Το πληγωμένο θηρίο…
Η μερική συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και της Ελλάδας για τον καθορισμό ΑΟΖ έχει χαρακτήρα αμοιβαίου οφέλους. Προσφέρει μεν στην Ελλάδα ένα διπλωματικό και νομικό εργαλείο για την ακύρωση του τουρκο-λιβυκού μνημονίου, αλλά δεν επιλύει το πρόβλημα με την Τουρκία. Τώρα, η Αθήνα θα πρέπει να είναι πιο προσεκτική από πριν. Η Άγκυρα δεν θα παίξει μόνο με διπλωματικά και νομικά χαρτιά, αλλά, κυρίως, με τους κανόνες της ισχύος. Ήδη, προχώρησε σε τρεις κινήσεις. Η πρώτη ήταν η διακοπή των διεργασιών για τον καθορισμό ατζέντας προκειμένου να αρχίσει ελληνοτουρκικός διάλογος και η δεύτερη αφορούσε την έκδοση νέας navtex στην περιοχή της Ρόδου και του Καστελορίζου. Η τρίτη αποτυπώνεται σε μια σαφή απειλή: Ο στόλος της δεν θα επιτρέψει σε κανένα να εισέλθει εντός της ζώνης του μνημονίου. Και έπονται άλλα.
Οι περιοχές του Αιγαίου και της Κρήτης είναι ήδη στρατιωτικοποιημένες. Το ίδιο και Κύπρος, η οποία τελεί υπό κατοχή. Και επί του εδάφους και επί της θαλάσσης. Μόνο η ηγεσία μας αρνείται να δει την πραγματικότητα. Και η Αθήνα, που δεν θέλει να αντιληφθεί το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, εμείς είμαστε η δική της αχίλλειος πτέρνα. Όταν, λοιπόν, η Ελλάδα προχώρησε στη μερική συμφωνία με την Αίγυπτο, όφειλε να συζητήσει με την Κύπρο τις επιπτώσεις. Κυρίως τις στρατιωτικές. Και η Λευκωσία, από την πλευρά της, δεν δικαιολογείται να μη γνώριζε για τη μερική συμφωνία και να μη ζήτησε να υπάρξουν μέτρα αποτροπής σε περίπτωση νέας έντασης. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μεν άλλο κράτος, αλλά η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη του κράτους αυτού, που τελεί υπό κατοχή. Ήδη, ο τουρκικός στόλος και τα ερευνητικά σκάφη αλωνίζουν την ΑΟΖ μας. Επιβάλλεται η λήψη μέτρων.
Οι Κύπριοι οφείλουν να συνέλθουν. Και να ξεπεράσουν τα μικρόψυχα ανθελληνικά σύνδρομα, λαμβάνοντας αποφάσεις επί τη βάσει της λογικής και του ρεαλισμού. Για την ασφάλεια του κράτους και των πολιτών του. Είναι θέμα επιβίωσης. Όχι μόνο για μας, αλλά και για την Ελλάδα. Η Τουρκία καθορίζει μέσα από τις απειλές της και την υλοποίηση της Νεο-Οθωμανικής της πολιτικής την κοινή μας τύχη με το υπόλοιπο έθνος. Αν χαθεί η Κύπρος, χάνεται και το Αιγαίο. Και αν χαθεί το Αιγαίο ή το Κρητικό Πέλαγος, χάνεται και η Κύπρος. Συνεπώς, το θέμα της συμμαχίας και της κοινής αποτροπής δυο κρατών της ΕΕ δεν είναι μόνο συναισθηματικό, εθνικό και νομικό, όπως οι συνθήκες εγγύησης επιβάλλουν, αλλά και ουσιαστικό.
Η μερική συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου απειλεί να δημιουργήσει νέες γκρίζες ζώνες στο τριεθνές. Εκεί, δηλαδή, όπου ενώνονται οι ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου. Η Άγκυρα άρχισε ήδη να αντιδρά. Ακόμη και αν δεν κλιμακώσει την αντίδρασή της, Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν, εάν δεν το έχουν πράξει ακόμη, να εργαστούν στη βάση του χειρότερου σεναρίου. Χωρίς πανικό, αλλά με σοβαρότητα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνουν τάχιστα κινήσεις αποτροπής. Και σχεδιασμός για να καλυφθεί η αχίλλειος πτέρνα του Ελληνισμού. Η Κύπρος. Αυτό επιβάλλει μια υπεύθυνη πολιτική. Άλλωστε, εδώ που έχουμε φτάσει, δεν επιτρέπονται ανευθυνότητες και λαϊκισμοί. Το τουρκικό θηρίο τώρα αισθάνεται πληγωμένο. Και η λογική λέει ότι θα γίνει πιο επικίνδυνο…
