, μετά το πέρας του πολέμου αυτού. Έτσι, στα μάτια των υπερ-εθνικιστών Γερμανών, η νίκη των Τούρκων κατά των Ελλήνων και η τακτική της εθνοκάθαρσης που ακολούθησε ο Κεμάλ αποτελούσαν οδηγό για το πώς και αυτοί όφειλαν να κινηθούν στην προσπάθεια αποκατάστασης του πρότερου μεγαλείου.

Η ναζιστική εφημερίδα «Völkischer Beobachter» έγραφε το 1921: «Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο ζωντανό έθνος. Το γερμανικό έθνος δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιγράψει τις τουρκικές μεθόδους, μια μέρα». Έτσι οι Γερμανοί άρχισαν να λένε, «αφού ανατράπηκε η Συνθήκη των Σεβρών, γιατί δεν μπορεί να ανατραπεί και η Συνθήκη των Βερσαλλιών;».

Σήμερα η Γερμανία επιχειρεί να μεσολαβήσει για την μείωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, για την οποία ευθύνεται η Τουρκία. Είναι άγνωστο, αν θα επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, η οποία πλέον δεν αποκρύβει την ιμπεριαλιστική της πολιτική για την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Γερμανία, όπως τότε, έτσι και σήμερα την μπουκώνει με σύγχρονα όπλα και με χρυσές μπίζνες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν εφιάλτης, με τους... Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες να απειλούν ξανά το νησί της Αφροδίτης.

Και η Ντόιτσε Μπανκ συνεχίζει να στοιβάζει τα προερχόμενα από την Τουρκία δισεκατομμύρια.