Tα επινίκια του Σουλτάνου…
Ενώ οι Τούρκοι είναι προκλητικοί και ανυποχώρητοι, αυθάδεις και υβριστικοί, ο Αβέρωφ Νεοφύτου κλέβει τη δόξα τού εξευμενισμού και των ψευδαισθήσεων από τον Άντρο Κυπριανού και ισχυρίζεται ότι είναι πρωτοφανής η κινητικότητα στο Κυπριακό. Όταν προ της κρίσης ρωτήθηκε σχετικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Εθνικό Συμβούλιο, απάντησε: Η μόνη κινητικότητα που βλέπω είναι ο τουρκικός στόλος που πλέει στις θάλασσές μας! Ορθώς, λοιπόν, γίνεται λόγος για κινητικότητα και μάλιστα κλιμακούμενη. Η οποία, όμως, δεν σχετίζεται με πρωτοβουλία βιώσιμης λύσης. Το αντίθετο. Αποτυπώνει την ισχύ του τουρκικού στόλου και των κανονιοφόρων, με απώτερο στόχο, ακόμη και αν αρχίσει ο διάλογος, να οδηγηθούμε στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής. Στην παράδοσή μας και στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όταν δεν έχεις σχέδιο Β΄ και όταν δεν προχωρείς σε αυτοκριτική, όταν δεν μπορείς ν’ αντιληφθείς ότι οι Τούρκοι θέλουν είτε με διάλογο είτε με πόλεμο την εξαφάνισή σου, καταφεύγεις σε λαϊκισμούς. Και ονειρεύεσαι τους εφιάλτες του Κραν Μοντανά. Εδώ, μάλιστα, εγείρεται ένα ουσιώδες ερώτημα: Όταν τότε, που ήταν και ο μήνας του μέλιτος με τον Ακιντζί στο απόγειό του, δεν εξευρέθη λύση, πώς θα εξευρεθεί τώρα, μετά τις λεγόμενες εκλογές των κατεχομένων, όταν ο Ερντογάν απειλεί θεούς και δαίμονες; Εκτός και αν θα προσφερθούν και πάλι δώρα στον Σουλτάνο… Τι έμεινε, όμως, να του δώσουν εκτός από την κυριαρχία μας, το φυσικό αέριο και τα κλειδιά του κράτους μας;
Η σύγχυση είναι πλήρης. Ο ένας μιλά για το τέλος του εξευμενισμού και ο άλλος προωθεί τον εξευμενισμό. Ο Πρόεδρος κρατά όλα τα σχοινιά. Από τη μια δηλώνει προς τους Ευρωπαίους ότι θα πρέπει να τελειώσει ο κατευνασμός και να επιβληθούν αποτρεπτικές και τιμωρητικές κυρώσεις στην Τουρκία και από την άλλη δηλώνει έτοιμος να συνεχίσει, μέσα από διάλογο κωφών, την πολιτική εκείνη που τους καλεί να τερματίσουν! Δηλαδή, ζητούμε από τους εταίρους μας να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία και να τα τσουγκρίσουν μαζί της, για να πάμε εμείς σε νέο μήνα του μέλιτος και συνομιλίες. Ποιους κοροϊδεύουμε τελικά; Τους Ευρωπαίους ή τους εαυτούς μας; Πάντως, όχι τους Τούρκους, οι οποίοι είναι ξεκάθαροι: Αξιώνουν κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάννης και θέλουν τα νησιά του Αιγαίου, την Κύπρο και το φυσικό αέριο. Αρχικά αναφέρονται σε συνεκμετάλλευση. Στο τέλος δεν θα μας αφήσουν σταγόνα!
Χωρίς ισχύ και κόστος επί της Τουρκίας, ούτε λύση στο Αιγαίο υπάρχει ούτε στο Κυπριακό. Εκτός και αν κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή πλην της παράδοσης. Να το πουν όμως ντόμπρα και να μην κρύβονται πίσω από τη δήθεν «λύση», δηλαδή τη διάλυση και να πανηγυρίζουν για μια νέα κινητικότητα, η οποία μπορεί να έχει όντως αποτέλεσμα: Να παραδοθεί η κεφαλή της Κύπρου επί πίνακι στα επινίκια του Σουλτάνου το 2023, όταν θα ανακηρύξει εαυτόν ως τον νέον Ατατούρκ…
