Ιεροσυλία εν ονόματι της τέχνης

Ερωτώ ως απλός, αδαής πολίτης, μη ειδικός στα περί τέχνης. Θεωρείται τέχνη να παρουσιάζεις έναν σκύλο να ουρεί στα άμφια του Αρχιεπισκόπου; Θεωρείται τέχνη να εμφανίζεις έναν σκύλο να αφοδεύει στα πόδια του Στρατηγού Γρίβα-Διγενή, ή έναν τύπο να ουρεί, με ευδιάκριτο το γεννητικό του όργανο, και πάλι πάνω στον Στρατηγό; Ο καλλιτέχνης που έκανε τους σχετικούς πίνακες πιστεύει ότι κάνει τέχνη. Το ότι είναι και Διευθυντής σε Γυμνάσιο δίνει άλλη διάσταση στο θέμα, αλλά εμείς θα τον κρίνουμε μόνο για την καλλιτεχνική του πλευρά. Δεχόμαστε ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να δείχνει ασέβεια απέναντι σε καταστάσεις με τις οποίες διαφωνεί, αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι έχει το δικαίωμα να δίνει «τα άγια τοις κυσί», εν ονόματι της τέχνης.

Είναι φανερό ότι ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης κάνει πολιτική, μέσω της τέχνης. Και μάλιστα αριστερή πολιτική, αφού στόχοι του είναι ο Γρίβας, η Εκκλησία, ο Αναστασιάδης, το σύστημα (βγάζει τη γλώσσα του δηκτικά «στις φαύλες δυνάμεις του συστήματος που μας κυβερνά», όπως δήλωσε ο ίδιος). Αλλά, βέβαια, το θέμα δεν είναι οι πολιτικές του απόψεις, τις οποίες είναι ελεύθερος να έχει και να εκφράζει, αλλά το πώς τις εκφράζει. Άλλο είναι να έχεις άποψη για τα κακώς κείμενα στην Εκκλησία και να την δημοσιοποιείς και άλλο να ζωγραφίζεις έναν σκύλο να ουρεί πάνω στον Προκαθήμενο της Εκκλησίας. Άλλο να πιστεύεις ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, όπως διαλαλούσε και ο Μαρξ, και άλλο να απεικονίζεις έναν ιεράρχη να κάθεται με έναν πιστό και να σνιφάρουν μαζί κόκα. Αυτόν τον τελευταίο πίνακα δεν τον έκανε ο καθηγητής, αλλά θα μπορούσε να τον είχε κάνει, αποκαλώντας το και αυτό τέχνη. Ε, όχι! Δεν μπορεί να ισχύει το «στην τέχνη επιτρέπονται τα πάντα». Τα «πάντα» δεν μπορούν να περιλαμβάνουν την απεικόνιση του Χριστού θεόγυμνου ή σε όποιαν άλλη στάση ή κατάσταση τον φανταστεί ο «αντισυστημικός» καλλιτέχνης. Συγγνώμην, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό ως καλλιτεχνική έκφραση.

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ