Η κανονικότητα των παιδιών με μέτρα

Επιστροφή στο μπαλέτο, στη ζωγραφική, στη μουσική, στο ποδόσφαιρο, στο καράτε… Τα παιδιά έχουν πλέον μια γεμάτη καθημερινότητα. Από το σχολείο μέχρι τα ιδιαίτερα και τις απογευματινές τους δραστηριότητες γεμίζουν τον χρόνο τους εποικοδομητικά, κερδίζοντας εμπειρίες και την απαραίτητη κοινωνική τους δραστηριοποίηση για την ομαλή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Ωστόσο, η παρατεταμένη παρουσία της πανδημίας και του φόβου μετάδοσης του ιού, δημιουργούν περαιτέρω ανασφάλειες σε γονείς που δεν είναι σίγουροι αν τα παιδιά τους θα πρέπει να εμπλακούν σε απογευματινές δραστηριότητες ή αν θα ήταν καλύτερο να περιοριστούν σπίτι αμέσως μετά το σχολείο. Απαντήσεις σε όλα όσα απασχολούν τους γονείς δίνει η Λέκτορας Παιδιατρικής και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Υπουργείου Υγείας, Δρ Ζωή Δωροθέα Πανά, η οποία μίλησε στη «Σημερινή» για τη σημαντικότητα της διατήρησης της κανονικότητάς μας, έστω με την τήρηση συγκεκριμένων μέτρων.

Επιβάλλεται η κοινωνική δραστηριοποίηση

Το αμέσως προηγούμενο διάστημα της «καραντίνας» είχε επιπτώσεις όχι μόνο στους ενήλικες, αλλά κυρίως στα παιδιά. Η Δρ Πανά τόνισε την ανάγκη για κοινωνική δραστηριοποίηση των παιδιών. «Έγινε σαφές απ’ όλους τους επίσημους οργανισμούς ότι πλέον δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το lock down, ούτε την απομόνωση όλων των κοινωνικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Πέρα από το οικονομικό σκέλος, είναι πολύ σημαντικό και το κοινωνικό - ψυχολογικό. Σκεφτείτε ότι έχει παρατηρηθεί αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά τη διάρκεια του lock down. Το βλέπουμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και πάντα πρέπει να ζυγίζουμε τις επιλογές και αποφάσεις μας. Όσον αφορά τις απογευματινές δραστηριότητες, θα πρέπει να γίνουν κάποιες προσαρμογές τους, ώστε να είναι κατά το ελάχιστο δυνατόν επικίνδυνες. Για παράδειγμα, να μην υπάρχει διαμοιρασμός αντικειμένων, να είναι πιο ατομική η δραστηριότητα και η κοινωνική δραστηριοποίηση να είναι κάπως ελεγχόμενη με την τήρηση των μέτρων φυσικής αποστασιοποίησης. Θεωρώ, λοιπόν, ότι πρέπει να δοκιμάσουμε αυτήν την ‘πρόκληση’ με την καλύτερη δυνατή ασφάλεια».

Δραστηριότητες όχι όπως παλιά

Τίποτα δεν είναι το ίδιο, όπως και οι συνήθειές μας. Τις διαφορές τις συναντούμε σε καθετί που συνοδεύεται με τα απαραίτητα υγειονομικά πρωτόκολλα. «Οι δραστηριότητες ενδέχεται να μην είναι όπως ακριβώς τις γνωρίζαμε. Για παράδειγμα, ίσως να μην υπάρχει κοινή πλαστελίνη για να μοιράζονται τα παιδιά, αλλά να έχει κάθε παιδί τη δική του προσωπική πλαστελίνη ή το δικό του μπλοκ ζωγραφικής. Να υπάρχει η τήρηση απλών μέτρων κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να λειτουργήσει η απογευματινή απασχόληση με κάποιες αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν κατά τη φάση της πανδημίας.

»Σε χορό, μπαλέτο, καράτε, ποδόσφαιρο και άλλα αθλήματα που δεν είναι τόσο ατομικά θα πρέπει να επιστρατεύσουμε άλλα μέτρα που έχουμε, για να ελαττώσουμε τον κίνδυνο της μετάδοσης. Αν μιλούμε για τις ώρες άθλησης στο σχολείο, εκεί θα πρέπει να τηρούνται τα μέτρα της φυσικής αποστασιοποίησης και να επιλέγονται αθλήματα που ίσως είναι χαμηλού κινδύνου, όπως για παράδειγμα το τρέξιμο, ο στίβος ή ακόμη και από τα ομαδικά να επιλέγονται αυτά που έχουν τον μικρότερο κίνδυνο, όπως είναι, για παράδειγμα, η πετοσφαίριση. Στο σχολείο μπορεί να γίνει μια επιλογή παιχνιδιών, ώστε να γίνεται φυσική άσκηση στα παιδιά, που είναι το ζητούμενο, αλλά να προσαρμόζεται στη συγκεκριμένη περίοδο.

»Όπου λοιπόν δεν μπορούν να τηρηθούν τα μέτρα της φυσικής αποστασιοποίησης, θα πρέπει να τηρηθούν άλλα μέτρα: ένα εξ αυτών είναι να έχεις κατά το δυνατόν μικρές σταθερές ομάδες. Δηλαδή, να επιδιώκεις, όσο αυτό είναι εφικτό, να μην αναμειγνύονται οι πληθυσμοί, ώστε να μη μεταδίδεται μεταξύ αυτών των μικρών σταθερών ομάδων ο ιός. Αυτό βέβαια βοηθά και στην ενδεχόμενη ιχνηλάτηση. Η διαδικασία των μικρών αυτών σταθερών ομάδων, που μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορες δραστηριότητες, χαρακτηρίζεται ως κάψουλες. Απ’ εκεί και πέρα θα πρέπει να υπάρχει διαρκής εργαστηριακός έλεγχος, συνεχής εξαερισμός, καλό πλύσιμο χεριών».

Τα παιδιά οφείλουν να γνωρίζουν τα πάντα

Η Δρ Πανά εξήγησε πως τα μέτρα αυτά, που έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας, θα μας βοηθήσουν να κατακτήσουμε μια υγειονομική κουλτούρα που δεν αφορά μόνο την πανδημία. «Το παιδί ειδικά πρέπει να αντιληφθεί την πραγματικότητα και να λειτουργήσει αυτόνομα. Άρα, αυτό που έχει σημασία είναι ο εκπαιδευτικός και ο γονέας να είναι δίπλα στην προσπάθεια που γίνεται και όχι να στέκεται επικριτικά, ώστε να μην υπάρχουν εμπόδια στην εκπαιδευτική διαδικασία και το παιδί να ξέρει πώς να κινηθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ώστε το ίδιο να είναι ασφαλές και να σέβεται και τους δίπλα του.

»Το παιδί ανάλογα με την ηλικία του θα πρέπει να καταλαβαίνει και να αντιλαμβάνεται ότι, αν μια μέρα δεν αισθάνεται καλά, ότι ανεβάζει πυρετό, έχει βήχα, μύξα κ.λπ., συμπτώματα δηλαδή που είναι συμβατά με τον ιό, θα πρέπει να ενημερώσει τους γονείς του. Αν πάλι πρόκειται για μικρό παιδί, ο γονιός θα πρέπει να κάνει καθημερινό έλεγχο. Στο σχολείο, πάλι, το παιδί θα πρέπει να αντιληφθεί γιατί πρέπει να εφαρμόζει αυτά τα μέτρα, να ξέρει, εκτός από τη χρήση της μάσκας, να πλένει ορθά τα χέρια του. Τη μάσκα - αν είναι επαναχρησιμοποιούμενη - θα πρέπει να την βάζει σε ένα σακουλάκι και να τη δίνει για πλύσιμο. Σε όλες τις εξωσχολικές δραστηριότητες θα πρέπει το παιδί να ξέρει πώς προστατεύεται, άρα θα πρέπει να ξέρει πώς μεταδίδεται ο ιός. Έτσι λοιπόν είναι σημαντικό να πεις στο παιδί, γιατί δεν πρέπει να συνωστίζεται και να το καταλάβει».

Μας κούρασε η αβεβαιότητα

Τα παιδιά, όπως ανέφερε η Δρ Πανά, έχουν τρομερή πλαστικότητα, αφομοιώνουν σαν σφουγγάρια. «Να τους δώσουμε τη σωστή γνώση, έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένα, ώριμα, αλλά και να αναδείξουμε και το κομμάτι της ελπίδας, γιατί όλοι έχουμε κουραστεί, πρωτίστως οι γονείς, λόγω της ανασφάλειας, το οποίο κατανοώ πλήρως. Εδώ, εμείς που διαβάζουμε συνέχεια, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ένα υψηλό ποσοστό αβεβαιότητας, πόσω μάλλον όταν είσαι γονέας. Οι αντιδράσεις, όμως, δεν πρέπει να μεταφέρονται στα παιδιά. Θέλουμε να δώσουμε το μήνυμα ότι συμμετέχουμε όλοι σε μια προσπάθεια, ώστε να πετύχουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την παγκόσμια ύφεση της πανδημίας. Και όποιο μέτρο λαμβάνεται, είναι για να χτιστεί ένα τείχος. Δεν έχουμε τείχος αυτήν τη στιγμή, π.χ. ένα εμβόλιο για τον ιό. Άρα, αυτά τα μέτρα, που ενδεχομένως δεν μας αρέσουν, είναι μέχρι να κτίσουμε το τείχος. Τα μικροπροβλήματα και οι αντιδράσεις δεν έχουν ρόλο σε όλην αυτήν τη διαδικασία. Τον απολογισμό τον κάνεις μετά το πέρας της κρίσεως και όχι στον αναβρασμό». Τέλος, ανέφερε ότι η παρατεταμένη περίοδος καλοκαιριού είναι πολύ βοηθητική σ’ αυτήν τη συγκυρία. «Όσο καθυστερεί το φθινόπωρο και ο χειμώνας, αυτό είναι θετικό. Μας εξυπηρετεί το άνοιγμα των παραθύρων, ώστε να μην υπάρχει αναπόφευκτος συνωστισμός σε κλειστούς χώρους. Θερμή παράκληση με τα κλιματιστικά, να παραμένουν ανοικτά τα παράθυρα».