Η αγχόνη του Ερντογάν με φόντο τη Μικρασιατική Καταστροφή

Εξήντα πέντε χρόνια από το τουρκικό Πογκρόμ κατά του ελληνικού στοιχείου της Κωνσταντινούπολης και 98 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο νεο-οθωμανικός οίστρος εναντίον του Ελληνισμού επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρουσιαζόμενος ως νέος Πορθητής, απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο με νέα Μικρασιατική Καταστροφή. Υιοθετώντας τον μεγαλοϊδεατισμό του για μετατροπή της Τουρκίας σε υπερδύναμη, θεωρεί τον εαυτό του ως δεινό παίκτη της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκακιέρας. Στη μανιώδη προσπάθειά του να επανεκλεγεί και να καταγραφεί στην ιστορία ως ανώτερος του Κεμάλ Ατατούρκ, προβαίνει σε παρανοϊκές και παράνομες ενέργειες με αιχμή την ωμή εμπλοκή στη Συρία, τις εντεινόμενες απειλές κατά Ελλάδας - Κύπρου, τις ασύμμετρες απειλές σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Μεταναστευτικό, αλλά και τους λεονταρισμούς κατά της Γαλλίας. Ο Ερντογάν με τις χιτλερικές πρακτικές του αυτοεγκλωβίζεται σε έναν ασφυκτικό κλοιό, διπλωματικό και στρατιωτικό, που δύσκολα μπορεί να βρει έξοδο διαφυγής. Χάνει σιγά-σιγά την αξιοπιστία του ως εταίρος στο ΝΑΤΟ, ενώ βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση με τους πλείστους γείτονές του, ιδίως με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ετοιμάζει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, σε μια περίοδο που η χώρα βρίσκεται προ των πυλών οικονομικής κατάρρευσης και υποβόσκουσας σοβαρής εσωτερικής αναταραχής. Εκτιμούμε ότι, μπροστά στα κολοσσιαία αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η Τουρκία, η μόνη διέξοδος που έχει ο Ερντογάν για να εξιλεωθεί είναι να παρασύρει την Ελλάδα σε πόλεμο. Με την πλάτη στον τοίχο, ως όμηρος πλέον των παρανοϊκών επιλογών του, μοιάζει με λιοντάρι που βρυχάται, έτοιμο να επιτεθεί. Η Ελλάδα, βέβαια, ομόψυχη, ενωμένη και ψύχραιμη, δεν πρόκειται να πέσει στην παγίδα του Ερντογάν, αποφεύγοντας την πολεμική σύρραξη, αναβαθμίζοντας ταυτόχρονα την πολεμική της μηχανή, αλλά και τις συμμαχικές της σχέσεις και συνεργασίες, ιδίως με τη Γαλλία. Εναπόκειται λοιπόν στον Ερντογάν να αποφασίσει κατά πόσον θα υλοποιήσει τις απειλές του ανοίγοντας τις πόρτες του φρενοκομείου, γεγονός που θα σύρει τη χώρα στο χάος, οδηγώντας τον ίδιο με μαθηματική ακρίβεια στην αγχόνη, έχοντας την τύχη του Αντνάν Μεντερές, που θεωρήθηκε ένοχος για το Πογκρόμ κατά της Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης τη νύχτα της 6ης - 7ης Σεπτεμβρίου 1955.

Τα εκδηλούμενα γεωπολιτικά φαινόμενα στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο συνηγορούν πως ο γεωπολιτικός χάρτης της περιοχής αλλάζει άρδην, με την Τουρκία να ψάχνει εναγωνίως σωσίβια για να γλιτώσει από τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα. Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, θεωρούμε ως μονόδρομο την τάχιστη επαναφορά του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου - Ελλάδας, αλλά και την υιοθέτηση Ενιαίου Πολιτικού Δόγματος των δύο αδελφών χωρών, οι οποίες ως μια γροθιά καλούνται να αντιμετωπίσουν με αποφασιστικότητα τον ιταμό πειρατή της Μεσογείου. Πέραν τούτου, αναγκαία θεωρείται η αναβάθμιση στον μέγιστο βαθμό της συνεργασίας με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η σύναψη συμμαχίας Κύπρου - Ελλάδας με τη Γαλλία. Απαύγασμα των ενεργειών αυτών δεν μπορεί να είναι άλλη από τη μόνιμη στάθμευση γαλλικών και ελληνικών μαχητικών στην αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο, στέλλοντας χαιρετιστήριο σάλπισμα στον νεο-οθωμανό Ερντογάν με ένα νέο «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ».

*Δημοσιογράφος