Μόνο η ΔΥΝΑΜΗ…
Ο Ερντογάν δεν μπορεί να αποκλιμακώσει τις επιθετικές του ενέργειες. Δεν μπορεί να «κάνει πίσω» στη διακηρυγμένη επεκτατική στρατηγική του. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει το όραμά του να μιμηθεί τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Σχεδιάζει με στρατιωτικές κατακτήσεις να ευτελίσει τον μέχρι σήμερα μεγάλο Τούρκο ηγέτη και δημιουργό της νέας Τουρκίας, Κεμάλ Ατατούρκ, και να πάρει τη θέση του... Δεν μπορεί να κονιορτοποιήσει την ηγετική του αξιοπιστία ο Ερντογάν εντός και εκτός Τουρκίας, συντρίβοντας την εθνικιστική του ορμή, για ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Όλα τα πιο πάνω σημαίνουν ότι ο Ερντογάν θα συνεχίσει την υλοποίηση των φραστικών απειλών και των στρατιωτικο-διπλωματικών του Σχεδίων. Ο Ερντογάν λέγει καθαρά και αταλάντευτα: «Η Ελλάδα οφείλει ειρηνικά να μας παραδώσει όσα ζητούμε. Αν όχι, τότε θα πάρουμε περισσότερα μετά τη νικηφόρο για μας στρατιωτική αναμέτρηση». Εν τω μεταξύ, σχεδιάζει και επιτυγχάνει νέα τετελεσμένα, γελοιοποιώντας τις ευρωπαϊκές αμφιλογίες και ευχολογίες και τις «κόκκινες» γραμμές των ελλαδικών δικαιωμάτων.
Ο Μωάμεθ, τότε, έστειλε το τελικό του μήνυμα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο: «Αν μου παραδώσεις ειρηνικά την Πόλη, θα σου φτιάξω άλλο Βασίλειο στον ελλαδικό χώρο και θα συνεχίσεις να είσαι Βασιλιάς. Δεν θα σφάξω εσένα και τον στρατό σου. Δεν θα βιάσουν οι στρατιώτες μου τις γυναίκες σας και δεν θα λεηλατήσουν τις περιουσίες σας. Αν δεν παραδώσεις ειρηνικά την Πόλη, τότε με τις 30.000 στρατό θα την καταλάβω και θα σφαχτείς και εσύ και οι στρατιώτες σου. Και θα βιασθούν και λεηλατηθούν οι κάτοικοί της». Είναι γνωστά όσα επακολούθησαν τότε...
Οι Έλληνες σήμερα, στον ορκισμένο Νέο Μωάμεθ, λέγουν ότι είναι έτοιμοι να υπερασπίσουν νικηφόρα την Κυριαρχία τους. Είναι δόγμα το ότι, αν δεν είσαι βέβαιος ότι θα νικήσεις, δεν κάνεις πόλεμο. Τα σχετικά ερωτήματα είναι συνεπώς σκληρά: Ο Ερντογάν είναι βέβαιος ότι θα νικήσει σε πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα και τις (όποιες και με όποιο τρόπο) Συμμαχίες της; Η Ελλάδα έχει πράγματι διασφαλίσει ότι η αμυντική στρατιωτική αναμέτρησή της θα είναι νικηφόρα; Τα δύο αυτά ερωτήματα βρίσκονται απλωμένα στον Ευρωπαϊκό Προβληματισμό και όχι μόνο. Κυρίως όμως κατατρώγουν βασανιστικά και τους Έλληνες και τους Τούρκους (Ηγέτες και Λαούς).
Όλοι σήμερα συνεργούν, παρεμβαίνουν, προσπαθούν να αποτρέψουν πόλεμο στην περιοχή. Μέχρι τώρα επιτυγχάνουν σχετικώς. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι η αποκλιμάκωση. Ούτε ο λεγόμενος διάλογος μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας. Το πρόβλημα με τον Ερντογάν είναι το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι επιδιώκει ΕΜΠΡΑΚΤΑ την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Επιχειρεί την κατάκτηση ελληνικών θαλασσών. Σχεδιάζει την ανασύσταση μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν θα σταματήσει η Τουρκία τις απειλές και την υλοποίηση των επεκτατικών της Σχεδίων, είτε γίνει είτε δεν γίνει πολεμική σύγκρουση.
Η Ελλάδα, συνεπώς, είναι καταδικασμένη να είναι ΑΜΥΝΤΙΚΑ πιο ισχυρή από την Τουρκία. Όπως ακριβώς το Ισραήλ απεφάσισε έγκαιρα ότι είναι κυκλωμένο από εχθρούς και συνεπώς πρέπει να νικά σ’ όλους τους πολέμους. Έναν πόλεμο να χάσει, θα πνιγεί στη θάλασσα. Το ίδιο πρόβλημα με τη γειτόνισσά της έχει και η Ελλάδα. Η Τουρκία δεν πρόκειται να παύσει να σχεδιάζει και στρατιωτικά να συνεχίζει το επεκτατικό της όραμα εναντίον της Θράκης, του Αιγαίου και της Κύπρου. Με επίκληση του Διεθνούς Δικαίου! Μ’ αυτήν την επίκληση κρατά και την Κύπρο Κατακτημένη από το 1974, και όλοι σιωπούν… Μόνο η υπαρκτή και αποφασιστική ΔΥΝΑΜΗ (όπως εσχάτως διακήρυξε και ο Γάλλος Μακρόν), μπορεί να έχει αποτελεσματική αποτρεπτική δυνατότητα. Μόνο η ΔΥΝΑΜΗ μπορεί να τερματίσει την τουρκική ενδημική επεκτατική της βουλιμία.
