Διάλογος εκεί, προκλήσεις εδώ

Και ξαφνικά, ο γκρίζος λύκος σταμάτησε να δείχνει τα σουβλερά του δόντια και να ουρλιάζει απειλητικά και επέστρεψε στη σπηλιά του. Για να δώσει, υποτίθεται, περιθώριο στον διάλογο με την Ελλάδα. «Η Τουρκία θα μπορούσε να διακόψει τις επιχειρήσεις έρευνας στην Ανατολική Μεσόγειο προσωρινά, εν αναμονή συνομιλιών με την Ελλάδα», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ερντογάν. Προσέξτε αυτό το «προσωρινά». Τα λέει όλα. Ο κίνδυνος δεν έχει παρέλθει και δεν πρέπει να κάνει το λάθος η Ελλάδα να χαλαρώσει την επαγρύπνηση και την ετοιμότητά της σε στρατιωτικό επίπεδο. Διότι ναι μεν η Τουρκία αποκλιμάκωσε την ένταση, αλλά το έκανε επιδιώκοντας να εξασφαλίσει στην περίοδο της αποκλιμάκωσης αυτά που ήθελε με την κλιμάκωση. Ο Ερντογάν δίνει ένα (που δεν είναι καν δικό του), για να ζητήσει δέκα, που ανήκουν στους άλλους.

Εν πάση περιπτώσει, δεν ξέρουμε ακόμα αν και πότε θα ξεκινήσει αυτός ο διάλογος, για τον οποίο εργάζονται παρασκηνιακά κυρίως οι Γερμανοί. Ευχόμαστε μόνο να μη θυσιαστεί το Καστελόριζο ως Ιφιγένεια. Διότι τότε θα πρέπει να μιλάμε για Καστελο-κακόριζο.

Η άλλη υποψήφια Ιφιγένεια είναι, βεβαίως, η Κύπρος, γνωστή και ως «συτζιά του μαύρου» της Ανατολικής Μεσογείου. Όπως αναμενόταν, ο Ερντογάν με το ένα χέρι έκανε «χειρονομία καλής θέλησης», τάχα, προς την Ελλάδα και με το άλλο χέρι έκανε άσεμνη χειρονομία προς την Κύπρο, στέλνοντας το «Μπαρμπαρός» στο ανατολικό τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ στα νότια συνεχίζει τις πειρατικές δραστηριότητές του το «Γιαβούζ».

Το ερώτημα απευθύνεται στην Αθήνα: Όταν έρχεται ο νταής της γειτονιάς σου και επειδή δεν μπορεί να τα βάλει μαζί σου, βαράει το παιδί σου, εσύ τι κάνεις; Τον αφήνεις να βαράει και κοιτάς αλλού; Το αμέσως επόμενο ερώτημα απευθύνεται στο παιδί: Γιατί δεν ζητάς απ’ τη μάνα σου να αναλάβει τις εγγυητικές της υποχρεώσεις και κάθεσαι και τρως συνεχώς σφαλιάρες;

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ